Ανθρωποι πεθαίνουν κάθε ώρα

Φυσικά αίτια, ατύχημα, δυστύχημα, εκ προμελέτης, αυτοκτονία...

Βαρύ θέμα. Δεν θέλω να σου χαλάσω τη διάθεση αλλά κάπως έτσι μου 'ρθε κι εμένα το πρωί. Πηγαίνοντας στο γραφείο, πέρασα από την Πειραιώς στην Αντιγονιδών. Υπήρχε πολύς κόσμος συγκεντρωμένος στο δρόμο και σε δύο μεγάλα μπουλούκια στο πεζοδρόμιο, μπροστά στο ξενοδοχείου.

3 λεωφορείο έκλειναν το δρόμο. Τα ΙΧ δεν βλέπανε τι γίνεται, συγκεντώνονταν πίσω από τα αστικά και κορνάρανε. Κάποιος τους φώναξε να σταματήσουν. "Ατύχημα!", φώναξε. Σκέφτηκα πως θα έγινε κάποιο τροχαίο, μηχανάκι με ΙΧ ή -ακόμα χειρότερα με αστικό- είναι κάτι, πλέον, συνηθισμένο σ'αυτούς τους δρόμους.

Κατεβαίντας το δρόμο πρόσεξα τα 2 ασθενοφόρα και κόσμο πανικόβλητο γύρω τους. Κάθε δευτερόλεπτο κι άλλοι περαστικοί συγκεντρώνονταν στα πεζοδρόμια. Συνέχισα το δρόμο μου περπατώντας πιο αργά τώρα, προσπαθόντας να καταλάβω τι έγινε. Κανένα μηχανάκι. Καθόλου γυαλιά στο δρόμο. Εμφανής η απουσία τροχαίας και γενικά αστυνομίας.

Δεν μ'αρέσει να μπαίνω σε πηγαδάκια και να το παίζω κατίνα της γειτονιάς με την αυτόματη ατάκα στο στόμα «Τι έγινε καλέ εδώ; Αχ.. τι μου λέτε;». Κι όμως τόσος κόσμος. Το σκηνικό "μύριζε" κάτι σοβαρό. Ακουσα ένα τύπο γύρω στα 35, να ρωτάει μια υπάλληλο ενός καταστήματος «Συγγνώμη, γνωρίζεται τι συνέβη;». Πες το περιέργια, πες το όπως θες, σταμάτησα να ακούσω. «Η καθαρίστρια έπεσε από το παράθυρο. Αχ, δεν μπορείτε να φανταστείτε...».

Μπορώ και δεν θέλω να ακούσω άλλα. Με νευρίασε ο περιπτεράς 20μ. πιο κάτω που γελώντας έλεγε σε ένα φιλαράκο του, «Σιγά μη ζει. Να έβλεπες το κεφάλι της!!!». Σιγά ρε καρτάση. Λες και βλέπεις ταινία με τον Terminator το αντιμετωπίζεις, γαμώτο.

Ανθρωποι πεθαίνουν κάθε ώρα. Με κάθε τρόπο. Το θέμα είναι πως το συνηθίσαμε. Το παρασυνηθίσαμε...

Χαλάστηκα.