Σπιτόγατοι ενωθείτε

Πόσο περίεργο είναι να θέλεις να μείνει μόνος μερικές στιγμές; Είναι τόσο δύσκολο το να κάτσει κάποιος στο σπίτι; Να μη βγει πάλι "για ένα ποτάκι"; Ειδικά όταν ο καιρός είναι σαν τον χθεσινό (φθινοπωρινός και αγαπημένος) που προστάζει δημιουργικά πράγματα στο σπίτι και ήρεμη μουσική μέχρι να περάσει η ώρα και να πιάσεις το βιβλίο που δεν κατάφερες ακόμη να τελειώσεις ή έστω να δεις το καμιά "καμένη" ταινία της New Star από τη συλλογή των DVD.

- "Αντε σήκω", ακούγεται η φωνή του Τ. με το γνωστό πάμε-να-τα-σπάσουμε ύφος.
- "Ορίστε;"
- "Μίλησα με Α. είναι στο κέντρο και ψήνεται να βγούμε. Ο Γ. είναι με την καινούργια και αν είναι θα έρθει μετά. Πάμε για καμιά μπυρίτσα (αυτό σημαίνει κάτω από 3 μεγάλες McFarland) και μετά όπου κάτσει. Μέχρι και στο "Φάνκι" πάω σήμερα". Όλα αυτά με μία ανάσα.
- "Έχω αράξει σπίτι ρε φίλε, και λίγο η κούραση απ' τη δουλειά, λίγο ότι βγήκα off-budget αυτές τις μέρες, με έπιασε και το cocooning μου σήμερα, σπάστηκα που δεν κατάφερα να πάω στην Αθήνα. Αστο."

Κι εκεί έρχεται η έκπληξη. "ΣΠΙΤΙ;;;;;;;". Ναι ρε μεγάλε, σπίτι. Μια βδομάδα είμαστε έξω, μια ραντεβού με γκόμενες, μια ραντεβού για τα δικά σου τα προσωπικά, μια το champions league, μια θέατρο, κλείσαμε. Έπεσε και βδομάδα forest gump στη δουλειά με ραντεβού για νέες δουλειές και μακρινές βόλτες σε ΤΕΒΕ και τράπεζες για να κλείσει και η δήλωση, μόνο που τα θυμήθηκα κουράστηκα.

- "ΣΠΙΤΙ;;;;;; Πάμε ρε μια βόλτα. Μήπως έχεις κάτι άλλο;"
- "Όχι ρε. Καλά είμαι. Δεν μπορώ να αράξω μια μέρα; Βγείτε και τα λέμε αύριο."

Κι εκεί αρχίζουν τα "κερνάω εγώ" και "μήπως έχεις κάτι" και "τι έπαθες" και... ουφ!!!!
Τελικά ή κάποιοι δεν τα έχουν βρει με τον εαυτό τους, ή απλά στο σπίτι χτυπάνε κόκκινα. Γιατί δεν καταλαβαίνουν τους σπιτόγατους; Και μάλιστα τους περιστασιακούς σπιτόγατους.

Την επόμενη φορά θα κλείσω και το κινητό, για να διαβάσω πιο ήσυχα το τέλος του βιβλίου, ένα άρθρο στο wired, να παίξω λίγο με το Reason (δεν βρίσκω μπάσο για μια καλή μελωδία γμτ), να δω τα προκριματικά της Formula1 και την επανάληψη των Friends, να σκοτώσω καμία τετρακοσαριά πεζούς στο GTA San Andreas, να τακτοποιήσω την ταινιοθήκη μου, να δω το Hell's Kitchen με καρμπονάρα και κόκα, και να κοιμηθώ με το ραδιόφωνο ανοιχτό στον 88μισό.

Καληνύχτα.