Ηθικό ντελίριουμ

Σάββατο βράδυ. 22:23. Η τηλεόραση ανοιχτή για "παρέα" αλλά ο ήχος στο mute. Το άρθρο του Wired "Rocket Man" με ταξιδεύει και μαζί του το "Le Voyage De Penelope" των Air. "If we can make space fun," λέει ο Branson, "the rest will follow." Σκέφτομαι ότι ο άνθρωπος είναι πολλά χρόνια μπροστά. Χτυπάει το κινητό. Εϊναι η .?. Ακούγεται αγχωμένη! "Με χτύπησε χάκερ," μου λέει. "Εχασα τα πάντα."

Ακολουθεί ένα τρελό βράδυ και μια μπερδεμένη Κυριακή απόγευμα, προσπαθώντας να καταλάβω αν όντως είναι αλήθεια αυτό που έγινε. Αν το matrix είναι αλήθεια, ή αν μας πείραξε κάτι που φάγαμε. Δεν είναι η επίθεση του χάκερ αυτή καθ'αυτή που με προβλημάτισε. Είναι ο λόγος που έγινε, που με βάζει σε άλλα μονοπάτια. Ολες αυτές τις μέρες σκέφτομαι να σας το εξομολογηθώ, όμως δεν μπορώ να αναφέρω όσα πραγματικά ειπώθηκαν στις κουβέντες εκείνου του 2ήμερου, καθώς δεν είναι δική μου υπόθεση. Και είναι μεγάλη υπόθεση.

Θα προσπαθήσω να το βγάλω από μέσα μου, λέγοντάς σας μια περίεργη ιστορία, που μου θύμισαν τα περιστατικά, πάνω στην οποία έχουμε περάσει με φίλους πολλές βραδιές αμπελοφιλοσοφίας. "Η πρώτη ερώτηση," λέει ένας φίλος "είναι η εξής: Αν σου έδινε κάποιος ?1000000, για να πατήσεις ένα κουμπί το οποίο θα σκοτώσει 1000000 Μορμόνους, και κανείς δεν θα μάθαινε ποτέ ότι το έκανες εσύ, θα το έκανες;". Η ερώτηση μας άφησε αδρανείς για λίγο, αλλά άσχετα αν το σκεφτήκαμε ή όχι, όλοι απαντήσαμε πως δεν θα κάναμε κάτι τέτοιο. "Ωραία," συνέχισε "τώρα, αν σου έλεγε ότι κάποιος τρίτος θα πατήσει αυτό το κουμπί σε 15 μέρες από σήμερα και οι 1000000 Μορμόνοι θα πεθάνουν, θα έκανες τίποτα για το σταματήσεις; Και αν ναι, τί θα έκανες;" Η κουβέντα που ακολούθησε κατέλειξε σε κάψιμο εκατοντάδων εγκεφαλικών κυττάρων, και θα επεκταθώ σ'αυτήν σε κάποιο μελλοντικό post.

Για την Ιστορία, η .?. έσβησε πιστωτικές κάρτες και λογαρισμούς email, τα αρχεία της ανακτήθηκαν όλα από το σκληρό, και από χθές προσανατολίζεται στην αγορά ενός iMac.

Τα σχόλια και οι παρατηρήσεις σας είναι πάντοτε ευπρόσδεκτα.