Κυριακή, Οκτωβρίου 2

απάντηση δεν πήρα...

Πέρασα χίλιες στοιχειωμένες νύχτες, με μια φωτιά που μου ζητούσε να υπομένω, να καίγομαι μαζί της και να παίζω, ένα παιχνίδι που εγώ ήμουνα πάντα ο χαμένος. Μα σαν τη ρώτησα αν ήθελε, να 'ναι αυτή το δέντρο να 'μαι εγώ ο κεραυνός, δεν πήρα απάντηση δεν πήρα.

Και να 'μαι πάλι εδώ ζωντανός.

Σ' ένα άγριο όνειρο ξύπνησα παγωμένος, κάποιος με ρώταγε μέσα απ' το μαύρο φως, ποιος ειν' ο δρόμος μου αν ξέρω που πηγαίνω, κι' αν ξέρω ποιος απ' τους δυο μας ειν' αυτός και ποιος εγώ. Μα σαν τον ρώτησα ποιος είναι, αν ειν' ο διάβολος ή μήπως ειν' ο Θεός, δεν πήρα απάντηση δεν πήρα, και να 'μαι πάλι εδώ ζωντανός. Μ' ένα ζευγάρι λασπωμένες μπότες, σάλταρα πάνω απ' τη χλωμή μου μοίρα, και 'κείνη ανήμπορη να με γραπώσει, μ' έβριζε κι έσκουζε σα γερασμένη σκύλα. Μα σα τη ρώτησα πώς γίνεται, να κάνει τάχα πως ζει κάποιος ήδη νεκρός, δεν πήρα απάντηση δεν πήρα.

Και να 'μαι πάλι εδώ ζωντανός.

3 σχόλια:

J95 είπε...

Γυναίκες...

Nassos K. είπε...

Και μη χειρότερα...

;)

Ttallou είπε...

Πριν σε τρομάξει το τραγούδι και φύγεις...
προτού χαθείς στην αγκαλιά μιας σκιάς...
Φανέρωσέ μου τη μάσκα που κρύβεις,
κάτω απ' τη μάσκα που φοράς...


;)