by Bertolt Brecht + music by Kurt Weill
στο Θέατρο Αχίλλειον - Αγ. Δημητρίου 115
άσχετα - σχετικά links: # # # # # # # # #
reload: 7 θανάσιμα αμαρτήματα. Η Dada Art τόλμησε να "αμαρτήσει" θεατρικά, ανεβάζοντας για πρώτη φορά στην Ελλάδα ένα από τα πιο hot έργα του Μπρεχτ. Ισως όχι με την απόλυτη επιτυχία, αλλά δεν αξίζει το χθεσινό άδειο θέατρο. Πραγματικά στενοχωρήθηκα.
To επτά πρεσβεύει την ελευθερία του ανθρώπου να πράξει ότι θέλει. Ότι διαλέξει κανείς, του επιτρέπεται να το κάνει. Η Άννα (η γυναίκα-σύμβολο του έργου), πέρασε μέσα από όλες τις αμαρτίες των αστών της Δύσης, περιπλανήθηκε για επτά χρόνια σε επτά πόλεις των Η.Π.Α. ψάχνοντας το όνειρο και γνωρίζοντας τη Τεμπελιά, τη Περηφάνια, την Οργή, τη Λαιμαργία, τη Λαγνεία, την Απληστία και το Φθόνο. Και μας πήρε κι εμάς μαζί της. Οχι, ο Μπεχτ δεν χάνεται όσο ροκ και trip-hop κι αν πέσει πάνω του. Δυστυχώς ούτε το όνομα της Δήμητρας Ματσούκα δεν έφερε κόσμο στο θέατρο. Και -πιστέψτε με- ήταν το τελευταίο που άξιζε. Αν έβλεπα την παράσταση στο Λονδίνο ή στη Βαρκελώνη θα κλαιγόμουν "γιατί δεν γίνονται τέτοια και σε μας". Χθες έγινε μια προσπάθεια αλλά η υποστήριξη ήταν ελάχιστη. Ισως η τεμπελιά κράτησε πολλούς μακρυά από την αίθουσα. Κρίμα.
3 σχόλια:
Γαμώτο ζηλεύω!
Ο Bertolt Brecht πραγματικά είναι από αυτούς που revolutionized playwriting. Περιμένω κριτική επί του έργου όταν το δείς!
Και μια αγαπημένη ατάκα από Brecht:
"If all people want is to see something they understand, they shouldn't go to the theater. They should go to the bathroom."
Για Mατσούκα συμφωνώ και το δικό της ρόλο ο Ναστας έπρεπε να τον έχει !
Οχι και τόσο πολύ... Καμιά Ελληνίδα δεν βγάζει αυτό το .... που βγάζει η Ματσούκα. Απλά δεν ήταν απαραίτητο αυτό το ... στην παράσταση.
btw, πράγματι ο Νάστας μια χαρά έστεκε στη σκηνή.
Δημοσίευση σχολίου