Τι να το κάνω το Internet;

Μια ιστορία που μου ήρθε με email, από το blog του george.

Κάποιος web consultant πήγε σε ένα εργοστάσιο που έφτιαχνε xxxxx(*) από όπου τον καλέσανε για να εξετάσουνε την "Ιντερνετική στρατηγική" τους.

Πάει στον Γενικό Διευθυντή και αφού τον βάζει να του απαντήσει σε κάποιες ερωτήσεις για το προϊόν του, την αγορά του, τους πελάτες του, το image της εταιρίας κλπ, φεύγει και του στέλνει μια πρόταση για το είδος του site που θα ήταν καλύτερα να αναπτύξει, το ύφος του, το περιεχόμενο, τη διαφήμιση που θα κάνει και όλα αυτά.

Το κόστος για το consulting ήταν αστείο και εφόσον ο βιομήχανος ήθελε να αποκτήσει μια ιντερνετική στρατηγική (δικά του λόγια, όχι δικά μου) θα έπρεπε να το αντιληφθεί αυτό. Άλλωστε αυτός ήταν που ήθελε να έχει παρουσία στο Internet, να τον βρίσκουν από το εξωτερικό γιατί έχει το καλύτερο xxxxx στην Ελλάδα (πάλι δικά του λόγια) κλπ κλπ.

Γυρνάει λοιπόν ο Γενικός και λέει:«Καλά όλα αυτά που μου λες, αλλά εγώ τι να το κάνω το Internet; Οι πελάτες μου εμένα δε μπορούν να με βρούνε στο Internet. Αν δεν σηκώσω το τηλέφωνο και να αρχίσω να τους ενοχλώ, δε γίνεται η δουλειά.»

Για να βάλουμε λίγο τα πράγματα σε τάξη:

1. Website ΔΕΝ έχεις.
2. Εσύ ο ίδιος ζήτησες να αποκτήσεις "σοβαρή ιντερνετική παρουσία".
3. Ξέρεις ότι για να γίνει αυτό θα πρέπει να βάλεις το χέρι στην τσέπη, γιατί στην τελική κάποιος θα δουλέψει για να σου έρθει ο πελάτης αύριο.
4. Αυτό το «οι πελάτες μου εμένα δε μπορούνε να με βρούνε στο Internet» που ξεστόμισες το σκέφτηκες πολύ; Άμα δεν έχεις site, πού να σε βρούνε οι άνθρωποι;
5. Επειδή έτοιμος ήσουν να το πεις κι αυτό σε προλαβαίνω. Το ότι πουλάς ένα προϊόν ή μια υπηρεσία η οποία δεν μπορεί να πουληθεί μέσω του Internet, δε σημαίνει πως δεν πρέπει να την μαρκετάρεις μέσω του Internet! Τόσες και τόσες αυτοκινητοβιομηχανίες γιατί νομίζεις πως διαφημίζονται; Για να αγοράσεις online;

Δε μπορώ λοιπόν να καταλάβω γιατί περίμενες πως θα σου ερχόταν τσάμπα η διαφήμιση, τσάμπα ο σχεδιασμός, τσάμπα το να απασχολήσεις μια ομάδα ανθρώπων που θα ασχοληθούν με το website σου.

Το έβλεπα παλιότερα αυτό αρκετά συχνά. Ειδικά σε όσους πουλάνε προϊόντα και δε μπορούν να αντιληφθούν το κόστος παροχής μιας υπηρεσίας (και πολύ περισσότερο την αξία της υπηρεσίας). Έχοντας μπει στο τρυπάκι του ότι μετράνε τις πωλήσεις τους σε τόνους ή σε χιλιάδες τεμάχια, δε μπορούν να αντιληφθούν την αξία μιας υπηρεσίας επειδή ακριβώς είναι άυλη. Και όσοι ακόμα σκέφτεστε έτσι, λυπάμαι αλλά θα πρέπει να αλλάξετε μυαλά αν θέλετε να επιβιώσετε.

Ας πάρουμε ένα φανταστικό σενάριο. Ας υποθέσουμε πως ο βιομήχανος ξετρελάθηκε με την πρόταση του συμβούλου και ξεκίνησε την υλοποίηση. Έφτιαξε ένα site με τον τρόπο που του είπε ο consultant και το διαφήμισε καταλλήλως. Κόστος δύο χιλιάδες ευρώ.

Μετά από 3 μήνες, ο υπεύθυνος προμηθειών μιας μεγαλοβιομηχανίας στη Βουλγαρία ψάχνει για xxxxx. Θέλει να κάνει μια παραγγελία αξίας 350.000 ευρώ. Καθώς η Βουλγαρία δεν παράγει xxxxx, ψάχνει στις γειτονικές χώρες. Πριν καν μπει στη διαδικασία του να μιλήσει με τον εμπορικό ακόλουθο της κάθε πρεσβείας κάθε βαλκανικής χώρας (γιατί δεν είναι και ότι πιο εύκολο) προκειμένου να πάρει κάποια παλιά λίστα από εταιρίες που πουλάνε παρόμοια προϊόντα, για να αρχίσει να τηλεφωνεί και να ρωτάει αν πουλάνε xxxxx, κάνει κάτι πιο απλό: Μπαίνει στο Google και αναζητά: "xxxxx βαλκάνια".

Αυτό ήταν. Πρώτος και καλύτερος, ο κύριος από τη Θεσσαλονίκη, αυτός που ξετρελάθηκε με την πρόταση του Συμβούλου πριν 3 μήνες.

Γιατί;

Επειδή όλοι οι ανταγωνιστές του, όταν σκέφτηκαν να αποκτήσουν εταιρική παρουσία στο Internet, σκέφτηκαν «Όχι μωρέ, τι λες τώρα. Εμείς πουλάμε xxxxx. Εμάς κανείς δε μας ψάχνει στο Internet. Σιγά μην κάτσουμε να ασχοληθούμε.»

Σιγά...

(*) Δεν έχει σημασία τι έφτιαχνε. Ενδεικτικό είναι το παράδειγμα.