Χθες το πρωί ένα ειδοποιητήριο έφτασε στο γραφείο. "Οχι νωρίτερα από αύριο" εγραφε πάνω, κι έτσι μπήκε στο σημερινό πρωινό ταξίδι στην παράνοια (ιδιοκτήτης σπιτιού, τράπεζα, τεβε, ταχυδρομείο) και μάλιστα μέσα στον Αύγουστο.
Αφήνω ασχολίαστα τα πρώτα για να μη γίνουν τα νεύρα μου μακαρόνια καθώς τα περιγράφω και φτάνω στο σουρεάλ σημείο του πρωινού μου. Εχω πάρει τα λεφτά από την τράπεζα και κατευθύνομαι προς το ταχυδρομείο που βρίσκεται σε 30 μέτρα απόσταση. Ελπίζοντας πως λόγω Αυγούστου το υποκατάστημα των ΕΛΤΑ θα είναι άδειο μπήκα πολύ άνετα μέσα.
Ασπροι τοίχοι. Ασπρα πατώματα. Ασπρα ταβάνια. Ασπρα πρόσωπα. 2 υπάλληλοι και μόνο μια κυρία που έστελνε ένα δέμα. "Κωλόφαρδος είσαι πάλι", λέω μέσα μου και πάω προς το άλλο ταμείο (το άδειο).
"Πάρτε ένα χαρτάκι από το μηχάνημα παρακαλώ". Κάπου εδώ ο χρόνος σταμάτησε. Κανείς δεν κουνιόταν στο άσπρο ταχυδρομείο. Μόνο ένα μεγάλο φωτεινό ερωτηματικό ξεπρόβαλε πάνω από το κεφάλι μου. Τι μου είπε; Να πάρω χαρτάκι για να εξυπηρετηθώ σε ένα άδειο κατάστημα; Μηπως να περιμένω σε κάποια αόρατη ουρά; Ετσι, για να μη καλομάθω και το χειμώνα που θα έχει κόσμο να μην έχω απαιτήσεις;
"Μα.. δεν είναι κανείς...", ψέλισα σχεδόν, καθώς ο κόσμος συνέχισε σιγά σιγά να κινείται και πάλι, αλλά με το ερωτηματικό να είναι ακόμη εκεί.
"Χωρίς χαρτάκι δεν σε εξυπηρετώ", ήρθε η απάντηση και ένα ζευγάρι μαύρα μάτια, σε πλήρη αντίθεση με το λευκό του χώρου, με κοίταξαν -ένοιωσα- ειρωνικά. "Πατήστε το Α στο μηχάνημα".
"Ok" απάντησα. Πήρα το χαρτάκι μου με αριθμό 091 και ο χαρακτηριστικός ήχος σε τέτοια αυτόματα μηχανήματα ακούστηκε... από το δίπλα ταμείο! Τα μαύρα μάτια με ξανακοίταξαν ειρωνικά σαν να μου λένε "Είδες; Εγώ θα τα ξύσω λίγο ακόμη".
Το υπόλοιπο διάστημα που ήμουν εκεί, φορούσα τα γυαλιά ηλίου, είχα τα ακουστικά στ' αυτιά και το Where is my mind στο τέρμα. Δεν θέλω να ξαναπάω στο άσπρο ταχυδρομείο.
3 σχόλια:
Σε καταλαβαίνω απόλυτα (now, you know what 'going postal' means :-p), αλλά τουλάχιστον το περιεχόμενο το άξιζε. Πως αλλιώς θα το έπαιρνες; Εγώ, τα τελευταία πακέτα που πήρα ήταν μιά περαίωση και μιά πιστωτική που δεν ζήτησα.
Πάντως το κείμενό σου είναι πολύ καλό.
Ξάφνου εντάσσεσαι σ' αυτήν την λευκή αγωνία του... θανάτου.
Τί σού είναι αυτά τα κατάλοιπα του δημόσιου αμαρτήματός μας.
Ωστόσο, εύχομαι να έφυγες ικανοποιημένος, γιατί δεν λέει ...αυγουστιάτικα.
το ανεκδοτο με το γρύλο το ξέρεις?
θα συμφωνήσω μεχρις ενώ σημείου για το ασπρο χλωμό αποστειρωμένο πρόσωπο της αγέλαστης εξυπηρέτησης της υπαλλήλου. Όμως το ίδιο ακριβώς σκηνικό έχει "παίξει" σε μεγάλη πολυεθνική τράπεζα. Μήπως είσαι λίγο προκατειλημένος με το δημόσιο ταχυδρομείο? Το χαρτάκι προτεραιότητας μήπως εχει την έννοια της καταγραφής εξυπηρετούμενων, της στατιστικής, της αξιολόγησης και άρα έχει υποχρεωτικό χαρακτήρα?
Δημοσίευση σχολίου