Εφτασε απόγευμα. Η μέρα σήμερα είχε (εκτός από τις κλασικές μπιχτές για τα αθλητικά) και πολύ Μέγκας Αλέξαντρος. Διαβάζοντας όμως το "Περιστατικόν" στο Βαρομετρικό blog, εκτός από το ό,τι μου έφιαξε τη διάθεση με την εκπληκτική ιστορία του, μου θύμησε το φοβερό Περιστατικόν που ζήσαμε λίγο πριν μπούμε στην αίθουσα.
~
Ο μπόμπιρας στέκεται μπροστά στο γκισέ. Ετών (περίπου) 9-10 και ύψους 1,20. Casual ντύσιμο, τζιν, μπουφανάκι (εκείνα τα χοντρά που σε αναγκάζουν να φοράς το Δεκέμβρη άσχετα αν ο καιρός ξέμεινε στον Οκτώβριο), και ένα ΝΥ τζόκεϋ. Σηκώνεται λίγο στις μύτες των ποδιών του και με στεντόρια φωνή λέει στην κοπέλα: "Συγγνώμη!!! Μήπως μπορείτε να μου δώσετε 2 εισητήρια;". Ανοίγει το ένα χέρι του και αφήνει 7 ευρώ στο ταμείο, συνεχίζοντας με την ίδια ένταση: "Να σας ρωτήσω κάτι;;; Μπορείτε να κρατήσετε το ένα από αυτά και το άλλο από αυτό;" και ανοίγοντας και το άλλο χέρι φανερώνει ένα 20ευρο. "Εντάξει" του απαντάει η ταμίας και πριν προλάβει να βγάλει τα εισητήρια ο μικρός ξαναφωνάζει: "Συγγνώμη!! Κυρία! Μήπως μπορείτε να βάλετε τις θέσεις λίγο μακρυά τη μία με την άλλη; Είμαι με την θεία μου και δεν την πολυγουστάρω! Μη κάτσουμε και δίπλα δίπλα!" Κόκκαλο εμείς.
~
Είναι τρελός, είναι τρελός ο ανιψιός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου