it's a 'pause' [updated]

Χρειάζομαι χρόνο. Για μένα. Για κάτι πιο καλό.

Προσπάθησα να καταλάβω τι φταίει.
Γιατί ξαφνικά κάτι δεν μου πήγαινε καλά.
Κάτι δεν μου άρεσε.

Ποιος φταίει; Αυτός; Εσύ; Εγώ;

Οταν κάτι χάνει την ουσία του το σταματάς.
Είτε για να ξεκινήσει κάτι νέο, είτε για να ξαναβρεί
αυτό τη δική του.
Πράγμα σπάνιο.


Το αρχείο μένει δεξιά. Η αναζήτηση δουλεύει κι εγώ
εξακολουθώ να κάνω βόλτες στα blogs και να σχολιάζω.
Τα δικά μου comments πάντα ανοιχτά.
Το email είναι πάντα εκεί.

Μπορείς να συνεχίσεις να τριγυρνάς στο monitor
ή να δεις δεξιά τις δικές μου επιλογές blogs.


Ι still don't know what I was waiting for
And my time was running wild
A million dead-end streets
Every time I thought I'd got it made
It seemed the taste was not so sweet
So I turned myself to face me
But I've never caught a glimpse
Of how the others must see the faker
I'm much too fast to take that test

See you around!

upd: εικαστικές αλλαγές προς το παρόν.

upd2: Το 'pause' αυτό με οδηγεί, ξανά, σε μια σκέψη την οποία πιθανόν όλοι.
Για το μέσο και το μήνυμα.
"The Medium is the Message" ~Marshall McLuhan

Ενδιαφέρουσες σκέψεις εμφανίζονται στα comments, αλλά και σε άλλα blogs.
O Naftilos σχολιάζει "έχω την εντύπωση οτι είμαστε οι μόνοι στον κόσμο οπου οι bloggers ασχολούνται τόσο πολύ με τους άλλους bloggers και την blogόσφαιρά τους. (με το δέντρο δηλαδή αντί για το δάσος, με το δάχτυλο αντί για το φεγγάρι κλπ κλπ)" ενώ στο blog του κάνει ένα πετυχημένο post. Κι άλλο ένα.

Ετσι είναι. Ειναι η φύση, η κουλτούρα του Ελληνα. Θες πες το συνήθεια. Θες πες το κατάρα. Κοιτάμε το δάχτυλο. Και ενθουσίαζόμαστε κι όλας. Μπήκαμε όλοι σε ένα κουβά, και ανακατευτήκαμε. Χωρίς επιλογή. Χωρίς παραμέτρους. Χωρίς κρίση. Ετσι απλά.

"Αλλά είναι μωρό ακόμη αυτό το μέσο. Θα σκατωθεί, θα αρρωστήσει, θα βγάλει τα πρώτα του δοντάκια και σιγά-σιγά θα μεγαλώσει."Λάθος!

Το μέσο είναι ενήλικας. Πιτσιρικάς ίσως, 20-25, αλλά πολύ ώριμος και έμπειρος. Το ζήτημα είναι αν του φερόμαστε ώς τέτοιο. Αν το εμπιστευόμαστε, ή απλά το τσαλαπατάμε σαν ένα ακόμη κωλόπαιδο για να μεταφέρει τα ραβασάκια μας.

Σκέψου το.

upd3: Απάντηση σ'ένα post του oldboy.

Φυσικά και άλλο το "κουράστηκα" κι άλλο το "δεν μου αρέσει πια ο χώρος".
Και επειδή δεν μ'αρέσουν να παρεξηγήσεις, θα προσπαθήσω να δείξω την δική μου οπτική γωνία.

Το 'pause' που πάτησα στο blog δεν έχει να κάνει με εστετισμούς, ελιτίστικα τερτίπια, και την ψωνάρα που κρύβω μέσα μου. Ο ξαφνικός φόρτος εργασίας, απαιτεί χρόνο και καθαρό μυαλό κάτι που το blog κάθε άλλο παρά μου πρόσφερε.
Το είπα και το ξαναλέω "Δεν είναι stop, είναι pause". Αν ήθελα να το κλείσω, απλά θα το έκλεινα. Ενα απλό κλικ στο 'delete this blog' και τέλος.

Ομως είναι ένα υπέροχο και γοητευτικό μέσο που η διαδικασία του με γοητεύει περισσότερο από fora και chatrooms, και δεν σκοπεύω να το παρατήσω. Διάλειμα κάνω. Και επί της ευκαιρίας, είπα να κάνω και αλλαγές (έχω κάνει τόσες σ'αυτό το ρημάδι το blog που θα πρέπει να το ονομάσω 'χαμαιλέων').

Αν το διάλλειμα αυτό συνδιάστηκε με την πρόσφατη αίτηση αποχώρησης μου από το (πετυχημένο ως εφαρμογή RSS reader) monitor και (κακώς) παρερμηνεύθηκε, τότε λυπάμαι αλλά δεν μπορώ να κάνω κάτι για πείσω κάποιος πως δεν είμαι ελέφαντας.

Για να ακολουθήσω το παράδειγμά σου, ναι, αν έφτιαχνα ντοκιμαντέρ ή σήριαλ που με εκφράζουν θα προσπαθούσα να διαλέγω το κανάλι στο οποίο θα προβληθεί και σίγουρα δεν θα ήθελα το πρόγραμμα του τελευταίου να είναι μακρυά από το γούστο και την αισθητική μου. Δεν νομίζω όμως ότι είναι καλή μεταφορά αυτή. Βλέπω το blog περισσότερο ως ένα κανάλι αυτόνομο, που έχει τις δικές του εκπομπές.
Το monitor λοιπόν είναι κάτι σαν το teletext που έχει το πρόγραμμα των καναλιών. Νομίζω πως μπορώ να ζητήσω να μην εμφανίζεται το 'πρόγραμμά' μου και αν θέλει κάποιος απλά να έρθει να το δει. Τονίζω πως το 'ζήτησα' και δεν το 'απαίτησα'. Θα μπορούσα να απεργοποιήσω το RSSfeeding αλλά τότε θα επέτρεπα όσους παρακολουθούν το blog μέσα από κάποιο άλλο RSSreader. Ο Παναγιώτης είχε την καλοσύνη να με αφαιρέσει.

Ακόμη, να θυμήσω πως ποτέ δεν είπα πως "το επίπεδο αίφνης έγινε χαμηλό" και λυπάμαι αν ερμηνεύτηκε έτσι κάτι που είπα.
Δεν θα το κρίνω εγώ το τί γράφει ο καθένας. Απλά επιλέγω αυτά που θέλω να παρακολουθώ.

Και, τέλος, δεν θα κουραστώ να λέω πως ο τρόπος που γίνεται η χρήση του monitor με ενοχλεί, όχι το περιεχόμενο των blogs.

upd4: Για κάποιους που ίσως το ξέχασαν. Τα blogs ΔΕΝ είναι κερδοσκοπικά!..




upd5: Και για να επιστρέψουμε στο δάσος και στο φεγγάρι, ρίξε μια ματιά στο post του Manifestou. Και για το ανοίξουμε κι άλλο πέρνα κι από Nick the Creek και Oneiro (ο οποίος δίνει και μερικά extra)


Pause ξανά.