Ιος - Κουίζ για το 2004

Κοίτα τι έκανες!

ΠΡΩΤΟ ΜΕΡΟΣ
Οι άγνωστες πλευρές των δημοσίων προσώπων δεν χρειάζονται κρυφές κάμερες για να αποκαλυφθούν. Αρκεί να βρει κανείς όσα έχουν πει ή έχουν γράψει οι ίδιοι λίγα χρόνια πριν.

Οι άνθρωποι δεν είναι μονοδιάστατοι. Ακόμα και οι προβεβλημένοι της πολιτικής, της τηλεόρασης και της κοσμικής ζωής έχουν κρυφές πλευρές που όλοι τις ξεχνάμε και δεν παύουν να μας εκπλήττουν, όταν τις μαθαίνουμε. Δεν εννοούμε, βέβαια, τις κρυφές πλευρές της ιδιωτικής τους ζωής. Μιλάμε για δημόσιες δηλώσεις ή ενέργειες. Κάποιες απ' αυτές θα θέλανε να τις ξεχάσουν κι οι ίδιοι. Εμείς σκεφτήκαμε -χρονιάρες μέρες- να τους τις θυμίσουμε.
Διαλέξαμε ορισμένες χαρακτηριστικές περιπτώσεις και σας τις παρουσιάζουμε. Από σας ζητούμε να ανακαλύψετε ποιοι κρύβονται πίσω από τα κείμενα ή τις δραστηριότητες που παραθέτουμε. Αν δεν τα καταφέρετε, μπορείτε να συμβουλευτείτε τις λύσεις του κουίζ που δημοσιεύονται στην τρίτη σελίδα του «Ιού». Αλλά μη βιαστείτε να καταφύγετε εκεί. Αν βασανίσετε λίγο τη σκέψη σας, ίσως θα βρείτε στο βάθος του μυαλού σας τις απαντήσεις.

1. Ο Ιεράρχης και ο δημοσιογράφος
Ποιος είναι ο γνωστός Ιεράρχης, τον οποίο καταγγέλλει το ρεπορτάζ που ακολουθεί με λόγια ασυνήθιστα σκληρά και στοιχεία για την "επιχειρηματική του δραστηριότητα"; Και ποιος είναι ο γνωστός δημοσιογράφος που υπογράφει το σχετικό αποκαλυπτικό ρεπορτάζ σε γνωστή εφημερίδα; Διαβάστε ένα μικρό απόσπασμα από το δισέλιδο κείμενο που είχε τίτλο «Ο εμπορικός οίκος της Μητρόπολης» και υπέρτιλο «Σκάνδαλα ρασοφόρων»:
«Αν ζούσε σήμερα ο Ιησούς Χριστός, τον πρώτο που θα έπιανε στο ξύλο με το φραγγέλιό του θα ήταν ο σεβασμιότατος κ. Χ. Γιατί όχι μόνον έχει μετατρέψει σε 'σούπερ-μάρκετ' τη Μητρόπολή του, όχι μόνον αναπτύσσοντας ένα ασίγαστο εμπορικό δαιμόνιο κερδοσκοπεί σε βάρος εκκλησιών της περιοχής του, αλλά και γιατί όλες αυτές οι 'εκκλησιαστικές επιχειρήσεις' του κινούνται μέσα σε θολά νερά και είναι νομικά διάτρητες.
Πού να ξέρουν οι άδολοι χριστιανοί της Μητρόπολης ότι το κεράκι που ανάβουν στις εκκλησίες τους την επόμενη μέρα μετατρέπεται σε χρήμα για το δεσπότη τους; Πού να ξέρουν οι ταπεινοί παπάδες της περιοχής ότι ο ιεράρχης τους 'τζιράρει' τα ασφαλιστικά τους ένσημα και πληρώνει τους δικούς του, έμπιστους ανθρώπους με χρήματα που ανήκουν στην εκκλησία; Και πού να ξέρει ο ελληνικός λαός, ότι αυτός ο δεσπότης, ο τόσο σκληρός και αδιάλλακτος στη σύγκρουσή του με το κράτος για την κοινωνικοποίηση της εκκλησιαστικής περιουσίας, ενδιαφέρεται να μη χάσει την 'αγελάδα με το πολύ γάλα' (εκκλησιαστική περιουσία);
Γι' αυτό πιστεύω ότι ο Ναζωραίος αν κατέβαινε σήμερα στη γη θα έτρεχε πρώτα προς τα εκεί, θα έμπαινε μέσα στη Μητρόπολη και θα έκανε μαύρο στο ξύλο τον σεβασμιότατο, φωνάζοντας το γνωστό 'έξω οι έμποροι από τον Οίκο του Θεού'.
Ενα πλήθος από ελλείψεις, παραλείψεις και παράνομες ενέργειες διαπιστώνει στο διαχειριστικό έλεγχο που έκανε στη Μητρόπολη ο επιθεωρητής δημόσιων διαχειρίσεων του υπουργείου Οικονομικών κ. Γ. Τσ. Και στην έκθεσή του είναι καταπέλτης για την 'επιχειρηματική δραστηριότητα' του κ. Χ.
Ο έλεγχος έγινε το Νοέμβρη του 1983 και περιλαμβάνει το χρονικό διάστημα 1978-1983. Στη Μητρόπολη λειτουργούν 13 διαφορετικές διαχειρίσεις (για ευνόητους λόγους) και μεταξύ αυτών οι περισσότερο αποδοτικές είναι το κηροπλαστείο της Μητρόπολης, ένα βιβλιοπωλείο, ένα τεράστιο κτήμα με ελιές και τα ενοικιαζόμενα διαμερίσματα και γραφεία ιδιοκτησίας της.»
Ακολουθούν αποσπάσματα της επίσημης Εκθεσης:
«Θεωρούμε αντικανονική την ανάμειξη των διαχειρίσεων διαφόρων νομικών προσώπων», «υπάρχει σύγχυση αρμοδιοτήτων και ο Μητροπολίτης ουσιαστικά υποκαθιστά τα διοικητικά όργανα», «στα έργα και στις εργολαβίες οι διαγωνισμοί είναι ανύπαρκτοι, όλα γίνονται με απευθείας αναθέσεις», «δεν εφαρμόζονται οι διατάξεις του Κ.Φ.Σ.», «δεν γίνονται κρατήσεις», «χορηγούνται πρόσθετες αμοιβές σε λαϊκό προσωπικό χωρίς να στηρίζονται σε καμιά διάταξη νόμου, παρά μόνο σε απλή απόφαση του Μητροπολίτη». «Παρατηρήσαμε λαθεμένες, αντικανονικές και πολλές φορές πληρωμές που δημιουργούν υποψίες», κ.λπ., κ.λπ.

2. Ο φιλοτρομοκράτης
Ποιος είναι ο γνωστός πολιτικός ο οποίος θεωρεί το εαυτό του πρωτοπόρο στον αντιτρομοκρατικό αγώνα, αλλά πριν από λίγα χρόνια επιτέθηκε με δριμύτητα στην «αντιτρομοκρατική υστερία» (όπως έλεγε) που τείνει να επιβληθεί στην πολιτική «εκ του πονηρού»; Κάτω από τον τίτλο «Αυταρχισμός με πρόσωπο ανθρώπινο» και υπότιτλο «Γιατί τόση αντιτρομοκρατική υστερία;» αντιδρούσε στην ψήφιση των τρομονόμων, με ένα κείμενο που θα το προσυπέγραφε σήμερα το Δίκτυο για τα Πολιτικά και τα Κοινωνικά Δικαιώματα:
«Είχαμε διατυπώσει σε ανύποπτο χρόνο την ανησυχία μήπως γίναμε κιόλας 'επίλεκτα μέλη στη γκρίζα λέσχη της Διεθνούς της καταστολής'. Η επιβεβαίωση επήλθε ραγδαία: με την ανεπιφύλακτη υπογραφή της ευρωπαϊκής σύμβασης 'εναντίον της τρομοκρατίας' με την προώθηση τώρα του νέου 'αντιτρομοκρατικού' σχεδίου. Πράγματι πρόκειται για τη μεταφορά όλης εκείνης της αντιτρομοκρατικής υστερίας που σημαδεύει τώρα τη δημόσια ζωή της Ομοσπονδιακής Γερμανίας. Στην ουσία είναι μια μεθόδευση περιστολής των ατομικών δικαιωμάτων του πολίτη στο όνομα της κατεστημένης αταξίας, που έχει το φιλύποπτο ψευδώνυμο 'συλλογική ασφάλεια'.
Ολες πάντως αυτές οι τροποποιήσεις διασπούν την ενότητα και νοθεύουν την εσωτερική συνέπεια ενός ποινικού συστήματος, του ευρωπαϊκού και του ελληνικού ειδικότερα, που το οριοθετούσε οπωσδήποτε μια φιλελεύθερη παράδοση.
Σε καιρούς που η δικαστική ανεξαρτησία τίθεται σε δεινή αμφισβήτηση από τους σύγχρονους μηχανισμούς συγκέντρωσης πληροφοριών που είναι στα χέρια των διωκτικών αρχών, η αναγνώριση ανακριτικού ρόλου στις τελευταίες θέτει σε καίριο κίνδυνο τις συνταγματικά θεμελιωμένες ελευθερίες των πολιτών. Καθώς όμως ο μύθος της ανεξαρτησίας καταρρίπτεται και από τη διαπίστωση ότι δεν πρόκειται ακριβώς για ανεξαρτησία, αλλά για αλληλεξάρτηση, τα αποτελέσματα αυτών των μεταρρυθμίσεων είναι ορατά στη σκλήρυνση των γερμανικών δικαστηρίων αυτό τον καιρό. Ετσι η αντιτρομοκρατία, όταν δεν 'πολιτεύεται' ως πρόβλημα, δρα ως πειρασμός.
Επιτέλους είναι διαπιστωμένο ότι η τρομοκρατία ούτε ποτέ προκάλεσε ούτε και επέζησε από τις μεγάλες ιστορικές αναστατώσεις στην πορεία των οποίων κατά καιρούς εμφανίστηκε. Ο πανικός που καλλιεργείται μπροστά σ? ένα βασικά πολιτικό φαινόμενο ελεγχόμενων διαστάσεων είναι εκ του πονηρού.
Η καταφυγή κάτω απ? αυτό το σχεδόν υστερικό κλίμα στην εσχάτη των ποινών και στην αναϊεράρχηση των αδικημάτων, δίχως κατά διάνοια να πλήξει ειδικά το φαινόμενο, συνδαυλίζει την πυρά που αποτεφρώνει τα φτερά της δημοκρατίας. (...)
Τα όρια ανάμεσα στην ποινική χρήση και την πολιτική αξιοποίηση (σ.σ. των τρομονόμων) είναι ρευστά. Η αντιτρομοκρατία εξελίχθηκε ήδη σε μέσο διακυβέρνησης στο λατινοαμερικανικό πρότυπο».

3. Ο διανοούμενος με την καμπυλότητα
Ποιος είναι ο πολιτικός που συνέταξε τις παρακάτω κάπως σύνθετες σκέψεις και με ποια ευκαιρία έφτασε σε αυτά τα θεωρητικά συμπεράσματα;
«Το εύρος και η διάσταση της Αρχαιοελληνικής φιλοσοφίας δεν μπορεί να περιορισθεί μόνο στις συνιστώσες μιας πεπερασμένης επιστημολογικής διεργασίας. (...) Οφείλει να προσεγγίζεται ως ένα πολυδιάστατο και ισοβαρές 'όργανο' σκέψης, διαλόγου και λελογισμένης προσέγγισης, το οποίο μας επιτρέπει να εμβαθύνουμε στα πολυδαίδαλα μονοπάτια της αυτογνωσίας, της αυτοσυνειδησίας και της αυτοανάλυσης.
Σε μια συντεταγμένη καμπή του χρόνου για όλη την ανθρωπότητα, που χαρακτηρίζεται από την ασύμμετρη καμπυλότητα της ντετερμινιστικής επικινδυνότητας, η Αρχαία Ελληνική Φιλοσοφία αποτελεί την πληρέστερη πηγή γνώσης αλλά και την ευρύτερη δεξαμενή λογικής και νηφαλιότητας».

4. Το «καρφί» και η απογραφή
Ποιος είναι ο πολιτικός αναλυτής που στηλίτευε τον Κώστα Μητσοτάκη για τη διαρροή προς την Κοινότητα της πληροφορίας ότι η τότε ελληνική κυβέρνηση του Ανδρέα Παπανδρέου μαγειρεύει τα επίσημα οικονομικά στοιχεία της χώρας;
«Ο κ. Μητσοτάκης 'κάρφωσε' στον Ζακ Ντελόρ την ελληνική κυβέρνηση ότι παρουσιάζει στην Κοινότητα ψευδή στοιχεία για την κατάσταση της ελληνικής οικονομίας (κι άλλο ανφέαρ στα περί κοινών θέσεων στην εξωτερική πολιτική της χώρας). Ξέρετε όμως τι απάντησε αστειευόμενος ο κ. Ντελόρ; 'Το γνωρίζουμε κ. Μητσοτάκη, αλλά σε τέτοια θέματα μέσα στην Κοινότητα τηρούμε τη σιωπή της 'Μαφίας'!».

5. Ο οπαδός του «αριστεροχουντισμού»
Ποιος είναι ο πολιτικός που έχει κερδίσει τον έπαινο όλων των πτερύγων της Βουλής, αλλά ο ίδιος πριν από λίγα χρόνια είχε ταυτίσει τον τότε γενικό γραμματέα του ΚΚΕ Χαρίλαο Φλωράκη με τους χουντικούς; Αντιγράφουμε από δημοσιογραφικό σχόλιο της εποχής:
«Τουλάχιστον άπρεπος υπήρξε ο παραλληλισμός που έκανε ο κ. Χ. κατά την ομιλία του στην Κόρινθο. Η εξομοίωση των αρχιπραξικοπηματιών με τον ηγέτη ενός πολιτικού κόμματος της Αριστεράς ήταν ανεπίτρεπτη. Οφειλε ο κ. Χ. να γνωρίζει ότι τα 'εγκλήματα' που οι ακροδεξιοί οπαδοί της ΕΠΕΝ -τους οποίους προσπαθεί να δελεάσει- επιρρίπτουν στον Γενικό Γραμματέα του ΚΚΕ ή οποιονδήποτε άλλο κομμουνιστή εκείνης της εποχής, αφορούν πράξεις που έγιναν στα πλαίσια ενός εμφύλιου ιδεολογικού σπαραγμού. (...) Καλό είναι λοιπόν να αποφεύγει τέτοιου είδους παραλληλισμούς ο κ. Χ., στον οποίο -προφανώς για να καταρρίψει τον μύθο του 'φωτισμένου δεξιού' που τον συνόδευε- ο νέος αρχηγός της Ν.Δ. ανέθεσε να κάνει τη γέφυρα της Νέας Δημοκρατίας με τη χούντα. Κολακεύοντας, σε κάθε ομιλία του τους οπαδούς της ΕΠΕΝ, το 'λαϊκό στήριγμα', δηλαδή, των τυράννων».
Για να βοηθήσουμε τη μνήμη σας, ο ίδιος στυλοβάτης των θεσμών περηφανευόταν ότι στην κυβερνητική αλλαγή του 1981 φρόντισε να εξαφανίσει τα έγγραφα και τα νομοσχέδια που είχε καταρτίσει:
«Οταν εγκατέλειψα το υπουργείο δεν τα άφησα στο νέο υπουργό, διότι δεν του εχρειάζοντο. Επήρα μαζί μου ένα πάκο νομοσχεδίων εγκεκριμένων που χρειάστηκαν δύο κλητήρες για να το μεταφέρουν».

6. Ο θαυμαστής του ΕΛΑ
Ποιος είναι ο πολυβραβευμένος σταρ της τηλεόρασης, ο οποίος τολμούσε πριν λίγα χρόνια να υποστηρίξει δημόσια ότι με τη δράση του ο ΕΛΑ καλύπτει τα κενά της νόμιμης πολιτικής δράσης των κυβερνήσεων και των κομμάτων;
«Οι βόμβες που τοποθέτησε πρόσφατα ο ΕΛΑ, παρεμβαίνοντας έτσι σε ένα θέμα κατ? εξοχήν κοινωνικό, είναι αποκαλυπτικές. (...) Οι πρόσφατες επιθέσεις του ΕΛΑ δεν είναι τυχαίες. Η τρομοκρατική αυτή οργάνωση διέγνωσε προφανώς ότι οι πολίτες της Αθήνας ενδιαφέρονται περισσότερο για τις συνθήκες διαβίωσής τους, παρά για τα 'αμιγώς' πολιτικά προβλήματα και έσπευσε να 'καλύψει' τον κενό χώρο. Εσπευσε να 'εκφράσει? -με το δικό της 'ηχηρό' τρόπο- τη δυσφορία και την αγανάκτηση του λαού, για την αδυναμία της κυβέρνησης να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά το νέφος, τον καύσωνα, τη λειψυδρία, τις πυρκαγιές.
Εδώ φτάσαμε, λοιπόν! Να υποκαθιστούν τον πολιτικό λόγο και -κυρίως- την πολιτική πράξη οι βόμβες. Να παρεμβαίνει σε κοινωνικά θέματα η τρομοκρατία, αποδεικνύοντας και αναδεικνύοντας με την παράνομη δράση της την αδυναμία της λαοπρόβλητης πολιτική ηγεσίας αυτού του τόπου να δώσει πειστικές απαντήσεις και λύσεις στα καθημερινά προβλήματα του πολίτη. Οι τρομοκρατικές επιθέσεις του ΕΛΑ και η προκήρυξη που τις συνόδευσε ήταν ένα 'χαστούκι' για όλους εκείνους, που με την αδιαφορία, τις παραλείψεις και τα λάθη τους πυροδοτούν στην πραγματικότητα τους εκρηκτικούς μηχανισμούς, παρέχοντας ηθικό και πολιτικό άλλοθι στους ιθαγενείς 'αντάρτες' πόλεων».

7. Ο διώκτης του ΑΚΕΛ
Ποιος είναι ο επιφανής Κύπριος πολιτικός, ο οποίος πρωτοστάτησε στον αγώνα κατά του «προδοτικού» ΑΚΕΛ και στήριξε «θεωρητικά» τις εκτελέσεις των στελεχών της κυπριακής αριστεράς που διαφωνούσαν με την ΕΟΚΑ την περίοδο 1957-1958;
Εγραφε τότε με το ψευδώνυμο Δευκαλίων στο περιοδικό 'Εγερτήριο Σάλπισμα':
«Ξενοκρατία και Ακελική ηγεσία υφαίνουν το ίδιον πανί, έχουν τους ίδιους σκοπούς και επιδιώξεις». «Η ερυθρά ηγεσία», κατά τον ίδιο πολιτικό, ζητούσε ενότητα «διά να παρεισφρήσει αυτή και τα τυφλά όργανά της μεταξύ των ορθώς σκεπτομένων και δρώντων εις το εθνικόν ζήτημά μας, διά να διασπά και να προδίδη ευκολότερον τον αγώνα μας».
Ειδικά για τις εκτελέσεις αριστερών από την ΕΟΚΑ ο πολιτικός αυτός έγραφε: «Φυσικά θλιβόμεθα όταν βρισκόμαστε εις την αναπότρεπτον ανάγκην να τιμωρήσωμεν ομοεθνείς μας, είτε αυτοί είναι αριστεροί, είτε οιασδήποτε άλλης παρατάξεως. Διεξάγωμεν όμως αγώνα εθνικόν και δεν δυνάμεθα να επιτρέψωμεν εις ανθρωπάρια τα οποία ουδέν μέχρι σήμερον προσέφεραν εις τον αγώνα μας ως κόμμα να μας αντιστρατεύονται και επί τη βάσει σχεδίου και οδηγιών να επιτίθενται εναντίον πραγματικών πατριωτών».
Και για τις αντιδράσεις του ΑΚΕΛ μετά τις αναίτιες δολοφονίες στελεχών του: «Δεν εδίστασαν να αποπειραθούν να προκαλέσουν απεργίας και θεατρικές εκδηλώσεις διαμαρτυρίας υπό τας ευλογίας των συμμαχικών των 'Δυνάμεων Ασφαλείας' διά τον 'φόνον' κομμουνιστών πρακτόρων».

8. Ο κ. «κόντρα στο ρεύμα»
Ποιος είναι ο δημοσιογράφος της μεγάλης φιλελεύθερης παράταξης, ο οποίος συγκαταλέγεται σήμερα μεταξύ των ελαχίστων που αντιδρούν στην επιλογή του Κάρολου Παπούλια ως υποψηφίου προέδρου από τον κ. Καραμανλή, αλλά είχε σταθεί στο πλάι του τότε υπουργού το 1987, όταν εκείνος δεχόταν τις επιθέσεις της συντηρητικής παράταξης για την άρση του εμπολέμου με την Αλβανία και άκουγε τα γνωστά συνθήματα «Παπούλια, προδότη, Αλβανέ»;
«Τολμώ να πω ότι η επίσημη επίσκεψη που πραγματοποίησαν τέσσερις Ελληνες υπουργοί με επικεφαλής τον κ. Παπούλια, διανοίγει κάποιες προοπτικές για θετικά αποτελέσματα. Κυρίως με το φρόνημα και την ψυχολογία των Ελλήνων που κατοικούν στις μειονοτικές περιοχές. Αφήσαμε πίσω μας ελπίδες ότι τα πράγματα θα βελτιωθούν. (...) Και σ? αυτό το σημείο πρέπει να πω ότι ο κ. Παπούλιας έχει μια ιδιαίτερη ευαισθησία με το Βορειοηπειρωτικό που δεν κρύβεται από τα διπλωματικά χαμόγελα και τις πολιτικές χειραψίες».

9. Οι χήνες στο Καπιτώλιο
Ποιος είναι ο πολιτικός, ο οποίος έχει ασχοληθεί ιδιαίτερα με την εξωτερική πολιτική και συνηθίζει να κάνει ορισμένες καταστρεπτικές προβλέψεις;
Οταν παραπέμφθηκε ο Μιλόσεβιτς στο ειδικό Διεθνές Δικαστήριο, ο πολιτικός αυτός χαρακτήρισε την ενέργεια αυτή «απαράδεκτη» και πρόσθεσε ότι «αν τα πράγματα, έτσι όπως είναι σήμερα, εξελιχθούν ανεξέλεγκτα, τότε και η πιθανότητα ενός τρίτου βαλκανικού πολέμου, είναι μέσα στα δεδομένα της εκτίμησης που μπορεί να κάνει κανένας».
Σε μια παλιότερη ευκαιρία, εμφανιζόταν να αντιμετωπίζει με σκεπτικισμό τη συνάντηση Σημίτη-Γιλμάζ στην Κρήτη. Και δήλωνε ότι η ένταση της τουρκικής επιθετικότητας, με την ανοχή αν όχι και ενθάρρυνση των ΗΠΑ, δεν αποκλείεται να οδηγήσει σε μικρής κλίμακας θερμό επεισόδιο, ώστε να μας αναγκάσουν να καθίσουμε στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με τους όρους τους.
Ευτυχώς οι δυσοίωνες προβλέψεις δεν επιβεβαιώθηκαν. Ο πολιτικός, όμως, δικαιώθηκε. Ποιος είναι;

10. (Δικ)αστική τάξη
Ποιος είναι ο γνωστός πολιτικός, ο οποίος αναλύει τη λειτουργία του θεσμού της δικαιοσύνης στη σύγχρονη ελληνική κοινωνία και επικρίνει τον ταξικό χαρακτήρα της;
«Ο έλεγχος του κράτους από την αστική τάξη συνεπάγεται ότι η δικαιοσύνη αν και ανεξάρτητη κατά τον τύπο είναι και αυτή ελεγχόμενη, ταξική. Ο όρος ταξική ενέχει για πολλούς αρνητική χροιά και σημαίνει ότι η δικαιοσύνη δεν είναι αδέκαστη, ευνοεί τους ισχυρούς απέναντι στους ασθενέστερους. Η αντίληψη τούτη είναι στενή. Ο όρος ταξική δε συνεπάγεται ούτε ότι κάθε απόφαση ενέχει προκατάληψη ούτε ότι ο δικαστής συνειδητά και σκόπιμα προασπίζει αποκλειστικά τα ατομικά του συμφέροντα και τα συμφέροντα της κοινωνικής ομάδας που ανήκει. Με τον όρο ταξική περιγράφεται η λειτουργική θέση της δικαιοσύνης σε μια κοινωνία που χαρακτηρίζεται από την ύπαρξη αντιτιθέμενων τάξεων και στρωμάτων. Επισημαίνεται ότι ο δικαστής ελέγχει λόγω της θέσης του τις ταξικές αντιθέσεις με ένα σύνολο κανόνων και κυρώσεων, σε τρόπο ώστε τελικά να επιβεβαιώνεται και να ισχυροποιείται η εξουσία της κυρίαρχης στο σύστημα τάξης. Διαπιστώνεται ότι ο δικαστής μπορεί μεν να επιδιώκει εκείνο που θεωρεί ως συμφέρον του κοινωνικού συνόλου, αλλά τα κριτήρια επιλογής για το τι συμφέρει το σύνολο είναι προκαθορισμένο από τις επιδιώξεις και αντιλήψεις της αστικής τάξης. Κοινωνιολογικές έρευνες στην Ελλάδα έχουν δείξει, ότι οι δικαστές αποδίδουν μεγαλύτερη βαρύτητα στα κλασικά εγκλήματα κατά της ιδιοκτησίας, όπως η κλοπή, που τελούνται συνήθως από 'κατώτερα κοινωνικά στρώματα' και μικρότερη σε εγκλήματα περιουσιακά ή οικονομικά όπως η νοθεία τροφίμων ή η τοκογλυφία που χαρακτηρίζουν την εγκληματικότητα 'μέσων και ανώτερων στρωμάτων'».

Κοίτα τι έκανες!

ΠΡΩΤΟ ΜΕΡΟΣ
Οι λύσεις του κουίζ

1. Οσο κι αν σας φαίνεται απίστευτο, ο Ιεράρχης στον οποίο καταλογίζονται όλα αυτά τα φοβερά σκάνδαλα είναι ο σημερινός Αρχιεπίσκοπος Χριστόδουλος, Μητροπολίτης τότε Δημητριάδος. Το υλικό του δημοσιεύματος στηριζόταν στον έλεγχο που έκανε στη Μητρόπολη για τη διαχειριστική περίοδο 1978-1983 ο αρμόδιος επιθεωρητής δημόσιων διαχειρίσεων του υπουργείου Οικονομικών. Και το σοβαρότερο: το ρεπορτάζ με τις βαριές εκφράσεις υπογράφει η βαριά πέννα του Κώστα Χαρδαβέλλα («Τα Νέα» 8/9/87).

2. Μάλλον λίγο δύσκολο να φανταστείτε ότι πίσω από αυτόν τον εξαιρετικά δομημένο λόγο κατά της αντιτρομοκρατικής υστερίας κρύβεται ο Στέλιος Παπαθεμελής, απλός βουλευτής (με την Ενωση Κέντρου ? Νέες Δυνάμεις) τότε. Τις σκέψεις αυτές διατυπώνει με άρθρο στην «Ελευθεροτυπία» (12/4/78).

3. Η σύνθετη σκέψη για την Αρχαιοελληνική φιλοσοφία οφείλεται στον σημερινό υφυπουργό Πολιτισμού Πέτρο Τατούλη. Περιλαμβάνεται ως εισαγωγή στο βιβλίο του (επίσης) υφυπουργού Οικονομίας Πέτρου Δούκα.

4. Ο πολιτικός αναλυτής που επισημαίνει το «καρφί» του Μητσοτάκη για τις λογιστικές αλχημείες της κυβέρνησης Παπανδρέου δεν είναι άλλος από τον Θόδωρο Ρουσόπουλο («Αισιοδοξία αλλά και γκάφες. Και νέο ανφέαρ του Ψηλού», «Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία», 11/12/88).

5. Πίσω από την άκομψη σύγκριση των πραξικοπηματιών με τους χουντικούς κρύβεται ο μετριοπαθής πρόεδρος Κωστής Στεφανόπουλος όλων των Ελλήνων που ολοκληρώνει τη δεύτερη θητεία του. Το σχόλιο είναι από το κύριο άρθρο της «Ελευθεροτυπίας» (12/2/85). Η αποκάλυψη για την «απόσυρση» των εγγράφων από το υπουργείο του έγινε σε πολιτικό παρασκήνιο της Ντόρας Νταϊλάνα («Ελευθεροτυπία», 4/7/83).

6. Ο τηλεστάρ που δεν διστάζει να εξάρει τον κοινωνικό προβληματισμό του ΕΛΑ είναι ο Νίκος Χατζηνικολάου, σε άρθρο του στη Μεσημβρινή («Στην πρωτεύουσα του νέφους και του καύσωνα γίνεται... Το ΕΛΑ να δεις!», 12/7/88).

7. Ο διώκτης του ΑΚΕΛ δεν είναι άλλος από τον σημερινό πρόεδρο της Κυπριακής Δημοκρατίας Τάσσο Παπαδόπουλο. Η αναφορά στις παλιές του αυτές τοποθετήσεις είναι απολύτως δικαιολογημένη από τον ίδιο, διότι το περιοδικό «Εγερτήριο Σάλπισμα» στο οποίο περιλαμβάνονται τα παραθέματα επανεκδόθηκε στην Κύπρο το 1999 με δικό του πρόλογο. Στο πρόσφατο κείμενο του κ. Παπαδόπουλου δεν περιλαμβάνεται καμιά αυτοκριτική για τις παλιές εκείνες κρίσεις του. Αρκείται να χαρακτηρίσει την επανέκδοση «μια νέα έγκυρη και αυθεντική μαρτυρία». Το βιβλίο, μάλιστα, αυτό έχει αγοραστεί κατά εκατοντάδες από το υπουργείο παιδείας της Κύπρου (όπως σημειώνει ο Μακάριος Δρουσιώτης) και μοιράστηκε σε όλα τα σχολεία.

8. Ο σημερινός επικριτής της επιλογής Παπούλια είναι ο έγκριτος δημοσιογράφος Γιώργος Τράγκας, οποίος το 1987 είχε συνοδεύσει τον τότε υπουργό Εξωτερικών στη Βόρειο Ηπειρο και είχε επαινέσει την πολιτική του στο Αλβανικό («Βραδυνή», 25/11/87).

9. Ο πολιτικός με τις δυσοίωνες (αλλά ευτυχώς άστοχες) προβλέψεις είναι ο προσεχής πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας. Την πρόβλεψη για τον βαλκανικό πόλεμο την είχε κάνει τον Ιούλιο του 2001 και το φόβο για το θερμό επεισόδιο με την Τουρκία είχε εκφράσει τον Οκτώβριο του 1997 στη Λένα Παγώνη («Ελευθεροτυπία», 17/10/97).

10. Ο πολιτικός με τη διεισδυτική σκέψη για την (μη) ανεξαρτησία της δικαιοσύνης, είναι ο Κώστας Σημίτης, σε μια μελέτη γραμμένη τις παραμονές της νίκης του ΠΑΣΟΚ στις εκλογές του 1981. Το ενδιαφέρον είναι ότι αφορμή για τις απόψεις αυτές ήταν η απόφαση του μονομελούς πρωτοδικείου της Αθήνας που έκρινε παράνομες τις απεργιακές κινητοποιήσεις των τραπεζοϋπαλλήλων. Από τότε ακολούθησαν πλήθος παρόμοιων αποφάσεων. Φυσικά και επί πρωθυπουργίας Σημίτη.

(Ελευθεροτυπία, 2/1/2005)