Παρασκευή, Δεκεμβρίου 31

Ανασκόπηση 2004

Κλείνει και το 2004. Ισως όχι με τον καλύτερο τρόπο, αλλά σίγουρα με μια γεμάτη ανασκόπηση. Με τα καλά του και τα άσχημα.

ΠΟΛΙΤΙΚΗ: Μας κούρασαν οι εκλογές οι δικές μας, μας κούρασαν όμως ακόμα περισσότερο οι Αμερικάνικες εκλογές. Βγάλανε πάλι το Μπους οι άνθρωποι, τι να τους πεις; Βέβαια αυτό οδήγησε σε μια από τις πιο καλές ενέργειες που είδαμε φέτος (αλλά και γενικότερα) το SorryEverybody. Στα δικά μας είχαμε και κάτι σκανδαλάκια μέσα στο μενού αλλά ποιος δίνει σημασία; Είχαμε και το δημοψήφισμα στην Κύπρο και κόντρα συζητήσεις και διαβουλεύσεις αλλά (όπως λέω πάντα) αν δεν περάσουν δυο γενιές να αλλάξει το τοπίο και να σβηστούν οι πετριές στο κεφάλι κάποιων δεν αλλάζουν τα πράγματα.

ΑΘΛΗΤΙΚΑ: Από αυτά άλλο τίποτα φέτος. Δεν μπορώ να έχω παράπονο. Και το Euro2004 (ναι ναι το γ@μημένο) το σηκώσαμε, και Ολυμπιακούς κάναμε κουτσά-στραβά, και μετάλια πήραμε (και μας τα πήραν πίσω) και ψιλορόμπα γίναμε με το γιο του ανέμου, αλλά όλοι χαρούμενοι πήγαμε σπίτια μας στο τέλος.

ΕΚΤΑΚΤΑ - ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ: Κι από αυτά καλή συγκομιδή κάναμε. Από το ατύχημα στο Μαλιακό ως τα ατυχήματα με πολλούς νεκρούς στις Ενοπλες Δυνάμεις, αλλά και από το reality του λεωφορείου μέχρι και το πιο πρόσφατο σεισμό των 9 Ρίχτερ. Να μην τα ξαναδούμε αυτά!

ΠΟΛΕΜΟΣ - ΔΙΑΜΑΧΕΣ:
Τα ίδια Παντελάκη μου. "Η τρομοκρατία συνέχισε να σκορπίζει τον πανικό ανά τον κόσμο. Στόχος της αυτή τη φορά οι μαθητές του Μπεσλάν στον Καύκασο και η Μαδρίτη. Στο Ιράκ και την Αφρική ο θάνατος εξακολουθεί να είναι καθημερινότητα, όπως και στα κατεχόμενα από το Ισραήλ αραβικά εδάφη, όπου οι Παλαιστίνιοι «αποχαιρέτησαν» τον ηγέτη τους Γιασέρ Αραφάτ, όχι όμως και το όνειρό τους για μία ελεύθερη πατρίδα."

~

Δεν θέλω να συνεχίσω, αν και μου βγαίνει μεγάλη χολή για τα άσχημα που ζήσαμε, αλλά και πολλά χαμόγελα και αγνή ικανοποίηση για τα καλά. Για περισσότερα παραπέμπω στην (αρκετά πλήρη) Ανασκόπηση του in.gr και στο MyNews.

~

Καλή Παραμονή και τις Καλύτερες Ευχές για μια καλύτερη ανασκόπηση του 2005.
Χρόνια Πολλά.

Τρίτη, Δεκεμβρίου 28

Καλή χρονιά

Yesterday, everybody smoked his last cigar, took his last drink and swore his last oath. Today, we are a pious and exemplary community. Thirty days from now, we shall have cast our reformation to the winds and gone to cutting our ancient shortcomings considerably shorter than ever.

~Mark Twain

Τις καλύτερες ευχές μου για ένα ήσυχο, υγιές, ειρηνικό, ανθρώπινο και "ανοιχτόμυαλο" 2005.
Χρόνια Καλά

Δευτέρα, Δεκεμβρίου 27

Google Suggest

Ο Γούγλης προτείνει. Δοκιμάστε το.

Κινητό σε λειτουργία.

ή αλλιώς Back to Reality. Ουφ.

F@ck Technology

Δηλώνω τρελός με την τεχνολογία. Αλλά καμια φορά με τρελαίνει. Σε επίπεδα αρρώστιας. Το κινητό μου (siemens sx1) αποφάσισε να με αφήσει χθες αποκομένο από τον κόσμο. Εκανε format μόνο του. Ετσι απλά. Με άφησε χωρίς τις επαφές μου, έσβησε όλα τα μηνύματα μου, διέγραψε κάποιες φωτογραφίες που είχα, μέχρι και τον αριθμό του κέντρου μηνυμάτων έχασε.
Δεν ήταν απολύτως κακό βέβαια. Το πήρα απόφαση και έμεινα σπίτι. Ξεκουράστηκα από την κρεπάλη των Χριστουγέννων. Καλά ήταν. Ομως...
...από την άλλη μεριά της ζυγαριάς είναι το "ηθικό δίλημα".
~
Μπορεί μια τοστιέρα-ψυγείο-τηλέφωνο-τηλεόραση να αποφασίζει για μένα;
~
Η μήπως το ερώτημα είναι αν "πρέπει να επιτρέπω σε...";
Δεν ξέρω. Βοηθείστε με...

Πέμπτη, Δεκεμβρίου 23

Ριντιζαιν...

...ή αλλιώς σουλούπωμα.
Αλλάζει ο χρόνος και είπα να το "πειράξω" αν και δεν είχα πολύ χρόνο.
Πώς σας φαίνεται; Μαύρισε λίγο το μπακγκραουντ, άλλαξαν λίγο τα χρώματα, μεγάλωσε η φωτό, μπήκε και εικονίδιο στο URL. Προστέθηκε και το "σαν σήμερα".
Α! Εβαλα κι άλλα links σε blogs. Είμαστε πολλοί τελικά και όσο πάμε αυξανόμαστε.

Ναυτίλος

Καλώς ήρθες Αντρέα. Με γεια το blog.

Δύο χιλιάδες πέντε

2005.
~
Ωραίο ακούγεται. Και φαίνεται. Στρογγυλό στρογγυλό. Και.. άδειο. Χωρίς Ολυμπιακούς Αγώνες στο τέλος του καλοκαιριού. Χωρίς παγκόσμιο ή ευρωπαϊκό πρωτάθλημα ποδοσφαίρου και με το ελληνικό πρωτάθλημα στα πρόθυρα "αυτοκτονίας". Χωρίς EXPO2008 (ευτυχώς). Παραφράζοντας τον Σωκράτη, το μόνο σίγουρο για την χρονιά που έρχεται είναι ότι τίποτα δεν είναι σίγουρο (εν σίγουρο ότι ουδέν σίγουρο). Θα είναι μια ωραία χρονιά!
~
Μου είπε ο Α. προχθές ότι "καμιά χρονιά σε 4 δεν μου πήγε καλά. Το 5 είναι καλύτερο". Δεν έχω λόγο να μη τον πιστέψω.
~
Και η Μ. Το ίδιο μου είπε. "Βαριέμαι τα Χριστούγεννα". Και συμφωνήσαμε πως η νύχτα της Πρωτοχρονιάς αξίζει (κάτι σαν αρχέτυπο λατρείας στο μέλλον που έρχεται). Αξίζει όταν είσαι με ανθρώπους που αγαπάς και διασκεδάζεις. Δεν έχει σημασία είσαι στον Καρρά ή στη Βίσση, στο Venue ή σε σπίτι. Αρκεί να περνάς καλά.
~
Κάντε κι ένα δώρο. Ενα CD, ένα βιβλίο. Κάτι μικρό κι αγαπημένο.
~
Και χαμογελάτε... κάνει τους άλλους να ανησυχούν.

ps. 8 και σήμερα

Τρίτη, Δεκεμβρίου 21

4 Days Flashback

Ηταν "γεμάτες" οι τελευταίες μέρες. Γι' αυτό έλειψα λίγο από το blog μου (εγώ σας έλειψα;). Κλείνοντας το περιοδικό (για φέτος τουλάχιστον) είχα το χρόνο να ασχοληθώ με πράγματα που είχα αφήσει στην άκρη.
~
Ετσι, τακτοποίησα το δωμάτιό μου (σπάνιο φαινόμενο), διάβασα το αφιερωμα του Wired, Exploration (Dive, To Hell and Back, The New Space Race) που με κοιτούσε περίλυπο πάνω στο γραφείο μου, διάβασα ένα από τα ωραίοτερα blog φέτος (nik_kit, το κείμενο σου "Βρε Ουστ!" ήταν Απίθανο!!!) είδα το Manchurian Candidate, και περιμένω να δω το Coffee and Cigarettes του Jim Jarmusch. Ακόμη έκανα μια πολύ ωραία κουβέντα με τον Α. που μας έβγαλε νέες ιδέες για μια νέα δουλειά, ανανεώνω το my.news, και έχω πάνω στο γραφείο μου το επόμενο βιβλίο για φάγωμα: "Βαμπίρ και κανίβαλοι" του Μίμη Ανδρουλάκη.
~
Αρχισα να ανεβαίνω ψυχολογικά (ναι, occiata, δεν βρίσκω ακόμη "Χριστουγεννιάτικη" διάθεση, αλλά περνάω πολύ καλά), και περιμένω την Πρωτοχρονιά.

ps. Μια φορά ακόμα να ακούσω Wham θα χαζέψω!
ps2. 10 και σήμερα

Παρασκευή, Δεκεμβρίου 17

Τσινγκλ Μπελς (ή απλά δεν μου αρέσουν τα Xmas)

Ηρθαν; Δεν μπορεί, θα ήρθαν. Ολα γύρω μου αυτό δείχνουν. Μέσα μου δεν τα νιώθω. Στολίσαμε δέντρο. Και φωτάκια βάλαμε (λες να φταίει που δεν είναι αυτά με τον σπαστικό ήχο;) Εβαλα και εορταστικό wallpaper στο pc μου, άλλαξα και τα εικονίδια. Τίποτα. Μια βόλτα στο internet με ενημερώνει ότι είμαστε 8 μέρες μακριά από τα Χριστούγεννα. Μπήκα και στο site του Αϊ-Βασίλη. Βρήκα και δεύτερο. Αυτό έχει το επίθετό του, μάλλον είναι πιο επίσημο. Ξενερώνω με τη δήθεν θαλπωρή και τη ντεμέκ (ωραία λέξη) ευτυχία που πουλάνε μέσω internet. Τα νεύρα μου γίνανε μακαρόνια όταν έπεσα στο ζενίθ της ξαφτίλας. Jesus is my coach. Κάνε κι εσύ ένα πρωτότυπο δώρο. Μπορείς. Ρε δε με παρατάτε; Κάντε μου δώρο ένα iPod.
~
Ο 88.5 με ενημερώνει ότι και στο Χαρτούμ η ώρα είναι 1.
~
Μου στείλαν με email το καλύτερο animation που έχω δει εδώ και πολύ καιρό!
Κάτι τόσο απλό μπορεί να σου φτιάξει τη διάθεση!!
~
Ξεκολλήστε ρε! Κάθε μέρα είναι Χριστουγέννα. Δίνω άδεια στον εαυτό μου και την ξεκινάω από τώρα!
~
Νιώθω καλύτερα. Ευχαριστώ γιατρέ μου.


Πέμπτη, Δεκεμβρίου 16

Πως θα γίνει να βρούμε...

...και να κόψουμε το δέντρο που "βγάζει" τους μ@λ@κες;;;
~
&^*&$&^%^£$^{}:£"%$"£&(^$$(*()@&)!^&%@#&
~
Είναι μερικές μέρες (σαν τη σημερινή) που έχω την αίσθηση ότι η πόλη έχει γεμίσει από τέτοιους.
Το ποσοστό είναι τόσο μεγάλο πλεον που καμιά φορά σκέφτομαι μήπως αυτοί έχουν δίκιο και εμείς έχουμε (μειοψηφικά) άδικο. Λες;
~
Που είναι αυτό το δέντρο;

Τετάρτη, Δεκεμβρίου 15

My News

Βρήκα λίγο χρόνο και αποφάσισα να ξανασχοληθώ με το myNews.
Ελπίζω να ξαναπάει καλά. Το αγαπάω αυτό το project.

Δεν υπάρχουν όρια...

Φτάνει πια!
Η ξεφτίλα της ελληνικής τηλεόρασης στο μεγαλείο της!
~
Αυτιάς (η πιο μεγάλη μύξα-λέρα-μπλέμπα-λίγδα της πάγκόσμιας ίσως, τηλεόρασης)
Παπαδάκης (ο "σωστός" αγαπητός δημοσιογράφος που, φέτος, το έχει χάσει λόγω πίεσης AGB και παραλυρεί στο δέκτη μου επιτηθέμενος σε όλους από υπουργούς μέχρι και "αντιπροσώπους αλβανών")
Ο "κακαου-νία ώρα 8" (άσε ρε θείο! μου το έπαιζες τόσα χρόνια αντιεξουσιαστής και πολέμιος της ρεμούλας και τώρα μου βγαίνεις με πρωινή εκπομπή να παρηγορήσεις τον κάθε "συγγενή θύματος" που έχεις σε τηλεφωνική επικονωνία και κράζοντας κάθε μαθητευόμενο τσιράκι σου γιατί είπε κάτι που άκουσε σε άλλο κανάλι)
Τέρενς (ο mr. αμοντάριστα-άκοπα-πλάνα-από-τις-λαϊκές-αγορές, παρακαλάει για θεαματικότητα ενώ παράλληλα εκλυπαρεί το Υπουργείο να μη του δώσει κανένα τσουχτερό πρόστιμο για "αποκάλυψη απόρρητων πληροφοριών" της υπερ-σύγχρονης ελληνικής αστυνομίας)
Πάνος Πόμολος (ο ένας και μοναδικός, αυτός που όλοι αγαπήσατε, ο καλύτερος αστυνομικός συντάκτης αποκαλύπτει... τρίχες)
~
...πάει κι άλλο η αηδία αλλά έχω αρχίσει να ανακατεύομαι πρωί-πρωί με την υπέρτατη ξεφτίλα.
~
Λεωφορειοπειρατεία!!! μια ευγενική χορηγία της ΤΙΜ. Δεν υπάρχουν όρια...
~
Καλημέρα σας!

Δευτέρα, Δεκεμβρίου 13

Mala Vida

Mala Vida - Mano Negra

soleil

Tu me est?s dando mala vida
Yo pronto me voy a escapar
Gitana m?a por lo menos date cuenta
Gitana m?a por favor tu no me dejas ni respirar
Tu me est?s dando mala vida

Cada d?a se la traga mi coraz?n
Dime tu porque te trato yo tan bien
Cuando tu me hablas como a un cabr?n
Gitana m?a mi corazon est? sufriendo
Gitana m?a por favor sufriendo malnutrici?n
Me est?s dando m'est?s dando mala vida

Cada d?a se la traga mi coraz?n
Dime tu porque te trato yo tan bien
Cuando tu me hablas como a un cabr?n
Me est?s dando m'est?s dando Ch?

mi coraz?n

soleil

Tu me est?s dando mala vida
Yo pronto me voy a escapar
Gitana m?a por lo menos date cuenta
Gitana m?a por favor tu no me dejas ni respirar
Tu m'est?s dando m'est?s dando mala vida

Cada d?a se la traga mi coraz?n
Cada d?a se la traga mi coraz?n
Cada d?a se la traga mi coraz?n
Cada d?a se la traga mi coraz?n
Cada d?a se la traga mi coraz?n
Cada d?a se la traga mi coraz?n
Cada d?a se la traga mi coraz?n



κατεβάστε το από εδώ

ps. occhiata, hope U like it

Πως πέρασα; (σαν παιδική έκθεση)

Λοιπόν,

(βαθιά ανάσα)

Την Πέμπτη βγήκα έξω και συνάντησα τη Ν και το Λ και πήγαμε και είδαμε το "2046" το οποίο σας πρωτείνω να δείτε ΜΟΝΟ αν είστε σινεφιλ και λάτρεις της ωραίας φωτογραφίας και λοιπόν καταστάσεων και πράξεων που τελούνται σε μια μεγάλη οθόνη ενώ αν η αγαπημένη σας ταινία ειναι ο Τιτανικός προτιμότερο είναι να την ξαναδείτε και να μην μπερδέψετε τον εγκέφαλό σας με την καλλιτεχνική ανησυχία (και παράνοια) του Kar Wai οποίος τυγχάνει και σκηνοθέτης της συγκεκριμένης ταινίας. Στη συνέχεια πήγαμε στο Pastaflora Darling και είπιαμε ένα ποτό και τα είπαμε γιατί είχαμε καιρό να τα πούμε και στο τέλος φύγαμε για τα σπίτια μας γιατί εγώ και η Ν είχαμε δουλειά το πρωί και ο Λ θα ταξίδευε για Αθήνα. Την Παρασκευή την προσπερνώ γιατί τελείωσα αργά την δουλειά και πήγα σπίτι και είδα μια ταινία στο ΝτιΒιΝτι και μετά κοιμήθηκα γιατί το Σάββατο το πρωί θα πήγαινα στην Ξάνθη. Στην Ξάνθη ζει ο πατέρας μου και πήγα να τον δω γιατί είχα καιρό να τον δω και τα είπαμε. Φάγαμε ένα ωραίο σνιτσελ και είπιαμε ρετσίνα και μετά πήγαμε σπίτι και ξαπλώσαμε και μετά είπιαμε καφέ και μιλήσαμε για το πως περνάμε και πήγαμε και μου έδειξε το γραφείο του που το έκανε επέκταση και ανανώση και έγινε πολύ ωραίο και πήγαμε και πίτσα με το καινούργιο το 206 και γυρίσαμε σπίτι και γελάγαμε με τον Χαρδαβέλα. Μετά κοιμηθήκαμε. Το πρωί της Κυριακή ξήπνησα και έφαγα μπουγάτσα. Εψαξα την Ελευθεροτυπία αλλά το περίπτερο της γειτονιάς το έχει ένας πομάκος γεράκος και ο καημένος δεν θέλει να ασχολείται με εφημερίδες και περιοδικά και έτσι δεν πήρα εφημερίδα. Πήγα όμως να δω τη γιαγιά που έπαιζε μπιρίμπα με τη θεία μου και συγκινίθηκε που με είδε και άρχισε να με φτύνει και μου λέει τι καλό παιδί που είμαι και μετά έφυγα να πάω να βρω τον πατέρα μου να πάμε να φάμε. Εβγαλα και εισητήριο για το ΚΤΕΛ και το απόγευμα έφυγα. Είχε ωραία ταινία στην επιστροφή που δεν την είχα δει και την είδα τώρα και πολύ, πάρα πολύ, μου άρεσε γιατί είχε κάτι Κινέζους και σπαθιά και παλεύανε αλλα στεναχωρήθηκα γιατι ο καλός στο τέλος σκοτώθηκε και μόνο ο άλλος καλός νίκησε τους κακούς και τελείωσε. Εφτασα στη Θεσσαλονικη και με περίμενε ο φίλος μου ο Τ με τη μηχανή και πήγαμε και αφήσαμε τα πράγματα μου και πήγαμε για ποτό να τα πούμε γιατί ήθελε να μιλήσουμε για κάτι και ήρθε και ο Γ και περάσαμε καλά. Κέρασε και σφινάκια η Μ από το Mobey το οποίο έγινε Milk και έγινε πολύ ωραίο και μετά φάγαμε και ένα πιτόγυρο και πήγαμε για ύπνο. Καλά πέρασα.

(Τέλος ανάσας)

Εσείς;

υγ. το αμάξι στη φωτό δεν είναι άσχετο είναι το πρώτο μου του-του και θα το έχω στα χέρια μου το άλλο Σάββατο.

Πέμπτη, Δεκεμβρίου 9

Ουφ!

Δύσκολη μέρα σήμερα!...
~
Πολλά ραντεβού. Πολλές κουβέντες. Θέλω να βγω απόψε. Να δω φίλους.

Θα πάω σινεμά! Στο 2046. Και μετά σφινάκια στο Residents.
~
Ομορφη νύχτα σήμερα!...

Τετάρτη, Δεκεμβρίου 8

Morrison

The time to hesitate is through 

No time to wallow in the mire
Try now we can only lose
And our love become a funeral pyre
Light My Fire - The Doors

Γιατί όλοι μας αγαπήσαμε (τουλάχιστον) ένα τραγούδι του.

Τρίτη, Δεκεμβρίου 7

Lorem Ipsum

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetuer adipiscing elit. Proin dignissim leo quis est. Proin urna. Pellentesque sapien mi, posuere facilisis, cursus vel, vulputate vitae, orci. Suspendisse wisi. Morbi a arcu nec nisl sollicitudin venenatis. Class aptent taciti sociosqu ad litora torquent per conubia nostra, per inceptos hymenaeos. Nunc metus. Integer eget leo sit amet risus nonummy egestas. Aliquam a justo eget turpis volutpat pharetra. Integer eleifend aliquet libero. Curabitur in lectus. Fusce condimentum. Etiam semper lectus non metus. Maecenas eu sem ut ipsum mattis molestie. Donec sit amet massa nec pede dignissim dignissim. Duis pretium felis non lorem. Aenean metus turpis, vehicula non, posuere ac, dignissim et, augue. Cras aliquet nisl. Donec velit dolor, interdum vehicula, iaculis eget, luctus a, neque. Nunc facilisis tempor eros.

Aliquam euismod malesuada neque. Duis elementum augue. Duis sit amet nisl. Integer vel sapien. Quisque ultricies nibh in mi gravida molestie. Donec purus. Nunc mi felis, volutpat id, gravida non, varius vitae, felis. Vivamus scelerisque nisl sed velit. Sed blandit cursus erat. Pellentesque tellus dui, fermentum sit amet, condimentum ut, varius sit amet, pede. Nunc rhoncus wisi lobortis dui. Pellentesque nec lectus. Etiam lacus erat, luctus at, adipiscing vel, elementum in, tellus. Phasellus scelerisque ullamcorper dolor. Curabitur cursus interdum erat.

Vestibulum risus nibh, faucibus at, varius nec, vehicula eu, eros. Ut quis felis. Nulla pharetra adipiscing mauris. Duis accumsan faucibus massa. Duis purus magna, congue eget, varius vel, dictum sit amet, sapien. Etiam condimentum porttitor sem. In convallis dapibus mi. Integer molestie elementum orci. Cum sociis natoque penatibus et magnis dis parturient montes, nascetur ridiculus mus. Pellentesque augue quam, varius ut, malesuada eget, convallis sed, magna.

Cras sed libero id urna elementum placerat. Mauris id arcu. Praesent dictum quam nec massa. Nam pulvinar pede sed nulla lobortis luctus. Pellentesque at magna. Vestibulum et justo. Maecenas dignissim nunc vitae risus. Nunc vulputate vestibulum enim. In sit amet lacus. Aenean ut lacus.


What the hell is Lorem Ipsum?

Magazine Photographer of the Year

1st
Alex Majoli, Magnum Photos for Newsweek
2nd
James Nachtwey, VII for Time
3rd
Yuri Kozyrev, Time

Ποιος αρχισυντάκτης ή art director δεν θα ήθελε κάποιον από αυτούς;

Twisted Nerve

Σήμερα η πρώτη μελωδία που έφτασε στα αυτιά μου ήταν το Bernard Herrmann's - "Twisted Nerve".

Καλή μέρα σήμερα...

Δευτέρα, Δεκεμβρίου 6

Αλέκου συνέχεια...

Εφτασε απόγευμα. Η μέρα σήμερα είχε (εκτός από τις κλασικές μπιχτές για τα αθλητικά) και πολύ Μέγκας Αλέξαντρος. Διαβάζοντας όμως το "Περιστατικόν" στο Βαρομετρικό blog, εκτός από το ό,τι μου έφιαξε τη διάθεση με την εκπληκτική ιστορία του, μου θύμησε το φοβερό Περιστατικόν που ζήσαμε λίγο πριν μπούμε στην αίθουσα.
~
Ο μπόμπιρας στέκεται μπροστά στο γκισέ. Ετών (περίπου) 9-10 και ύψους 1,20. Casual ντύσιμο, τζιν, μπουφανάκι (εκείνα τα χοντρά που σε αναγκάζουν να φοράς το Δεκέμβρη άσχετα αν ο καιρός ξέμεινε στον Οκτώβριο), και ένα ΝΥ τζόκεϋ. Σηκώνεται λίγο στις μύτες των ποδιών του και με στεντόρια φωνή λέει στην κοπέλα: "Συγγνώμη!!! Μήπως μπορείτε να μου δώσετε 2 εισητήρια;". Ανοίγει το ένα χέρι του και αφήνει 7 ευρώ στο ταμείο, συνεχίζοντας με την ίδια ένταση: "Να σας ρωτήσω κάτι;;; Μπορείτε να κρατήσετε το ένα από αυτά και το άλλο από αυτό;" και ανοίγοντας και το άλλο χέρι φανερώνει ένα 20ευρο. "Εντάξει" του απαντάει η ταμίας και πριν προλάβει να βγάλει τα εισητήρια ο μικρός ξαναφωνάζει: "Συγγνώμη!! Κυρία! Μήπως μπορείτε να βάλετε τις θέσεις λίγο μακρυά τη μία με την άλλη; Είμαι με την θεία μου και δεν την πολυγουστάρω! Μη κάτσουμε και δίπλα δίπλα!" Κόκκαλο εμείς.
~
Είναι τρελός, είναι τρελός ο ανιψιός

Alexander

Πήγα να δω την Κυριακή την ταινία Alexander του Oliver Stone.
Στην μέση περίπου της διάρκειας ήθελα να φύγω από την αίθουσα.
~
Και εξηγούμαι...
~
Δεν με πείραξε η ταινία. Δεν με ενόχλησαν τα όποια λάθη/παρερμηνίες είτε ηθελημένα ήταν είτε λόγω άγνοιας. Δεν με ενόχλησε ούτε το ξανθό της κόμης του Αλέξανδρου. Δεν με πείραξε η απουσία ΚΥΡΙΩΝ στιγμών της ζωής του (Γόρδιος Δεσμός, Μεγάλες Μάχες κλπ.). Θεώρησα αυτό που έβλεπα "Καλλιτεχνική άποψη" και όχι "Ιστορική αναπαράσταση" (κάπως έτσι δεν το γράφει στην αρχή η ταινία;)
~
Τι με πείραζε;
~
Ο κόσμος γύρω μου. Ολοι αυτοί που πήγαν να το δουν χωρίς να έχουν ιδέα για τον Αλέξανδρο (να σημείωσω εδώ οτι είναι από τους αγαπημένους μου ήρωες) και για τα ήθη της εποχής του. Ολοι αυτοί που ξερνούσαν κριτικές για όσα βλέπανε στην οθόνη με τον ίδιο τρόπου κρίνουν την Νάνσυ του Fame Story. Απλά κι αδιάφορα! Ολοι αυτοί που κρυφογελούσαν στο θέαμα Αλεξάνδρου-Ηφαιστίωνα σαν μικρά παιδάκια που πίσω από το δέντρο βλέπουν ένα ζευγάρι να φιλιέται. Ολοι αυτοί που δεν ένιωσαν το παραμικρό δέος μπροστά στον πιτσιρικά στρατηλάτη με το παρανοϊκό μυαλό και όσα έκανε στα 30 του, αλλά στραβοκατάπιαν το ποπκορν τους στο θέαμα της Angelina Jolie ημίγυμνης (όχι πως δεν το άξιζε, μην τρελαθούμε).
~
Να συνεχίσω;
~
Οχι, οσο κι αν το αξίζει ο Αλέξανδρος, δεν συνεχίζω γιατί θα μπω στο tripάκι να σχολιάσω τους ντεμέκ υποστηρικτές του, τους όποιους ομοφυλόφιλους που χρησιμοποιούν όσα βλέπουν για επιχείρημα υπέρ των επιλογών τους (τις οποίες δεν κατακρίνω), θα πρέπει να σχολιάσω και τον φίλο μου τον Τάσο και τη Χριστίνα που έχασαν τη μισή ταινία παίζοντας με ένα καλαμάκι, αλλά μόλις τελείωσε και άναψαν τα φώτα, σηκώθηκε και δήλωσε περίφανα "Πολύ μου άρεσε η ταινία"
~
Αλλά δεν θα τους σχολιάσω
~
Θα προγραμματίσω την επόμενη ταινία που θέλω να δώ, το 2046 του Kar Wai Wong.
Ντέπυ, τι λες για Τετάρτη απόγευμα;

Πέμπτη, Δεκεμβρίου 2

κιλλ τιβί (συνέχεια)

Μόλις διάβασα και προσθέτω το post των "Ελεύθερων Συνειρμών", σε συνέχεια του προηγούμενου δικού μου, κι ας διαφωνούμε.

Αργησα να σε βρω, added 2 my list.

κιλλ τιβί

...και άλλο ένα τεύχος πήρε το δρόμο του για το τυπογραφείο.
~
Τεύχος τιβί (τηλεόραση)
~
Δεν ξέρω αν επιρρέαστηκα εγώ από τις κουβέντες των τελευταίων ημερών (λόγω θέματος) ή αν επιρρεαστήκαμε από την άθλια κατάσταση της τηλεόραση (και δεν εννοώ της συσκευής) και καταλήξαμε σ' αυτό το θέμα. Ισως έβαλε το χεράκι του και το mega και το αφιέρωμα στα 15χρονα του.
~
Don't you wish there were a knob on the TV to turn up the intelligence? There's one marked 'Brightness,' but it doesn't work.
Gallagher
~
Πάντως τις τελευταίες εβδομάδες κάθομαι μπροστά στην τηλεόραση για ελάχιστα και πολύ συγκεκριμένα προγράμματα (Ολα 5, Φάκελοι, 504 χλμ βόρεια της Αθήνας, ντοκιμαντέρ ΝΕΤ, champions league).
Χθες συγκεκριμένα, η τηλεόραση δεν είχε τίποτα (πόσες φορές το έχετε πει αυτό;). Γύρισα να δω και το ματς στο mega αλλά... άστο καλύτερα.
Καλύτερα να παίξω fifa. Μετά τα 2 παιχνίδια που έπαιξα (για την ιστορία το ένα το κέρδισα και στο άλλο έφερα ισοπαλία), σκέφτηκα να δω κανα DVD.
Προτίμησα να διαλέξω κάποιο που έχω ξαναδεί, ωστε αν νυστάξω, να το κλείσω χωρίς βάρος στη συνείδησή μου (;).
Μπροστά μου ήταν το Kill Bill. Προσπαθώ να συγκρατηθώ και να μην αρχίσω να λέω για το πόσο μου άρεσε και προχωράω στην σκηνή του splatter όπου η (αγαπημένη) Uma "τα βάζει" με τους crazy-88.
~
Και καταθέτω την απορία και ευχή μου, για την οποία σας κούρασα με όλα τα προηγούμενα:
Μπορεί κάποιος να ρίξει στην τηλεόραση μου μια Uma με ένα σπαθί Hatori Hanzo, με ένα αυτόματο, με ένα μπαζούκα, και να καθαρίσει τους crazy-1000000088 που αρμενίζουν στους δέκτες μας και ξερνάνε κάθε είδους ανούσια χαζομάρα, κακοηθή κουτσομπολιό, και δήθεν έγκειρη ενημέρωση;
~
Viva Black Mamba. ΚΙΛΛ ΤΙΒΙ

Τρίτη, Νοεμβρίου 30

I like you

Μ'αρέσεις!!!
~
Μ'αρέσεις πολύ!
~
I like you

Να μη ξεχάσω να θυμηθώ τη γιορτή σου

Σήμερα είναι -λένε- του Αντρέα. Εχουμε κανέναν να του πούμε χρόνια πολλά;
~
Γιατί ρε φίλε; Γιατί πρέπει να του πούμε "Χρόνια Πολλά"; Επειδή μας το θύμησες εσύ; Η επειδή έτσι θα του δέιξουμε ότι τον αγαπάμε και τον σκεφτόμαστε;
~
Οχι μόνο για τον Αντρέα, για κάθε ονομαστική γιορτή.
Περιορίζομαι στις ονομαστικές προς το παρόν, για Χριστούγεννα, Πάσχα, Βαλεντίνο κλπ. θα επεκταθώ εν καιρό (sic).
~
Μου φαίνονται πολύ γλυώδεις αυτές οι γιορτές. Ανούσιες. Εντάξει, πάντα είναι ωραία να ακούς φίλους στο τηλέφωνο να σου λένε ωραία λόγια, πόσο μάλλον να παίρνεις κάποιο δώρο, αλλά όχι τέτοια μέρα. Πολύ ψεύτικο μου φαίνεται. Δεν ξέρω αν μπορώ να αποδώσω σωστά αυτό που αισθάνομαι. Δεν ήμουν ποτέ καλός στα κείμενα.
~
<επαναφορά>Τα γενέθλια τα καταλαβαίνω.<επαναφορά>
Είναι πιο προσωπικό θέμα. Πρέπει να σε ξέρει ο άλλος. Να έχει ενδιαφερθεί να ρωτήσει τουλάχιστον. Τότε έχει νόημα το: "Με θυμήθηκαν". Κι ας είσαι σημειωμένος στον Outlook.
~
Αλλά η γιορτή....
~
Ε; Τι; Χρόνια πολλά; Α, ευχαριστώ! Πάρτε ένα φοντάν!..
~
Μια που το θυμήθηκα... Αντρέα χρόνια πολλά. Και σε σένα Ανδρέα. Αντρίκο, να σε χαιρόμαστε ρε φίλε. Ναι, και σε σένα Ανδριανή μου, χρόνια πολλά.
Εχουμε κανέναν άλλον να του πούμε χρόνια πολλά;

Δευτέρα, Νοεμβρίου 29

Δευτέρα

Δυσκολη μΕρα. καλΥτερα κρεβάΤι μΕ διμετΡη κι ωραίΑ.

Είμαι πολύ χαρούμενος σήμερα. To minima πάει καλά και σαν art director του χαίρομαι κι εγώ! (Γιούπι!)
~
Ηρθαν και τα αποτελέσματα της Focus. Καλά τα νέα. Και εις ανώτερα (μας).
~
Μεγάλο R.E.S.P.E.C.T. στον Αντρέα Π.
~
Thnx 4 all φίλε. Πάμε για τα καλύτερα. Θα έρθουν, το νιώθω.

~
ps. ΣΗΜΕΙΩΣΗ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΕΑΥΤΟ ΜΟΥ: Ασχετο, αλλά, να θυμάσαι, οι γυναίκες τα θέλουν όλα. (Σωστά Μ.;)

Παρασκευή, Νοεμβρίου 26

Στον Πάνο Σ.

Χθες είχα την πόρτα του γραφείου ανοιχτή -πράγμα όχι και τόσο σπάνιο. Εχω συνηθίσει τους περαστικούς "πλανόδιους" πωλητές και έχω μια μόνιμη απάντηση στο στόμα: "Οχι, ευχαριστώ".
Την κοπέλα όμως που στάθηκε χθες στην πόρτα δεν "μου βγήκε" να την διώξω. Φαινόταν γνωστή. Μα βέβαια! "Μαρία;", ρώτησα μετά από μερικές νεκρές στιγμές που ανέτρεχα την εικόνα της στη μνήμη μου. "Ναι" ήταν η απάντηση που περίμενα και οι επόμενες 2 ώρες κύλησαν σαν παραμύθι.
Φίλη μου, πριν από χρόνια, με την οποία χαθήκαμε τα τελευταία 4-5 χρόνια. Και με ένα καφέ κι ένα σκασμό τσιγάρα, ανταλάξαμε με τη μορφή mini-flashback, τα "νέα" μας.
~
Μόνο που τα δικά της δεν ήταν απλά νέα.
~
Ηταν μια είδηση που μου έφερε, που ομολογώ δεν τη συνειδητοποίησα παρά μόνο αργά το βράδυ. Ο Πάνος, κοινός μας φίλος, πέθανε τον περασμένο Ιούλιο από υπερβολική δόση. Ηταν μια καθαρή παρτίδα που ήρθε στη Θεσσαλονίκη εκείνο τον καιρό και σκότωσε 12 άτομα. Μέσα σ' αυτά κι ο Πάνος. Ο Πάνος. Το σκέφτομαι τώρα και δεν το πιστεύω. Θέλησα να πάω στον τάφο αλλά κάτι μέσα μου κλείδωσε αυτή την ιδέα και την πέταξε μακρυά. Τρέμω και στην ιδέα να δω την αδερφή του. Εκπληκτικά παιδιά και οι δύο. Στεναχωρήθηκα που δεν ήμουν εκεί. Στεναχωρήθηκα που έχασα τέτοιους φίλους. Στεναχωρέθηκα που "έχασα" τέτοιο φίλο....
~
Πάνο λυπάμαι. Συγγνώμη για όλα. RIP
~
Στον καλύτερο Ανιχνευτή και στο καλύτερο ΠΑΟΚτσή.
Ο Κόνδορας. (ξέρεις εσύ)

Δευτέρα, Νοεμβρίου 22

Οταν μεγαλώσω θέλω να ...γίνεις ταινία.

Και βάζω το link στη σελίδα του Φεστιβάλ Κινηματογράφου για να καταθέσω κι εγώ την διαμαρτυρία μου στις ορδές (sic) απαράδεκτων ταινιών που μας στέλνουν σε πακέτα με την μορφή ανθρωπιστικής βοήθειας (επι πληρωμή) από το Αγιόδασος (σ.σ. Hollywood).

Εχω να δω "καλή" (σε εισαγωγικά λόγω υποκειμενικών κριτηρίων) ταινία πολύ καιρό. Πέρσι ήμουν σε μια αίθουσα τουλάχιστον 2 φορές το μήνα. Φέτος σχεδόν δεν πάτησα καθόλου, και σε όσες πάτησα, πιο πολύ χάρηκα τα ποπ-κορν. Αλλά γουστάρω φεστιβάλ. Γουστάρω άλλο κινηματογράφο. Κίνα, Ιαπωνία, Ινδία (viva Bollywood), Αυστραλία και για να μην πάρω θάρος και ανοιχτώ στους αγαπημένους μου ισπανικό και γαλλικό κινηματογράφο.

~
Μέσα στο κλίμα λοιπόν του Φεστιβάλ και εν αναμονή των ταινιών που έχω επιλέξει (δυστυχώς ελάχιστων λόγω χρόνου και "τσουχτερών" εισητηρίων) χθες το βράδυ είδα το "La Citte delle donne" (Federico Fellini). Εκπληκτικό! Σουρεαλιστικός κινηματογράφος του 1980 από ένα μεγάλο σκηνοθέτη. Η ιστορία φαινομενικά απλή αλλά μετά το πρώτο 10λεπτο εξελίσεται σε μια μεγαλοφυή παράνια με κεντρικό θέμα το φεμινισμό και τις σχέσεις άντρα-γυναίκας. Τρομαχτικά έξυπνη σκυνοθεσία, που με έκανε να κοιτάζω σαν το βλάκα την οθόνη για όλη τη διάρκειά της.
~
ps. Ο τίτλος του post αφιερώνεται σε όλες της wannabίδικες παραγωγές των "παιδιών του Hollywood" (πως λέμε παιδιά των λουλουδιών, αλλά σε πιο μύξα ένα πράγμα).

Καλή εβδομάδα

Παρασκευή, Νοεμβρίου 19

You think that's air you're breathing?

Πρόσωπα περπατούν δεξιά κι αριστερά. Αγνωστες φάτσες με προσπερνούν άλλες αδιαφορόντας για την ύπαρξη μου κι άλλες απλά ρίχνοντας ένα περίεργο λοξό βλέμμα. Κάποιες με κοιτάζουν αλλά ένω την αίσθηση ότι το βλέμμα τους με διαπερνά σαν να είμαι φάντασμα. Προσέχω λίγο καλύτερα και παρατηρώ ότι τα περισσότερα βλέμματα είναι έτσι. Αδεια.
~
Το σκηνικό σήμερα της διαδρομής μου από το σπίτι στο γραφείο θύμιζε τη σκηνή από το Matrix όπου ο Neo μαζί με τον Morpheus μπαίνουν στο πρόγραμμα εκπαίδευσης και βλέπουν ανθτώπους να κυκλοφορούν δεξιά κι αριστερά. Αδιάφορα ίδιους ανθρώπους. Με το ίδιο ντύσιμο και το ίδιο περπάτημα.
~
Ναι, την είδα χθες την ταινία (για πολλοστή φορά) και με επιρέασε και πάλι, αλλά κάπως έτσι είναι τα πράγματα. Ο καθένας στο καβούκι του, σκέφτεται μόνο τα προβλήματα που αφορούν μονο τον ίδιο χωρίς να ενδιαφέτεραι για τον διπλανό του. Και δεν εννοώ τον "πλησίον" με την βιβλική έννοιά του, αλλά τον διπλανό του. Αυτό που μένει, περπατά, τρώει, κοιμάτε, δουλεύει, διασκεδάζει, ερωτεύεται δίπλα του. Γι' αυτό μου φαίνεται λογικό το matrix και το θεωρώ αποδεκτή κοσμοθεωρία. Δεν είναι άνθρωποι όλοι αυτοί δίπλα μου. Οι περισσότεροι μοιάζουν με προγράμματα, freeware μάλιστα, ούτε καν official, για να μην πω ιοί.
~
ps. Σήμερα ήθελα να γράψω ένα blog για τον ξάδερφό μου και την επιτυχία του (πήρε το πτυχίο και σήμερα ορκίζεται). Κώστα, συγχαρητήρια και συγγνώμη αλλά η πρωινή μου βόλτα με οδήγησε σε άλλες σκέψεις...
ΚΑΛΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ

Πέμπτη, Νοεμβρίου 18

Φεύγουμε;

Δεν θα σχολιάσω την σημερινή μέρα.

Ούτε τις δηλώσεις Blair και Chirac (θέλουν ένα "σταθερό" Ιράκ οι άνθρωποι, απλά πράγματα), ούτε την άθλια εμφάνιση της εθνικής μας χθες (καλά που παίζαμε με το χωριό και φάγαμε μόνο 1), ούτε την ΑΕΚ στο 44 (αν κατάλαβε κανείς πώς γίνεται να σβήνονται τα χρέη μιας εταιρίας και να συνεχίζεις κανονικά -χωρίς επιπτώσεις- σαν να μην έγινε τίποτα, ας μου εξηγήσει), ούτε το γάμο της Britney (ποιος είναι αυτός σε σειρά;), ούτε τον προϋπολογισμό του Athens2004 (μήπως μπορούσαμε να πάρουμε μόνο τους παραολυμπιακούς;), ούτε...

...αλλά είπα δεν θα σχολιάσω τίποτα σήμερα.

~

ps(ιιτ). Θέλω να πάω ένα ταξίδι. Πόσο δύσκολο είναι να πάρω άδεια από τον εαυτό μου;

Τετάρτη, Νοεμβρίου 17

Που είναι;

Εδώ πολυτεχνείο, εκεί πολυτεχνείο, που είναι το πολυτεχνείο;

~ Στα πρωινά αφιερώματα των ΜΜΕ;
~ Στο βραδυνό τηλεοπτικό δελτίο;
~ Στην κλασική γιορτή των σχολείων;
~ Στην διαδήλωση παραΚΝιτης οργάνωσης στο πάρκο της γειτονιάς;
~ Στις μολότοφ που θα πέσουν (ξανά;)
~ Στο "Αχχχ!" του παππού στο καφενείο λίγο πριν βυθιστεί στην πρέφα;
~ Στο "17 σήμερα; Παίζει η Ελλαδάρα με το Kazakhstan σήμερα. Πάρε πίτσες!"
~ Στις καρδιές όλων μας είπες; (Το άλλο με τον Τοτό το ξέρεις;)

Δεν ξέρω τι αισθάνομαι. Δεν ξέρω ΑΝ αισθάνομαι κάτι. Ισως αισθανόμουν αν δεν με είχαν κουράσει. Ισως είμαι μικρός (γεννηθείς το '80). Αλλά μου βγαίνει ένα respect σήμερα για "εκείνους". Εκείνους των πρωινών αφιερωμάτων στα ΜΜΕ, των βραδυνών δελτιών....

~

Κολλητά σ' αυτό, ένα respect ακόμα στους συμμετέχοντες σε μια προσπάθεια που σε κάνεις να συμπαθείς τους Αμερικάνους. Τουλάχιστον στο 47% από αυτούς...
Εκπληκτικό και... apologies accepted!

Τρίτη, Νοεμβρίου 16

...ένα μάτσο όμορφα όνειρα...

Το λάτρεψα και το αφιερώνω στην Α.
Χάρηκα που σε είδα σήμερα...

Είδα ένα μάτσο όμορφα όνειρα, μπήκα στον εφιάλτη μιας πεντάμορφης και σκότωσα το τέρας, έκλαψα με κάτι που θυμήθηκα, γέλασα με κάτι που δεν μπορούσα να ξεχάσω κι όταν ξαναγύρισα δεν θα το πιστέψεις... ήταν όλα όπως τ' άφησα.
cLopy+pasted from: Διοτίμα




Ενα απλό πράγμα αρκεί...

...καμιά φορά για να σου φτιάξει τη διάθεση.

Υπάρχουν βέβαια και οι σπάνιες περιπτώσεις που πολλά τέτοια πράγματα συμβαίνουν μαζί και η διάθεσή σου χτυπάει κόκκινα. Καλά κοκκινα.

Το τελευταίο 24ωρο ήταν ένα από αυτά. Περίεργο, αλόκοτο, όμορφο, one-to-remember που λέγαν κι οι παλιοί.

Μια βόλτα στις 10 το βράδυ στην παραλία με το Fuck you των Archive στο τέρμα, δύο νέες ευκαιρίες για καινούργια πράγματα (σ'ευχαριστώ Μαριέτ που με σκέφτηκες), ένα χαλαρό ποτό στο "Don't tell mama" (Ντόγια πέρασα τέλεια), επιτέλους καινούργιο κρεβάτι, ο 88,5 έπεξε το αγαπημένο τραγούδι σήμερα το πρωί, τί άλλο θέλω;
(Αν πήγαινε και ο ΠΑΟΚ καλά ίσως;)

Ειναι παράξενο συναίσθημα. Ξύπνησα με ένα ηλίθιο χαμόγελο σήμερα. Ισως είναι κι ο καιρός. Της πάει της Θεσσαλονίκης αυτή η συννεφιά. Δεν ξέρω. Είμαι χαρούμενος. Απλά.

Καλή μέρα


Κυριακή, Νοεμβρίου 14

Βροχή

Κάποιες φορές όλα τα σχέδιά σου μπορεί να τα χαλάσει μια βροχή.

Fool in the rain ~ Led Zeppelin
Well there?s a light in your eye that keeps shining
Like a star that can?t wait for the night
I hate to think I?ve been blinded baby
Why can?t I see you tonight?

And the warmth of your smile starts a-burnin?
And the thrill of your touch gives me fright
And I?m shaking so much, really yearning
Why don?t you show up, make it all right?
Yeah, it?s all right.

And if you promised you?d love so completely
And you said you would always be true
You swore that you would never leave me, baby:
What ever happened to you?

And you thought it was only in movies
As you wish all your dreams would come true
It ain?t the first time believe me, baby
I?m standin here feeling blue
Yeah I?m blue

Now I will stand in the rain on the corner
I?ll watch the people go shuffling downtown
Another ten minutes no longer
And then I?m turning around

The clock on the wall?s moving slower
My heart it sinks to the ground
And the storm that I thought would blow over
Clouds the light of the love that I found

Now my body is starting to quiver
And the palms of my hands getting wet
I?ve got no reason to doubt you baby,
It?s all a terrible mess

I?ll run in the rain till I?m breathless
When I?m breathless I?ll run till I drop, hey
The thoughts of a fool?s kind of careless
I?m just a fool waiting on the wrong block, oh yeah
Light of the love that I found...



ΣΗΜΕΙΩΣΗ: Εκείνο το "χαλάσει" διορθώστε το σε "αλλάξει".

Πρργ μρα

Πρργ μρα (περίεργη μέρα, ναι χωρίς φωνήεντα).
Πρώτον, γιατί έχω βραχνιάσει. Ακούω τον εαυτό μου και τρομάζω.
Δεύτερον, γιατί η διάθεσή μου θυμίζει μακαρόνια. Είναι Κυριακή, ο καιρός είναι για μπάτσες (21'C με βροχή), και βρίσκομαι στο γραφείο προσπαθώντας να καλύψω κενά που άφησε η "βαρεμάρα" ενός συναδέλφου.
Δουλεύω 30 λεπτά και μετά ο νους μου ταξιδεύει αλλού. Στη χθεσινή συναυλία του Tim Booth που έχασα λόγω οξείας αφραγκιάς που έπεσε στην παρέα, στη μαγική Κουάλα Λουμπουρ που είδα χθες στο Survivor, στο Σαββατοκύριακο στο Πήλιο που θέλω να οργανώσω εδώ και τόσο καιρό, στα έπιπλα του ΙΚΕΑ που αγόρασα χθες (δεν έχει και τόσο πλακα να τα κάνεις μόνος σου τελικά), στην Αννα που πήγε στη Δράμα ενώ είπαμε να βγούμε (μου το χρωστάς αυτό).
Πρέπει να ξαναγυρίσω στην δουλειά μου, αλλά λίγο ο καιρός, λίγο τα τραγούδια του 88.5, λίγο ο γαλλικός που δεν μου πέτυχε (πώς το κατάφερα αυτό πάλι;), με σπρώχνουν προς την εξώπορτα.
Κοιτάω στον ώμο μου και βλέπω τον εαυτό μου μικρούλη και ντυμένο στα κόκκινα, με κερατάκια, ουρά και τρίαινα στο χέρι, να μου λέει: "Αστα αυτά. Πάμε για καφεδάκι και εφημερίδα. Πάρε και κανέναν τηλέφωνο να περάσει για βολτίτσα. Και το βραδάκι κανόνισε σινεμά που έχεις καιρό να δεις κάτι καλό". Καλό παιδί, που λέτε, και με την καλ(κ)ή κουβέντα στο στόμα.
Καλό παιδί αλλά άτυχο. Εχει απ'την άλλη μεριά (στον άλλο ώμο μου ντε) τον άλλο εαυτό μου. Αυτό που είναι ντυμένος στα άσπρα με ένα κίτρινο στεφάνι και σανδάλι made in ancient greece. Εκείνος δεν παίζεται. Αμα αρχίσει να μιλάει δεν σταματάει. Και όχι ότι λέει και τίποτα σπουδαίο, ή έχει καλές ιδέες, αλλά μάλλον έχει καλύτερο σήμα ή δυνατότερη φωνή. Να μείνω να τελειώσω τη δουλειά μου, λέει, και μετά να πάω για καφέ. Μου το επιτρέπει κι όλας κατάλαβες; Πάλι καλά. Το κακό είναι ότι έχει τον τρόπο του και με φέρνει με τα νερά του.
Ετσι εγώ παίρνω το ρόλο του ΟΗΕ και κάνω το συμβιβασμό. Να σταματήσω το post που γράφω τώρα, να κάνω κάνα φράγκο δουλειά και το απογευματάκι βλέπουμε.

Συνέρχομαι!

Τί λέω τόση ώρα. Τί έγινε; Ακόμα στο γραφείο είμαι; Περίεργο.
Πρργ μρα (περίεργη μέρα, ναι χωρίς φωνήεντα). Πρώτον...

Σάββατο, Νοεμβρίου 13

Βαρκελώνη

Σήμερα στο υστερόγραφο του minima012: Cities - 21ος αιώνας

Βαρκελώνη. Πρωτεύουσα της Καταλονίας. Μαγική και αγαπημένη (μόνο δική μου άραγε;). Το case study της Θεσσαλονίκης τα τελευταία χρόνια, έχει τα πάντα και μου έδωσε την εντύπωση ότι την γνώριζα πριν την επισκεφτώ. Η πλατεία Ramplas (η καρδιά της πόλης), το πάρκο Guell και η Sagrada Familia (Gaudi, κρίμα που έφυγες νωρίς), η Μπαρτσελονέτα (η περιοχή πάνω από λιμάνι), το Μουσείο Πικάσο, το γήπεδο της Barca, ένα ποτήρι σαγκριά να συνοδεύει τα πολπίτος, οι Καταλανοί που πίνουν τον καφέ τους και ζουν στα "χαλαρά", μου θυμίζουν μια Θεσσαλονίκη βγαλμένη από τα όνειρά μου. Λες να μετακομίσω;



Είναι ωραίο να σε διαβάζουν...

Παρασκευή, Νοεμβρίου 12

21

Και ξαφνικά κοιτάω το ρολόι και λέει 21:11
"21"; Αναρωτιέμαι για μια στιγμή και επαναφέρω τον εαυτό μου στην πραγματικότητα.
Ακόμα στο γραφείο είμαι και στήνω το περιοδικό;
Προβλέπω ξενύχτι.
Κορίτσι μου, αύριο θα βγούμε στο υπόσχομαι.

Γκρι

Η μέρα ξεκίνησε περίεργα. Ακόμα δεν έχω συνηθίσει το καινούργιο μου σπίτι. Βγαίνω από το σαλόνι, στρίβω αριστερά... και βρίσκω τοίχο! Φτου...

Βροχή σήμερα στη Θεσσαλονίκη. Μ'αρέσει όμως. Οσο περίεργα κι αν με κοιτάνε όταν το λέω. Εμένα η βροχή μ'αρέσει.
Αυτό που δεν μ'αρέσει είναι να ανοίγω την τηλεόραση και να βλέπω είτε "κοινωνικό σχολιασμό" επί των τελευταίων γεγονότων στο Fame Story, είτε τον Αντιπαθέστατο Αυτιά να λέει για "συνταξούλες", είτε τον δαιμόνιο ρεπόρτερ Πίκο Απίκο (ουπς, Τερενς Κουικ ήθελα να πω) να ταξιδεύει στην επαρχία και να "αποκαλύπτει" τα προβλήματα του "κοσμάκι". Ωραίο αυτό το "κοσμάκι" ε; Πόση περιφρόνηση κρύβει μέσα του άραγε;
Σήμερα έχουμε και το "Τελευταίο Αντίο" του Αραφατ. Σηματική είδηση, δε λέω, αλλά πρέπει να παρακολουθήσω λεπτό προς λεπτό την κηδεία του;

Συμπέρασμα: (το ίδιο όπως πάντα) Κλείστο το ρημάδι..!

! Σημαντική είδηση μου μετέφερε χθες το βράδυ και ο φίλος μου ο Αντρέας για πυρινικό ατύχημα στη Βουλγαρία. Δεν ξέρω πόσο σοβαρό είναι, πάντως τα πραγματα μου από την μετακόμιση δεν τα βγάζω απ'τα κουτιά. Μέχρι αυτή την ώρα δεν έπαιξε στις ειδήσεις και δεν ξέρω αν αυτό είναι καλό ή κακό. Περιμένω...

~Καλη σας μέρα

Σάββατο, Οκτωβρίου 9

Do we all live in one?

yellow submarine
μικρές άγνωστες ιστορίες του γνωστού υποβρυχίου


(από το minima, 9 Νοεμβρίου 2004, τεύχος 06)

Η ταινία που όρισε την ψυχεδελική αισθητική των καρτούν του '60. Τρελή πλοκή, μουσική και χρώμα, αλλά και υποτονικό βρετανικό χιούμορ που θυμίζει τις "εξυπνάδες" του "Hard Day's Night". Τι άγνωστο, όμως, κρύβει αυτό το υποβρύχιο μέσα του;


Το Καλό και το Κακό
Στα 90 λεπτά της διάρκειας της ταινίας παρα-κολουθούμε την προσπάθεια του Captain Fred να σώσει τη "φιλόμουση" Pepperland από τους φανατικά ταγμένους εχθρούς της μουσικής, Blue Meanies, οι οποίοι κατέλαβαν τη χώρα. Ο Fred ανα-ζητά τον Ringo για του ζητήσει βοήθεια, κάτι το οποίο κατορθώνει καθώς επιστρέφει μαζί του στο Λίβερπουλ. Εκεί συγκεντρώνουν όλους τους Beatles και ταξιδεύουν "με το υποβρύχιο φυσικά" προς την Pepperland, για να την ελευθερώσουν. Τα τελευταία 4 χρόνια μάλιστα η ταινία κυκλοφορεί και σε DVD με ήχο Dolby 5.1 σε μια προσπάθεια να εξακολουθήσει να εμπνέει μικρούς και μεγάλους και να διαδίδει το ότι οι "Καλοί" μπορούν να μεταμορφώσουν τους "Κακούς" με τη δύναμη της Αγάπης και της καλής μουσικής.

Οι Flintstones
Αν και ο John, ο Paul, ο George και ο Ringo είναι σίγουρα σημαντικοί συντελεστές αυτής της ταινίας στην οποία "πρωταγωνιστούν". Θα πρέπει να θυ-μηθούμε ότι το διάστημα από το Καλοκαίρι της Αγάπης του '67 (Summer of Love) ως το Καλοκαίρι των Διαμαρτυριών του '68 (Summer of Protests), διάστημα κατά το οποίο "σχεδιαζόταν" η ταινία, οι Beatles βρίσκονταν στο ζενίθ της δόξας τους και το τελευταίο που θα είχαν να ασχοληθούν ήταν ένα καρτούν στο οποία μάλιστα θα έμοιαζαν με τους "bloody Flintstones", όπως χαρακτηριστικά είπε ο John Lennon.

Παρασκήνια
Ηταν, λοιπόν, οι τέσσερις ηθοποιοί που χάρισαν τις φωνές τους στα "Σκαθάρια" (John Clive, Geoff Hughes, Peter Batten και Paul Angelis), το επιτελείο της TV Cartoons που ανέλαβε την παραγωγή, αλλά και μια ομάδα καλλιτεχνών από όλο τον κόσμο, που κατάφεραν να συνθέσουν τη μαγική αυτή ιστορία του "Yellow Submarine". Ανθρωποι όπως ο avant-garde σχεδιαστής Heinz Edelmann, που σχεδίασε όλους τους χαρακτήρες. Καλλιτέχνες σαν τον Bob Balser, ως τότε freelancer σχεδιαστή, κάτοικο Ισπανίας και κάτοχο πολλών βραβείων ανεξάρτητων παραγωγών animation, ο οποίος ανέλαβε τη γενική καλλιτεχνική εποπτεία της ταινίας. Αλλά και πολλοί μαθητευόμενοι σχεδιαστές κλήθηκαν να συμπληρώσουν το επιτελείο των 200 ανθρώπων που εργάστηκαν πυρετωδώς, για να φέρουν εις πέρας μέσα σε 11 μήνες κάτι που, υπό φυσιολογικές συνθήκες, θα απαιτούσε 2 έως 4 χρόνια.

Το μπουλντόγκ
Μεγάλο μέρος της επιτυχίας του "Υποβρυχίου" οφείλεται και στον Erich Segal, καθηγητή Κλασικής Φιλολογίας στο πανεπιστήμιο του Γέιλ (το οποίο έχει για μασκότ ένα μπουλντόγκ, εξού και ο Lennon τον φώναζε "μπουλντόγκ", καθώς και το τραγούδι "Hey, Bulldog" γράφτηκε γι" αυτόν). Ο Segal, λοιπόν, κλήθηκε για να γράψει το μεγαλύτερο μέρος του σεναρίου και να του δώσει έναν κλασικό και επικό τόνο. Ενδιαφέρον έχουν τα περιστατικά που περιγράφει από τις συναντήσεις του με τους Beatles: «Θυμάμαι να πηγαίνω στο στούντιο, όπου με είχανε καλέσει για να ακούσω μερικές από τις καινούργιες εγγραφές τους. Μπαίνω στο στούντιο και είναι και οι τέσσερίς τους εκεί! Ηταν μπροστά μου! Κι όμως δε θα ξεχάσω ότι αυτοί οι πάμπλουτοι θρύλοι τρώγανε τα αθλιότερα hotdog που δε θα τα έδινα ούτε στο σκύλο μου».

Οι Μπλε Κακοί
Οι θεωρίες για το ποιον ακριβώς κοροϊδεύουν οι Bad Meanies είναι όσοι περίπου και οι Meanies. Η άποψη που επικρατεί ανάμεσα στους σχεδιαστές και τους παραγωγούς θεωρεί τους Meanies αντιπροσώπους "όλων των κακών του πλανήτη". Οσο για το μπλε χρώμα τους, αυτό μάλλον είναι αποτέλεσμα λάθους συνεννόησης. Ο Art Director του "Υποβρυχίου" Heinz Edelmann σχεδίασε τους περισσότερους μέσα σε ένα Σαββατοκύριακο και σκόπευε να τους δώσει ένα "κλασικό κακό" κόκκινο, όμως, ήταν πολύ αργά όταν ανακάλυψε ότι η βοηθός του τους έβαψε μπλε κατά λάθος.

Στείλε μου μια κάρτα να σε θυμάμαι
Υπάρχει μια εντυπωσιακή σκηνή, 25 δευτερολέπτων, όπου τα Σκαθάρια φεύγουν από το Λίβερπουλ πάνω στο υποβρύχιο. Σ" αυτήν, ο Charlie Jenkins (υπεύθυνος των ειδικών εφέ) συνέθεσε 100 περίπου καρτ ποστάλ με τοπία της Αγγλίας, μικρά χωριά αλλά και παραλίες, ώστε να δημιουργήσει την ψευ-δαίσθηση του ταξιδιού από το Λίβερπουλ προς το Λονδίνο και την ανοιχτή θάλασσα.

Φέρνω την Κιβωτό, εσύ φέρε τα ζώα
Στην όλη επιτυχία του "Υποβρυχίου" συνέβαλε κατά κάποιο τρόπο και ο ντόρος που έγινε για τους κρυμμένους συμβολισμούς που εμφανίζονται "σύμφωνα με ορισμένους" καθ" όλη τη διάρκεια της ταινίας. Αιχμές για κρυφά μηνύματα περασμένα στα σχέδια της ταινίας, θεωρίες που μιλάνε για παραλληλισμό του υποβρυχίου με την Κιβωτό του Νώε, αλλά και "έρευνες" που θέλουν τους Beatles να συνδέονται με τη θρησκεία στην αρχαία Αίγυπτο. Αυτό που έχουν να "αντιτάξουν" οι παραγωγοί της ταινίας είναι το συμβόλαιο με την υπόλοιπη ομάδα που αναφέρει ότι «απαγορεύεται η εισαγωγή κρυμμένων μηνυμάτων».

All you need is love
Τι κρύβει τελικά το "Υποβρύχιο" των "Σκαθαριών"; Ο καθένας είναι ελεύθερος να δει και να ακούσει ό,τι θέλει. Ψυχεδελική ποπ των 60's, μια ακόμη προσπάθεια για προώθηση του συγκροτήματος, σατανικές συνωμοσίες για προσηλυτισμό των νέων της εποχής σε μυστικές οργανώσεις; Οπως νομίζετε. Εμένα επιτρέψτε μου να μείνω με την αισιόδοξη εικόνα του "We all live in a yellow submarine", μόνο αφήστε με να αλλάζω σταθμό στο ραδιόφωνο...

Τετάρτη, Οκτωβρίου 6

Καλή αρχή! (με αλλαγές... πολλές αλλαγές)

Την περασμένη Κυριακή μετακόμισα. Ηρθα στο κέντρο της Θεσσαλονίκης. Ξέρω, ξέρω. "Τι πήγες κι έκανες; Δεν είχες καλύτερο μέρος να πας;" κλπ. κλπ. Δεν είναι η καλύτερη περιοχή αλλά έχει και τα καλά της. Ηταν μια αλλαγή που έφερε άλλες, τόσες που τις τελευταίες τέσσερις μέρες δεν μπορώ να παρακολουθήσω. Σαν πούλι από ντόμινο που του δίνεις μιά και βλέπεις τις συνέπιες... Ωραίο το θέαμα, σκέφτομαι, αλλά άντε ξαναστήστα!
~
Βλέποντας αυτές τις αλλαγές, είπα να κάνω άλλη μια. Εκλεισα το παλιό μου blog και άνοιξα ένα καινούργιο. Δεν υπόσχομαι τίποτα, δεν ξέρω πως θα πάει, δεν είμαι σίγουρος για πολλά (άραγε έσβησα το θερμοσίφωνο το πρωί;), αλλά είναι μια νέα προσπάθεια (ή μια αλλαγή ακόμα;).
~


Παρατήρηση
: Οταν ξεκίνησα το πρώτο μου blog, 53 μέρες αργότερα έγινε το χτύπημα στους πύργους. Τώρα που ξεκινάω αυτό, βγήκε ξανά ο Μπους, αναγνωρίζουν τα Σκόπια ως Μακεδονία και πεθαίνει ο Αραφάτ. Ρε μήπως είμαι γκαντέμης;

Τρίτη, Ιουνίου 8

Από την σκληρή ζωή ενός Administrator

Δευτέρα, 08:05 π.μ.
Η εβδομάδα άρχισε καλά. Τηλεφωνήσανε από το τμήμα διαφημίσεων, ότι δεν μπορούν να βρουν ένα αρχείο.
Τους σύστησα την χρήση του προγράμματος αναζήτησης "FDISK". Έτσι σίγουρα θα είναι απασχολημένοι για κάποιο
διάστημα ...

08:25
Το λογιστήριο μισθοδοσίας διαμαρτύρεται, ότι η σύνδεση προς το δίκτυο δεν λειτουργεί. Τους διαβεβαίωσα, ότι θα ασχοληθώ άμεσα με το θέμα.
Στη συνέχεια αποσύνδεσα από την πρίζα την μηχανή του καφέ και επανασύνδεσα τον Server τους. Γιατί δεν με ακούει κανείς, όταν αναφέρω ότι υπάρχουν λίγες πρίζες ;
Άμεσα το λογιστήριο μισθοδοσίας με ευχαριστεί για την ταχεία εξυπηρέτηση!!!
Πάλι μερικοί ευτυχισμένοι χρήστες ...

08:45
Οι «μάγκες» της αποθήκης θέλουν να μάθουν, πως αλλάζουν οι γραφικοί χαρακτήρες στον πρόγραμμα επεξεργασίας κειμένου τους.
Τους ερωτώ, πιο Chipset είναι εγκαταστημένο στην μητρική πλατίνα.
Θα ξαναπάρουν, αν το βρουν ....

09:20
Τηλεφώνημα από ένα υποκατάστημα της εταιρίας: Δεν μπορούν να ανοίξουν τα επισυναπτόμενα στο Lotus Notes.
Τους συνδέω με το θυρωρείο στο ισόγειο.

09:35
Το τμήμα διαφημίσεων αναφέρει, ότι το PC τους δεν ξεκινά και δείχνει "ERROR IN DRIVE 0".
Τους καθησυχάζω λέγοντας ότι φταίει το λειτουργικό σύστημα και τους δίνω το νούμερο της Microsoft-Hotline ....

09:40
Οι αποθηκάριοι ανακάλυψαν, ότι οι γραφικοί χαρακτήρες δεν σχετίζονται με το Chipset.
Τους απαντώ ότι είπα "Bitset" και όχι "Chipset".
Είπαν ότι θα συνεχίσουν το ψάξιμο. Απορώ πως τέτοιοι άνθρωποι αποκτούν δίπλωμα οδήγησης ;

10:05
Ο διευθυντής εκπαίδευσης τηλεφωνεί και ζητάει ένας κωδικό πρόσβασης για έναν νέο μαθητευόμενο.
Του λέω, ότι πρέπει να κάνει μια αίτηση τύπου 7A96GFTR4567LPHT.
Απαντά ότι δεν έχει ακούσει ποτέ για αυτόν τον τύπο αίτησης. Τον παραπέμπω στον θυρωρό στο ισόγειο ...

10:20
Οι "μάγκες" της αποθήκης δεν εφησυχάζουν. Είναι πλέον εχθρικοί μαζί μου και υποστηρίζουν, ότι τους δουλεύω (;). Εντέλει βρήκαν μόνοι τους πως αλλάζουν οι γραφικοί χαρακτήρες και θέλουν να καλέσουν τον προσωπάρχη για να διαμαρτυρηθούν εις βάρος μου.
Εγώ φυσικά αλλάζω αμέσως την κατάσταση της τηλεφωνική γραμμής του προσωπάρχη σε «κατειλημμένη»
Ακολούθως μπαίνω στον Server τους και εξαφανίζω «μερικά» αρχεία τους.

10:30
Η γκόμενα μου με καλεί και αναφέρει ότι οι γονείς της θα την επισκεφθούν το Σαββατοκύριακο και ότι έχει ετοιμάσει ένα μεγάλο πρόγραμμα ξενάγησης τους.
Δεν σταματά να μιλά. Την συνδέω με τον θυρωρό στο ισόγειο ...

10:40
Πάλι από την αποθήκη. Αναφέρουν σε πολύ χαμηλούς τόνους, ότι όλα τα αρχεία τους έχουν εξαφανισθεί !!!
Τους λέω, ότι αυτά παθαίνουν, όταν θέλουν να κάνουν τους ξύπνιους προς τον Administrator τους.
Τους δείχνομαι συμφιλιωτικός και τους υπόσχομαι, ότι θα ασχοληθώ με το πρόβλημα τους εκτενέστερα.
Περιμένω 10 λεπτά και μετά αλλάζω στον Server το χρώμα των γραφικών χαρακτήρων πίσω από άσπρο σε μαύρο.
Με ευχαριστούν ενθουσιωδώς και με διαβεβαιώνουν, ότι η απειλή της διαμαρτυρίας προς τον προσωπάρχη ήταν βασικά πλάκα.
Από σήμερα πλέον «γλείφουνε» ασταμάτητα ...

10:45
Περνά ο θυρωρός και διηγείται, ότι δέχεται παράξενα τηλεφωνήματα. Θέλει οπωσδήποτε να μάθει και αυτός επιτέλους κάτι περί Computer.
Του λέω, ότι αρχίζουμε αμέσως με την εκπαίδευση.
Σαν πρώτο μάθημα του δίνω την άσκηση να παρακολουθεί την απέναντι οθόνη και πάω για μεσημεριανό διάλειμμα ...

14:30
Επιστρέφω από το μεσημεριανό φαγητό και ο θυρωρός αναφέρει, ότι ο προσωπάρχης πέρασε και κάτι έλεγε για κάποιο πρόβλημα με το τηλέφωνο του.
Αμέσως διακόπτω το σήμα «κατειλημμένο» της τηλεφωνική γραμμής του προσωπάρχη.
Τι θα κάνανε άραγε όλα αυτά τα άτομα χωρίς εμένα ;

14:35
Ήρθε η ώρα να συνδέσω το τηλέφωνο της hotline. Αμέσως χτυπά. Η καινούργια από τις πωλήσεις χρειάζεται επειγόντως μια νέα ID (!), διότι ξέχασε την προηγούμενη.
Της λέω ότι η ID αποδίδεται βάσει χρώματος μαλλιών, ηλικίας, διαστάσεων και οικογενειακής κατάστασης της.
Τα δεδομένα που ακούω (Ξ/23/92-48-92/Α) εξιτάρουν την διάθεση μου.
Της λέω, ότι η ID θα είναι έτοιμη το βράδυ, αλλά λόγω του επείγοντος θα την παραδώσω προσωπικά στο σπίτι της.
Με ευχαριστεί με νόημα ...

14:40
Αναφυλλίζω για λίγο το ημερολόγιο του προσωπάρχη.
Σβήνω την καταχώρηση της Τετάρτης "ΑΥΡΙΟ ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΓΑΜΟΥ" και αυτήν της Πέμπτης "ΕΠΕΤΕΙΟΣ ΓΑΜΟΥ. ΤΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΞΕΧΑΣΩ".
Αναρωτιέμαι, αν την Παρασκευή θα είναι ακόμη τόσο ευτυχισμένος ...

14:45
Ο θυρωρός λέει, ότι η οθόνη του φαίνεται κάπως σκοτεινή.
Ενεργοποιώ την οθόνη, και ξεκινώ τον Screensaver.
Ο θυρωρός κρατά ασταμάτητα σημειώσεις. Τι ωραία θα ήταν, αν όλοι οι χρήστες ικανοποιούνταν έτσι εύκολα ....

14:55
Επαναφέρω μερικά αρχεία από τον φάκελο μου "Λυμένα προβλήματα" πίσω στον Server ως "Προς λύση".
Σκέφτομαι τον συνάδελφο της απογευματινής βάρδιας και φροντίζω να μην πλήττει ...

15:00
Επιτέλους τέλος για σήμερα.
Πληροφορούμαι στα γρήγορα από τον Server του τμήματος προσωπικού την διεύθυνση της "Ξ/23/92-48-92/Α", παίρνω από το ψυγείο της VIP-Lounge ένα μπουκάλι γαλλικής σαμπάνιας, σημειώνω σε ένα χαρτί την νέα ID (123456) και ξεκινώ. Κάθε άνθρωπος μετά από μια ημέρα εξουθενωτικής εργασίας χρειάζεται και λίγο χαλάρωση ...