Babylon

Your beggars sleep outside your doorway
Your prophets leave to wonder on
You fall asleep at night with worry
The saddest man in Babylon

Συγκεντρώσεις αλληλεγγύης "στους κοινωνικά αποκλεισμένους των παρισινών προαστίων", στην Αθήνα και τη Θεσσαλονίκη.
Πέτρες κατά του Γαλλικού Ινστιτούτου στη Θεσσαλονίκη πέταξε ομάδα νεαρών.

Σαν κάτι να βράζει αλλά δεν μ'αρέσει. Ξενερώνω. Οχι, δεν θα αρχίσω τα κατά τις βίας κλπ., να σου πω την αλήθεια, καλά κάνανε και την πετάξανε την πέτρα. Είναι ένα μήνυμα "είμαστε εδώ". Οχι προς τα γαλόπουλα, αλλά προς τις δικές μας κότες. Και μου έρθει κανείς με κατηγορίες για ενθάρρυνση εξέγερσης, να φάει μια μπουγάτσα με ξυδι να ηρεμήσει. Ομως, θα καταλάβει κανείς τι γίνεται;
Πήρε κανείς χαμπάρι ότι πίσω απ'την κυρίλλα της μπουζουκομάνας σαλονίκης, τα ακριβά τσερόκι του πανοράματος, και τις καφετέριες τις αρετσούς, υπάρχει ακόμα ζωντανή η άλλη θεσσαλονίκη, η πιο underground, η πιο ζωντανή και πρέπει να βγεί έξω; Με τον ένα ή τον άλλο τρόπο.
Εκτός αν την γουστάρουμε τη Βαβυλώνα.

Ε;