I like you

Μ'αρέσεις!!!
~
Μ'αρέσεις πολύ!
~
I like you

Να μη ξεχάσω να θυμηθώ τη γιορτή σου

Σήμερα είναι -λένε- του Αντρέα. Εχουμε κανέναν να του πούμε χρόνια πολλά;
~
Γιατί ρε φίλε; Γιατί πρέπει να του πούμε "Χρόνια Πολλά"; Επειδή μας το θύμησες εσύ; Η επειδή έτσι θα του δέιξουμε ότι τον αγαπάμε και τον σκεφτόμαστε;
~
Οχι μόνο για τον Αντρέα, για κάθε ονομαστική γιορτή.
Περιορίζομαι στις ονομαστικές προς το παρόν, για Χριστούγεννα, Πάσχα, Βαλεντίνο κλπ. θα επεκταθώ εν καιρό (sic).
~
Μου φαίνονται πολύ γλυώδεις αυτές οι γιορτές. Ανούσιες. Εντάξει, πάντα είναι ωραία να ακούς φίλους στο τηλέφωνο να σου λένε ωραία λόγια, πόσο μάλλον να παίρνεις κάποιο δώρο, αλλά όχι τέτοια μέρα. Πολύ ψεύτικο μου φαίνεται. Δεν ξέρω αν μπορώ να αποδώσω σωστά αυτό που αισθάνομαι. Δεν ήμουν ποτέ καλός στα κείμενα.
~
<επαναφορά>Τα γενέθλια τα καταλαβαίνω.<επαναφορά>
Είναι πιο προσωπικό θέμα. Πρέπει να σε ξέρει ο άλλος. Να έχει ενδιαφερθεί να ρωτήσει τουλάχιστον. Τότε έχει νόημα το: "Με θυμήθηκαν". Κι ας είσαι σημειωμένος στον Outlook.
~
Αλλά η γιορτή....
~
Ε; Τι; Χρόνια πολλά; Α, ευχαριστώ! Πάρτε ένα φοντάν!..
~
Μια που το θυμήθηκα... Αντρέα χρόνια πολλά. Και σε σένα Ανδρέα. Αντρίκο, να σε χαιρόμαστε ρε φίλε. Ναι, και σε σένα Ανδριανή μου, χρόνια πολλά.
Εχουμε κανέναν άλλον να του πούμε χρόνια πολλά;

Δευτέρα

Δυσκολη μΕρα. καλΥτερα κρεβάΤι μΕ διμετΡη κι ωραίΑ.

Είμαι πολύ χαρούμενος σήμερα. To minima πάει καλά και σαν art director του χαίρομαι κι εγώ! (Γιούπι!)
~
Ηρθαν και τα αποτελέσματα της Focus. Καλά τα νέα. Και εις ανώτερα (μας).
~
Μεγάλο R.E.S.P.E.C.T. στον Αντρέα Π.
~
Thnx 4 all φίλε. Πάμε για τα καλύτερα. Θα έρθουν, το νιώθω.

~
ps. ΣΗΜΕΙΩΣΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ: Ασχετο, αλλά, να θυμάσαι, οι γυναίκες τα θέλουν όλα. (Σωστά Μ.;)

Στον Πάνο Σ.

Χθες είχα την πόρτα του γραφείου ανοιχτή -πράγμα όχι και τόσο σπάνιο. Εχω συνηθίσει τους περαστικούς "πλανόδιους" πωλητές και έχω μια μόνιμη απάντηση στο στόμα: "Οχι, ευχαριστώ".
Την κοπέλα όμως που στάθηκε χθες στην πόρτα δεν "μου βγήκε" να την διώξω. Φαινόταν γνωστή. Μα βέβαια! "Μαρία;", ρώτησα μετά από μερικές νεκρές στιγμές που ανέτρεχα την εικόνα της στη μνήμη μου. "Ναι" ήταν η απάντηση που περίμενα και οι επόμενες 2 ώρες κύλησαν σαν παραμύθι.
Φίλη μου, πριν από χρόνια, με την οποία χαθήκαμε τα τελευταία 4-5 χρόνια. Και με ένα καφέ κι ένα σκασμό τσιγάρα, ανταλάξαμε με τη μορφή mini-flashback, τα "νέα" μας.
~
Μόνο που τα δικά της δεν ήταν απλά νέα.
~
Ηταν μια είδηση που μου έφερε, που ομολογώ δεν τη συνειδητοποίησα παρά μόνο αργά το βράδυ. Ο Πάνος, κοινός μας φίλος, πέθανε τον περασμένο Ιούλιο από υπερβολική δόση. Ηταν μια καθαρή παρτίδα που ήρθε στη Θεσσαλονίκη εκείνο τον καιρό και σκότωσε 12 άτομα. Μέσα σ' αυτά κι ο Πάνος. Ο Πάνος. Το σκέφτομαι τώρα και δεν το πιστεύω. Θέλησα να πάω στον τάφο αλλά κάτι μέσα μου κλείδωσε αυτή την ιδέα και την πέταξε μακρυά. Τρέμω και στην ιδέα να δω την αδερφή του. Εκπληκτικά παιδιά και οι δύο. Στεναχωρήθηκα που δεν ήμουν εκεί. Στεναχωρήθηκα που έχασα τέτοιους φίλους. Στεναχωρέθηκα που "έχασα" τέτοιο φίλο....
~
Πάνο λυπάμαι. Συγγνώμη για όλα. RIP
~
Στον καλύτερο Ανιχνευτή και στο καλύτερο ΠΑΟΚτσή.
Ο Κόνδορας. (ξέρεις εσύ)

Οταν μεγαλώσω θέλω να ...γίνεις ταινία.

Και βάζω το link στη σελίδα του Φεστιβάλ Κινηματογράφου για να καταθέσω κι εγώ την διαμαρτυρία μου στις ορδές (sic) απαράδεκτων ταινιών που μας στέλνουν σε πακέτα με την μορφή ανθρωπιστικής βοήθειας (επι πληρωμή) από το Αγιόδασος (σ.σ. Hollywood).

Εχω να δω "καλή" (σε εισαγωγικά λόγω υποκειμενικών κριτηρίων) ταινία πολύ καιρό. Πέρσι ήμουν σε μια αίθουσα τουλάχιστον 2 φορές το μήνα. Φέτος σχεδόν δεν πάτησα καθόλου, και σε όσες πάτησα, πιο πολύ χάρηκα τα ποπ-κορν. Αλλά γουστάρω φεστιβάλ. Γουστάρω άλλο κινηματογράφο. Κίνα, Ιαπωνία, Ινδία (viva Bollywood), Αυστραλία και για να μην πάρω θάρος και ανοιχτώ στους αγαπημένους μου ισπανικό και γαλλικό κινηματογράφο.

~
Μέσα στο κλίμα λοιπόν του Φεστιβάλ και εν αναμονή των ταινιών που έχω επιλέξει (δυστυχώς ελάχιστων λόγω χρόνου και "τσουχτερών" εισητηρίων) χθες το βράδυ είδα το "La Citte delle donne" (Federico Fellini). Εκπληκτικό! Σουρεαλιστικός κινηματογράφος του 1980 από ένα μεγάλο σκηνοθέτη. Η ιστορία φαινομενικά απλή αλλά μετά το πρώτο 10λεπτο εξελίσεται σε μια μεγαλοφυή παράνια με κεντρικό θέμα το φεμινισμό και τις σχέσεις άντρα-γυναίκας. Τρομαχτικά έξυπνη σκυνοθεσία, που με έκανε να κοιτάζω σαν το βλάκα την οθόνη για όλη τη διάρκειά της.
~
ps. Ο τίτλος του post αφιερώνεται σε όλες της wannabίδικες παραγωγές των "παιδιών του Hollywood" (πως λέμε παιδιά των λουλουδιών, αλλά σε πιο μύξα ένα πράγμα).

Καλή εβδομάδα

You think that's air you're breathing?

Πρόσωπα περπατούν δεξιά κι αριστερά. Αγνωστες φάτσες με προσπερνούν άλλες αδιαφορόντας για την ύπαρξη μου κι άλλες απλά ρίχνοντας ένα περίεργο λοξό βλέμμα. Κάποιες με κοιτάζουν αλλά ένω την αίσθηση ότι το βλέμμα τους με διαπερνά σαν να είμαι φάντασμα. Προσέχω λίγο καλύτερα και παρατηρώ ότι τα περισσότερα βλέμματα είναι έτσι. Αδεια.
~
Το σκηνικό σήμερα της διαδρομής μου από το σπίτι στο γραφείο θύμιζε τη σκηνή από το Matrix όπου ο Neo μαζί με τον Morpheus μπαίνουν στο πρόγραμμα εκπαίδευσης και βλέπουν ανθτώπους να κυκλοφορούν δεξιά κι αριστερά. Αδιάφορα ίδιους ανθρώπους. Με το ίδιο ντύσιμο και το ίδιο περπάτημα.
~
Ναι, την είδα χθες την ταινία (για πολλοστή φορά) και με επιρέασε και πάλι, αλλά κάπως έτσι είναι τα πράγματα. Ο καθένας στο καβούκι του, σκέφτεται μόνο τα προβλήματα που αφορούν μονο τον ίδιο χωρίς να ενδιαφέτεραι για τον διπλανό του. Και δεν εννοώ τον "πλησίον" με την βιβλική έννοιά του, αλλά τον διπλανό του. Αυτό που μένει, περπατά, τρώει, κοιμάτε, δουλεύει, διασκεδάζει, ερωτεύεται δίπλα του. Γι' αυτό μου φαίνεται λογικό το matrix και το θεωρώ αποδεκτή κοσμοθεωρία. Δεν είναι άνθρωποι όλοι αυτοί δίπλα μου. Οι περισσότεροι μοιάζουν με προγράμματα, freeware μάλιστα, ούτε καν official, για να μην πω ιοί.
~
ps. Σήμερα ήθελα να γράψω ένα blog για τον ξάδερφό μου και την επιτυχία του (πήρε το πτυχίο και σήμερα ορκίζεται). Κώστα, συγχαρητήρια και συγγνώμη αλλά η πρωινή μου βόλτα με οδήγησε σε άλλες σκέψεις...
ΚΑΛΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ

Φεύγουμε;

Δεν θα σχολιάσω την σημερινή μέρα.

Ούτε τις δηλώσεις Blair και Chirac (θέλουν ένα "σταθερό" Ιράκ οι άνθρωποι, απλά πράγματα), ούτε την άθλια εμφάνιση της εθνικής μας χθες (καλά που παίζαμε με το χωριό και φάγαμε μόνο 1), ούτε την ΑΕΚ στο 44 (αν κατάλαβε κανείς πώς γίνεται να σβήνονται τα χρέη μιας εταιρίας και να συνεχίζεις κανονικά -χωρίς επιπτώσεις- σαν να μην έγινε τίποτα, ας μου εξηγήσει), ούτε το γάμο της Britney (ποιος είναι αυτός σε σειρά;), ούτε τον προϋπολογισμό του Athens2004 (μήπως μπορούσαμε να πάρουμε μόνο τους παραολυμπιακούς;), ούτε...

...αλλά είπα δεν θα σχολιάσω τίποτα σήμερα.

~

ps(ιιτ). Θέλω να πάω ένα ταξίδι. Πόσο δύσκολο είναι να πάρω άδεια από τον εαυτό μου;

Που είναι;

Εδώ πολυτεχνείο, εκεί πολυτεχνείο, που είναι το πολυτεχνείο;

~ Στα πρωινά αφιερώματα των ΜΜΕ;
~ Στο βραδυνό τηλεοπτικό δελτίο;
~ Στην κλασική γιορτή των σχολείων;
~ Στην διαδήλωση παραΚΝιτης οργάνωσης στο πάρκο της γειτονιάς;
~ Στις μολότοφ που θα πέσουν (ξανά;)
~ Στο "Αχχχ!" του παππού στο καφενείο λίγο πριν βυθιστεί στην πρέφα;
~ Στο "17 σήμερα; Παίζει η Ελλαδάρα με το Kazakhstan σήμερα. Πάρε πίτσες!"
~ Στις καρδιές όλων μας είπες; (Το άλλο με τον Τοτό το ξέρεις;)

Δεν ξέρω τι αισθάνομαι. Δεν ξέρω ΑΝ αισθάνομαι κάτι. Ισως αισθανόμουν αν δεν με είχαν κουράσει. Ισως είμαι μικρός (γεννηθείς το '80). Αλλά μου βγαίνει ένα respect σήμερα για "εκείνους". Εκείνους των πρωινών αφιερωμάτων στα ΜΜΕ, των βραδυνών δελτιών....

~

Κολλητά σ' αυτό, ένα respect ακόμα στους συμμετέχοντες σε μια προσπάθεια που σε κάνεις να συμπαθείς τους Αμερικάνους. Τουλάχιστον στο 47% από αυτούς...
Εκπληκτικό και... apologies accepted!

...ένα μάτσο όμορφα όνειρα...

Το λάτρεψα και το αφιερώνω στην Α.
Χάρηκα που σε είδα σήμερα...

Είδα ένα μάτσο όμορφα όνειρα, μπήκα στον εφιάλτη μιας πεντάμορφης και σκότωσα το τέρας, έκλαψα με κάτι που θυμήθηκα, γέλασα με κάτι που δεν μπορούσα να ξεχάσω κι όταν ξαναγύρισα δεν θα το πιστέψεις... ήταν όλα όπως τ' άφησα.

cLopy+pasted from: Διοτίμα

Ενα απλό πράγμα αρκεί...

...καμιά φορά για να σου φτιάξει τη διάθεση.

Υπάρχουν βέβαια και οι σπάνιες περιπτώσεις που πολλά τέτοια πράγματα συμβαίνουν μαζί και η διάθεσή σου χτυπάει κόκκινα. Καλά κοκκινα.

Το τελευταίο 24ωρο ήταν ένα από αυτά. Περίεργο, αλόκοτο, όμορφο, one-to-remember που λέγαν κι οι παλιοί.

Μια βόλτα στις 10 το βράδυ στην παραλία με το Fuck you των Archive στο τέρμα, δύο νέες ευκαιρίες για καινούργια πράγματα (σ'ευχαριστώ Μαριέτ που με σκέφτηκες), ένα χαλαρό ποτό στο "Don't tell mama" (Ντόγια πέρασα τέλεια), επιτέλους καινούργιο κρεβάτι, ο 88,5 έπεξε το αγαπημένο τραγούδι σήμερα το πρωί, τί άλλο θέλω;
(Αν πήγαινε και ο ΠΑΟΚ καλά ίσως;)

Ειναι παράξενο συναίσθημα. Ξύπνησα με ένα ηλίθιο χαμόγελο σήμερα. Ισως είναι κι ο καιρός. Της πάει της Θεσσαλονίκης αυτή η συννεφιά. Δεν ξέρω. Είμαι χαρούμενος. Απλά.

Καλή μέρα

Βροχή

Κάποιες φορές όλα τα σχέδιά σου μπορεί να τα χαλάσει μια βροχή.

Fool in the rain ~ Led Zeppelin
Well there?s a light in your eye that keeps shining
Like a star that can?t wait for the night
I hate to think I?ve been blinded baby
Why can?t I see you tonight?

And the warmth of your smile starts a-burnin?
And the thrill of your touch gives me fright
And I?m shaking so much, really yearning
Why don?t you show up, make it all right?
Yeah, it?s all right.

And if you promised you?d love so completely
And you said you would always be true
You swore that you would never leave me, baby:
What ever happened to you?

And you thought it was only in movies
As you wish all your dreams would come true
It ain?t the first time believe me, baby
I?m standin here feeling blue
Yeah I?m blue

Now I will stand in the rain on the corner
I?ll watch the people go shuffling downtown
Another ten minutes no longer
And then I?m turning around

The clock on the wall?s moving slower
My heart it sinks to the ground
And the storm that I thought would blow over
Clouds the light of the love that I found

Now my body is starting to quiver
And the palms of my hands getting wet
I?ve got no reason to doubt you baby,
It?s all a terrible mess

I?ll run in the rain till I?m breathless
When I?m breathless I?ll run till I drop, hey
The thoughts of a fool?s kind of careless
I?m just a fool waiting on the wrong block, oh yeah
Light of the love that I found...


ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Εκείνο το "χαλάσει" διορθώστε το σε "αλλάξει".

Πρργ μρα

Πρργ μρα (περίεργη μέρα, ναι χωρίς φωνήεντα).
Πρώτον, γιατί έχω βραχνιάσει. Ακούω τον εαυτό μου και τρομάζω.
Δεύτερον, γιατί η διάθεσή μου θυμίζει μακαρόνια. Είναι Κυριακή, ο καιρός είναι για μπάτσες (21'C με βροχή), και βρίσκομαι στο γραφείο προσπαθώντας να καλύψω κενά που άφησε η "βαρεμάρα" ενός συναδέλφου.
Δουλεύω 30 λεπτά και μετά ο νους μου ταξιδεύει αλλού. Στη χθεσινή συναυλία του Tim Booth που έχασα λόγω οξείας αφραγκιάς που έπεσε στην παρέα, στη μαγική Κουάλα Λουμπουρ που είδα χθες στο Survivor, στο Σαββατοκύριακο στο Πήλιο που θέλω να οργανώσω εδώ και τόσο καιρό, στα έπιπλα του ΙΚΕΑ που αγόρασα χθες (δεν έχει και τόσο πλακα να τα κάνεις μόνος σου τελικά), στην Αννα που πήγε στη Δράμα ενώ είπαμε να βγούμε (μου το χρωστάς αυτό).
Πρέπει να ξαναγυρίσω στην δουλειά μου, αλλά λίγο ο καιρός, λίγο τα τραγούδια του 88.5, λίγο ο γαλλικός που δεν μου πέτυχε (πώς το κατάφερα αυτό πάλι;), με σπρώχνουν προς την εξώπορτα.
Κοιτάω στον ώμο μου και βλέπω τον εαυτό μου μικρούλη και ντυμένο στα κόκκινα, με κερατάκια, ουρά και τρίαινα στο χέρι, να μου λέει: "Αστα αυτά. Πάμε για καφεδάκι και εφημερίδα. Πάρε και κανέναν τηλέφωνο να περάσει για βολτίτσα. Και το βραδάκι κανόνισε σινεμά που έχεις καιρό να δεις κάτι καλό". Καλό παιδί, που λέτε, και με την καλ(κ)ή κουβέντα στο στόμα.
Καλό παιδί αλλά άτυχο. Εχει απ'την άλλη μεριά (στον άλλο ώμο μου ντε) τον άλλο εαυτό μου. Αυτό που είναι ντυμένος στα άσπρα με ένα κίτρινο στεφάνι και σανδάλι made in ancient greece. Εκείνος δεν παίζεται. Αμα αρχίσει να μιλάει δεν σταματάει. Και όχι ότι λέει και τίποτα σπουδαίο, ή έχει καλές ιδέες, αλλά μάλλον έχει καλύτερο σήμα ή δυνατότερη φωνή. Να μείνω να τελειώσω τη δουλειά μου, λέει, και μετά να πάω για καφέ. Μου το επιτρέπει κι όλας κατάλαβες; Πάλι καλά. Το κακό είναι ότι έχει τον τρόπο του και με φέρνει με τα νερά του.
Ετσι εγώ παίρνω το ρόλο του ΟΗΕ και κάνω το συμβιβασμό. Να σταματήσω το post που γράφω τώρα, να κάνω κάνα φράγκο δουλειά και το απογευματάκι βλέπουμε.

Συνέρχομαι!

Τί λέω τόση ώρα. Τί έγινε; Ακόμα στο γραφείο είμαι; Περίεργο.
Πρργ μρα (περίεργη μέρα, ναι χωρίς φωνήεντα). Πρώτον...

Βαρκελώνη

Σήμερα στο υστερόγραφο του minima012: Cities - 21ος αιώνας

Βαρκελώνη. Πρωτεύουσα της Καταλονίας. Μαγική και αγαπημένη (μόνο δική μου άραγε;). Το case study της Θεσσαλονίκης τα τελευταία χρόνια, έχει τα πάντα και μου έδωσε την εντύπωση ότι την γνώριζα πριν την επισκεφτώ. Η πλατεία Ramplas (η καρδιά της πόλης), το πάρκο Guell και η Sagrada Familia (Gaudi, κρίμα που έφυγες νωρίς), η Μπαρτσελονέτα (η περιοχή πάνω από λιμάνι), το Μουσείο Πικάσο, το γήπεδο της Barca, ένα ποτήρι σαγκριά να συνοδεύει τα πολπίτος, οι Καταλανοί που πίνουν τον καφέ τους και ζουν στα "χαλαρά", μου θυμίζουν μια Θεσσαλονίκη βγαλμένη από τα όνειρά μου. Λες να μετακομίσω;



Είναι ωραίο να σε διαβάζουν...

21

Και ξαφνικά κοιτάω το ρολόι και λέει 21:11
"21"; Αναρωτιέμαι για μια στιγμή και επαναφέρω τον εαυτό μου στην πραγματικότητα.
Ακόμα στο γραφείο είμαι και στήνω το περιοδικό;
Προβλέπω ξενύχτι.
Κορίτσι μου, αύριο θα βγούμε στο υπόσχομαι.

Γκρι

Η μέρα ξεκίνησε περίεργα. Ακόμα δεν έχω συνηθίσει το καινούργιο μου σπίτι. Βγαίνω από το σαλόνι, στρίβω αριστερά... και βρίσκω τοίχο! Φτου...

Βροχή σήμερα στη Θεσσαλονίκη. Μ'αρέσει όμως. Οσο περίεργα κι αν με κοιτάνε όταν το λέω. Εμένα η βροχή μ'αρέσει.
Αυτό που δεν μ'αρέσει είναι να ανοίγω την τηλεόραση και να βλέπω είτε "κοινωνικό σχολιασμό" επί των τελευταίων γεγονότων στο Fame Story, είτε τον Αντιπαθέστατο Αυτιά να λέει για "συνταξούλες", είτε τον δαιμόνιο ρεπόρτερ Πίκο Απίκο (ουπς, Τερενς Κουικ ήθελα να πω) να ταξιδεύει στην επαρχία και να "αποκαλύπτει" τα προβλήματα του "κοσμάκι". Ωραίο αυτό το "κοσμάκι" ε; Πόση περιφρόνηση κρύβει μέσα του άραγε;
Σήμερα έχουμε και το "Τελευταίο Αντίο" του Αραφατ. Σηματική είδηση, δε λέω, αλλά πρέπει να παρακολουθήσω λεπτό προς λεπτό την κηδεία του;

Συμπέρασμα: (το ίδιο όπως πάντα) Κλείστο το ρημάδι..!

! Σημαντική είδηση μου μετέφερε χθες το βράδυ και ο φίλος μου ο Αντρέας για πυρινικό ατύχημα στη Βουλγαρία. Δεν ξέρω πόσο σοβαρό είναι, πάντως τα πραγματα μου από την μετακόμιση δεν τα βγάζω απ'τα κουτιά. Μέχρι αυτή την ώρα δεν έπαιξε στις ειδήσεις και δεν ξέρω αν αυτό είναι καλό ή κακό. Περιμένω...

~Καλη σας μέρα