εικοσιπέντε

iceland, blue Lagoon

1980-2005. 25 χρόνια. Γεμάτα.

Με χαρές και πίκρες. Με φίλους και εχθρούς. Με τραγούδια και καυγάδες. Σήμερα λέω για λίγο να σταματήσω το ταξίδι. Πάνω στη γέφυρα να χαζέψω την όμορφη λίμνη και να κοιτάξω πίσω. Στο "ως τώρα".

Απολογισμός. Μη περιμένεις να σου πω. Το κρατάω για μένα. Αν με ξέρεις θα με καταλάβεις αλλά και πάλι, μη με ρωτήσεις. Ελα δίπλα μου αν θες, να μιλήσουμε για όμορφα πράγματα. Μόνο μη με ρωτάς. Ασε τη μέρα να περάσει. 25 χρόνια. Για δες.

Πατάω το play κι η γνώριμη φωνή του Molko σχεδόν απαγγέλει...

There are twenty years to go,
The faithful and the low.
The best of starts, the broken heart, the stone.
There are twenty years the go,
The punch drunk and the blow.
The worst of starts, the mercy part, the phone.

And thems the breaks for we designer fakes.
We need to concentrate on more then meets the eye.
And thems the breaks for we designer fakes.
But it's you I take 'cause your the truth not I.

There are twenty years to go.
A golden age I know.
But all will pass, will end to fast, you know.

And that's the end and that's the start of it.
That's the whole and that's the part of it.
That's the high and that's the heart of it.
That's the long and that's the short of it.
That's the best and that's the test in it.
That's the doubt, the doubt,
The trust in it.
That's the sight and that's the sound of it.
That's the gift and that's the trick in it.

Κάθησε. Να τα πούμε. Ενα τσιγάρο με ένα ποτήρι κρασί αρκούν. Σ'ευχαριστώ. Κάθησε. Για σήμερα μόνο. Δεν θέλω τίποτα. Ηρεμία και χαμόγελο. Για σήμερα.

Αυριο συνεχίζουμε. Θα δούμε για πού. Για όσο πάει...