Μπρεχτ και Χιτλερ

..My brain bled dreadful visions. I could see nothing but a thousand skeletons jigging in a row. Many graves and burned cities writhed across the plains...

~ Ludwig Meidner, 1920

Η Θεατρική Ομάδα Μαθηματικού ΑΠΘ παρουσιάζει:

Μάριου Πλωρίτη
Μπρεχτ και Χιτλερ
Bertolt Brecht (1898-1956) - Adolf Hitler (1889 - 1945)

Μια πολύ καλή ερασιτεχνική δουλειά σε ένα έργο που σε μουδιάζει στην καρέκλα σου. Πρόκειται για μια σύνθεση (ή μήπως αντίθεση;) του Πλωρίτη σε κείμενα του Μπρεχτ και του Χίτλερ. Το έργο περιλαμβάνει μόνο γνήσια κείμενα τους -ποιήματα, τραγούδια και σκηνές από έργα του πρώτου και αποσπάσματα από έργο "Ο Αγών Μου" αλλά και ομιλίες του δεύτερου. Πρωτοπαρουσιάστηκε στο ΚΘΒΕ το 1983.
Πολλές συγκυρίες δικαιώνουν αυτή την αντιπαράθεση. Σχεδόν συνομίλικοι και σχεδόν συντοπίτες, στρατεύθηκαν και οι δύο στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο. Βρέθηκαν και οι δύο στο Μόναχο, όταν ο Χίτλερ επιχείρησε το πραξικόπημα του 1923, και απο κει και πέρα η Ιστορία τους παρακολουθεί σε μια παράλληλη αλλά (φυσικά) αντίθετη πορεία.
Συνολικά, το έργο του Πλωρίτη επιχειρεί να καταδείξει τους πολιτικούς και κοινωνικούς "μηχανισμούς" που έδωσαν στο Χίτλερ (και δίνουν σε κάθε Χιτλερ) τη δυνατότητα να επιβάλλει την τυρανία και να οδηγήσει τον άνθρωπο σε μια μεγάλη αλληλοσφαγή. Απ'την άλλη, προσπαθεί να είναι θέατρο ψυχαγωγικό, κάτι που ο ίδιος ο Μπρεχτ θεωρούσε ως την "ευγενικότερη λειτουργία του θεάτρου". Και μάλιστα αλλά σατυρικά ψυχαγωγικό.
"Ενα θέατρο που απαγορεύει το γέλιο, είναι θέατρο για γέλια. Οι άνθρωποι που δεν έχουν χιούμορ είναι γελοίοι".

Η παράσταση, σε διασκευή και σκηνοθεσία της Δέσποινας Κ., βλέπεται άνετα (αν μπορείς να συνηθίσεις τα καθίσματα του αμφιθεάτρου του Μαθηματικού). Την περίμενα χειρότερη αλλά μερικά απ'τα παιδιά που παίζουν διέψευσαν. Ο Χίτλερ (Δημήτρης Ζ.) είναι πολύ καλός, αν και λίγο... ψηλός. Υπάρχουν όμως 2-3 σκηνές που πραγματικά είναι ένας Χίτλερ όπως το θες. Εξίσου καλή και η Ιστορία (Στελίνα Γ.). Ενας θηλυκός Τσάρλι Τσάπλιν, βγαλμένη σαν από καμπαρέ, με μια εξαιρετική κίνηση σε όλες τις εμφανίσεις τις, προσπαθεί να "μπαλατζάρει" με τον άγαρμπο Μπρεχτ (Γιάννης Β.). Δεν ξέρω αν ήταν το τρακ ή η απειρία, αλλά ήταν αυτός που χαλούσε την παράσταση. Ο Μπρεχτ δεν μπορεί να είναι σαν τον Αβερελ Νταλτον ρε συ Γιάννη. Πολύ καλοί επίσης είναι (μιλάμε για θεατρική ομάδα φοιτητών): η Φένια Κ. (σαν μαγείρισσα), ο Πάρης Κ. και η Ροδάνθη Χ. (σαν γονείς του Κλαους-Χαινριχ) και ο Γιάννης Σ. (σαν Σβάνσον).
Ενα μπράβο σε όλους και ειδικά σε όσους φτιάξανε το μεγάλο βιβλίο ιστορίας σαν σκηνικό.

Χθες και σήμερα στις 21.00 στο Κεντρικό Αμφιθέατρο Σχολής Θετικών Επιστημών ΑΠΘ.

update: Για όσους αρέσκονται στον Μπρεχτ αλλά όχι σε ερασιτεχνικές ομάδες, υπάρχει και αυτή η πρόταση.