Η Τύχη, Το Matrix και ο Road Runner

Μπορεί να μην είχα deja vu, αλλά δεν μου το βγάζεις από το μυαλό. Κάποιος πειράζει το Matrix εκεί έξω.

Δεν θέλω να συζητάω για δουλειές που κλείνω (ειδικά τις "μεγάλες"), ούτε να χαίρομαι ιδιαίτερα πριν τις τελειώσω. Δεν είναι ότι πιστεύω στο μάτι ή σε άλλες προλήψεις, απλά δεν θέλω να επαναπαύομαι στο ότι "έκλεισα" κάποια δουλειά. Σημασία έχει να την κάνεις καλά και να την παραδώσεις στη ώρα τους. Τυχαίνει και μερικές φορές, όμως, που η δουλειά στην οποία βρίσκεσαι μπροστά είναι κάπως ιδιαίτερη. Είτε για οικονομικούς λόγους, είτε για λόγους κύρους (καλό όνομα στο portfolio κλπ).

Κάτι τέτοιο έγινε αυτές τις μέρες. Μια καλή ευκαιρία, ένα τριήμερο απομόνωση στο γραφείο (με 15αύγουστο), καλό αποτέλεσμα, και όλα τα προγνωστικά μαζί μου για τη δουλειά. Ενα τελικό ok περιμένω, φαίνεται όμως ότι κάτι "ο διάβολος και τα ποδάρια του" κάτι "η τύχη" κάτι "το κάρμα και το τσάκρα" κάτι το "τσι που βρήκε στον καθρέφτη και εξοστρακίστηκε από το παράθυρο" δεν θέλουν να μου κάνουν τη χάρη.

Το χειρότερο είναι η σιγουριά με την οποία προχωράς μια δουλειά και ξαφνικά βρίσκεσαι μετέωρος να μπαλατζάρεις στην άκρη του γκρεμού σαν το γνωστό κογιότ, κοιτώντας τη χαράδρα και δεν ξέρεις αν θα προλάβεις να κρατηθείς ή τελικά ο road runner θα έρθει και θα σε τρομάξει με το γνωστό "μπιπ μπιπ" και θα βρεθείς να πέφτεις στο κενό.

Γαμώ την γκαντεμιά μου