Alexander

Πήγα να δω την Κυριακή την ταινία Alexander του Oliver Stone.
Στην μέση περίπου της διάρκειας ήθελα να φύγω από την αίθουσα.
~
Και εξηγούμαι...
~
Δεν με πείραξε η ταινία. Δεν με ενόχλησαν τα όποια λάθη/παρερμηνίες είτε ηθελημένα ήταν είτε λόγω άγνοιας. Δεν με ενόχλησε ούτε το ξανθό της κόμης του Αλέξανδρου. Δεν με πείραξε η απουσία ΚΥΡΙΩΝ στιγμών της ζωής του (Γόρδιος Δεσμός, Μεγάλες Μάχες κλπ.). Θεώρησα αυτό που έβλεπα "Καλλιτεχνική άποψη" και όχι "Ιστορική αναπαράσταση" (κάπως έτσι δεν το γράφει στην αρχή η ταινία;)
~
Τι με πείραζε;
~
Ο κόσμος γύρω μου. Ολοι αυτοί που πήγαν να το δουν χωρίς να έχουν ιδέα για τον Αλέξανδρο (να σημείωσω εδώ οτι είναι από τους αγαπημένους μου ήρωες) και για τα ήθη της εποχής του. Ολοι αυτοί που ξερνούσαν κριτικές για όσα βλέπανε στην οθόνη με τον ίδιο τρόπου κρίνουν την Νάνσυ του Fame Story. Απλά κι αδιάφορα! Ολοι αυτοί που κρυφογελούσαν στο θέαμα Αλεξάνδρου-Ηφαιστίωνα σαν μικρά παιδάκια που πίσω από το δέντρο βλέπουν ένα ζευγάρι να φιλιέται. Ολοι αυτοί που δεν ένιωσαν το παραμικρό δέος μπροστά στον πιτσιρικά στρατηλάτη με το παρανοϊκό μυαλό και όσα έκανε στα 30 του, αλλά στραβοκατάπιαν το ποπκορν τους στο θέαμα της Angelina Jolie ημίγυμνης (όχι πως δεν το άξιζε, μην τρελαθούμε).
~
Να συνεχίσω;
~
Οχι, οσο κι αν το αξίζει ο Αλέξανδρος, δεν συνεχίζω γιατί θα μπω στο tripάκι να σχολιάσω τους ντεμέκ υποστηρικτές του, τους όποιους ομοφυλόφιλους που χρησιμοποιούν όσα βλέπουν για επιχείρημα υπέρ των επιλογών τους (τις οποίες δεν κατακρίνω), θα πρέπει να σχολιάσω και τον φίλο μου τον Τάσο και τη Χριστίνα που έχασαν τη μισή ταινία παίζοντας με ένα καλαμάκι, αλλά μόλις τελείωσε και άναψαν τα φώτα, σηκώθηκε και δήλωσε περίφανα "Πολύ μου άρεσε η ταινία"
~
Αλλά δεν θα τους σχολιάσω
~
Θα προγραμματίσω την επόμενη ταινία που θέλω να δώ, το 2046 του Kar Wai Wong.
Ντέπυ, τι λες για Τετάρτη απόγευμα;