Αναρωτιέμαι

αν κινδυνεύω περισσότερο από τον ιό H5, από τις (μετ)αλλαγμένες ετικέτες στα σουπερ-μάρκετ, ή από τον τρομολάγνο δημοσιογράφο.

Τόσα χρόνια δεν γινόντουσαν αυτά ή μήπως έχουμε συνειδητοποιημένους ρεπόρτερς; Γιατί αυτός ο πανικός και το πομπώδες ύφος και τα κόκκινα "προσοχή" που αναβοσβήνουν; Ο κόσμος -αυτό το "κόσμος" που αποστασιοποιεί τον δημοσιογράφο, από τους υπόλοιπους δεν το καταλαβαίνω ρε φίλε (πως λέγαμε στο δημοτικό "Εμείς κι ο κόσμος). Ο κόσμος, λοιπόν, πανικοβάλεται. Εύκολα. Και θέλει απλές οδηγίες/συμβουλές.

Φαντάσου πως έχεις ένα μαντρί με πρόβατα. Αν διαπιστώσεις κίνδυνο (π.χ. λύκος), μαζεύεις τα πρόβατα τα βάζεις μέσα, και έχεις και το σκύλο ελεύθερο για να έχει το νου του. Δεν μπαίνεις τρέχοντας ανάμεσα στα πρόβατα με ένα μικρόφωνο να φωνάξεις "Λύκος, λύκος! Τι θα κάνουμε τώρα; Αχ, παναγιά βοήθα! Διακοπή για διαφημίσεις. Λύκος, λύκος! Μπείτε στο μαντρί και σε λίγο θα σας πω περισσότερα για το λύκο που έφαγε 10 σαν και σας στη Βουλγαρία".

Γϊνομαι κατανοητός;