Σκόνταψα σήμερα στο "Ο πόλεμος των ελληνικών δικτυακών ΜΜΕ άρχισε" του e-rooster blog. Είναι -περίπου- ένα θέμα που είχα στο μυαλό μου και, μιας και με πρόλαβαν, θα επισπεύσω. Θα τοποθετηθώ εδώ κι όχι με comment στο αντίστοιχό τους post λόγω χώρου.Το webdesign των ελληνικών εφημερίδωνΕιδήσεις, κεντρική σελίδα, πρώτο θέμα, φωτογραφία, άποψη, internet (ooops). Εφτασε τελικά η εποχή της ηλεκτρονικής δημοσιογραφίας; Οι μεγάλες εφημερίδες της χώρας στηρίζουν τις ηλεκτρονικές εκδόσεις τους αλλά δείχνουν να μην ξέρουν το πως.Πόσο δύσκολο είναι για μια εφημερίδα να έχει παρουσία στο internet με μια αξιόλογη ηλεκτρονική της έκδοση; Σχεδόν καθόλου, ειδικά για τα "μεγάλα ονόματα του χώρου". Κάποιοι από αυτούς βρίσκονται σε καλό δρόμο έχοντας "στήσει" ένα site και προσφέροντας κάποια άρθρα τους -ή και όλα- σε ηλεκτρονική μορφή.
Τα προβλήματα σε μια τέτοια προσπάθεια είναι αρκετά. Η ελλειπής υποστήριξη της ιστοσελίδας με το αναγκαίο εργατικό δυναμικό είναι από τα πιο σημαντικά. Κοινώς η ανάθεση της ανανέωσης της ιστοσελίδας από μια μαθητευόμενη δημοσιογράφο -συνηθως την ίδια που ενημεώνει στο έντυπο τα φαρμακεία- είναι κάθε άλλο παρά σωστή λύση. Το πρόβλημα της υποστήριξης δημιουργείται βέβαια από ένα άλλο μεγαλύτερο, το λάθος development της ιστοσελίδας, και η αντιμετώπισή της σαν εταιρικό site. Οι εταιρείες web design (βλ. κι
εδώ) που αναλαμβάνουν τέτοια έργα -πολλές φορές- τα υπερκοστολογούν ("βρήκαμε ψωμί να φάμε") και κατόπιν τα αντιμετωπίζουν ως sitάκια του συρμού.
Επίπεδα σουρεαλιστικού δράματος αγγίζει η προσπάθεια κάποιων να δημιουργήσουν "τμήμα web" εντός της εφημερίδας, κάτι που ούτε αποτέλεσμα φέρνει αλλά και τους οδηγεί μακροπρόθεσμα σε ανούσια αύξηση των εξόδων.
Τα παραπάνω συνδιασμένα με την αρνητική αντιμετώπιση του internet από στενοκέφαλα στελέχη, αλλά και το χαμηλό ποσοστό πρόσβασης της ελληνικής επιχείρησης και του νοικοκυριού στο διαδίκτυο, δημιουργούν μια μη-λειτουργικό αλλά και αντιαισθητικό (με εξαιρέσεις) τοπίο με αντικείμενα τις ελληνικές εφημερίδες στο internet.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα "κακού" site εφημερίδας αποτελεί αυτό της
Απογευματινής. Με ένα ακαθορύστου χρώματος
tiled background, και με ένα τεράστιο λογότυπο, κατάλυπο της κυριαρχούσας άποψης πως το layout του site πρέπει να είναι σαν την εφημερίδα. Μάλλον αυτό παρερμηνεύτηκε και έτσι απλά εμφανίζονται link σε 2-3 .jpg των πρώτων σελίδων. Το δημιούργημα συμπληρώνεται από links στα αποτελέσματα των βουλευτικών εκλογών του 2004 και του 2000 (για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νεότεροι), το email της εφημερίδας και μια χρησιμότατη τεραστίων διαστάσεων ημερομηνία (σε περίπτωση που δεν θυμάσαι τι μέρα είναι σήμερα).
Την παραπάνω λογική για το layout προσπαθεί να ακολουθήσει
η αρχαιότερη εφημερίδα της Λάρισας η
Ελευθερία, μόνο που το παρακάνανε. Μέχρι και .jpeg ο τίτλος του πρωτοσέλιδου για μοιάζει με το έντυπο. Το ότι το site είναι γραμμένο σε .php το κάνει γρήγορο, αλλά από κει και πέρα τίποτα. Προσπαθώ να μπω στο μυαλό του guru web designer που κατάφερε να βάλει scroll στα banner της πρώτης σελίδας. Το περιεχόμενο της εφημερίδας δεν το σχολιάζω, το αφήνω στο ανενεργό Βιβλίο Επισκεπτών και σε όσους εκτός από τα Τοπικά και τα Αθλητικά νέα διαβάσει και τα Ψιθυριστά.
Μένοντας στις τοπικού χαρακτήρα εφημερίδες δεν μένει παρά να αναρωτηθεί κανείς για το πόσο καιρό θα βρίσκεται
υπό κατασκευή η σελίδα της
Μακεδονίας, αλλά και το ποιος μάγος γραφίστας σχεδίασε την
Διαδικτυακή Έκδοση του
Αγγελιοφόρου. Ενα header με το λογότυπο, τα εξώφυλλα της εφημερίδας και των ενθέτων, ένα τεράστιο preview του έντυπου πρωτοσέλιδου, και ένα αποτυχημένο μπλε σαν φόντο στα κείμενα, δεν σε κάνουν "καλό" site εφημερίδας. Ούτε καν το Aggelioforos CHAT. Η έλλειψη κειμένων του sunday χτυπάει επίσης άσχημα.
Τα μάτια παύουν να βλέπουν αστράκια καθώς ο σχεδιασμός της
Ναυτεμπορικής είναι -αν μη τι άλλο- πιο επαγγελματικός. Στα πρότυπα παλιότερων εκδόσεων ιστοσελίδων ξένων εφημερίδων, μπορεί να "μυρίζει ναφθαλίνη" αλλά στέκεται μια χαρά και υποστηρίζει το ύφος της εφημερίδας. Μια αξιολόγηση των πληροφοριών στην πρώτη σελίδα και ένα ελαφρύ facelift κυρίως όσον αφορά θέματα usability θα την ανεβάσει πολύ.
Στα ίδια επιπεδα αλλά με μεγαλύτερες ανάγκες ανασχεδιασμού βρίσκεται η σελίδα της
Ημερησίας. Απαραίτητες οι αλλαγές στο ξεπλυμένο μενού και τα πρόχειρα banner, καθώς και η απενεργοποίηση της εγγραφής χρηστών.
Το site της
Ελευθεροτυπίας χαρακτηρίζει μια γενικά δυνατή δομή σε ένα σχετικά καλό σύστημα πλοήγησης, με θετικό την ταχύτητα. Ενοχλητική η έλλειψη μιας σωστής αναζήτησης (και μάλιστα μιας πιο advanced), αλλά και το κακό σύστημα αρχειοθέτησης. Ευπρόσδεκτη θα ήταν και μια σχεδιαστική ανανέωση.
Τα Νέα παρά τα πολλά προβληματάκια παρουσιάζουν ένα δυνατό καλαίσθητο αποτέλεσμα. Κυριότερο πρόβλημα η ανούσια καθυστέρηση λόγω του στατικού (αλλά με καλή δομή) μενού που σχηματίζεται από πολλές .gif εικόνες, ενώ το site είναι από τα ελαφρύτερα και γρηγορότερα στην πλοήγηση. Από τα καλά site εφημερίδας, με το δυνατότερο (αλλά όχι πλουσιότερο) αρχείο. Στέκεται άνετα απέναντι στις άλλες.
Πληκτρολογώντας την διεύθυνση της σελίδας του
Βήματος βρισκόμαστε σε μια ανανεωμένη έκδοσή του, η οποία δεν χαρακτηρίζεται άκρως πετυχημένη. Ο τρόπος καθώς και η ταχύτητα πλοήγησης όμως έχει βελτιωθεί αρκετά αλλά η έλλειψη αισθητικής και design στο site μιας από τις καλοσχεδιασμένες εφημερίδες της Ελλάδας, δεν επιτρέπεται.
Την θέση της πιο καλαίσθητης internetικής παρουσίας κερδίζει η
Καθημερινή, η οποία αν και είχε ένα σωστό και όμορφο site, μετά την τελευταία ανανέωση (σε ekathimerini) ανέβηκε μερικά σκαλιά ακόμη αφήνοντας τους άλλους να ψάχνουν.
Ισως ενέργειες σαν της Καθημερινής και του Βήματος ανοίξουν το δρόμο του webdesign και για τις υπόλοιπες εφημερίδες. Ισως και όχι καθώς η αισθητική είναι κάτι υποκειμενικό στο οποίο δεν μπορεί να εκπαιδευτεί κάποιος.
Αναμένουμε και ελπίζουμε.
update:Εκτός από το "
Ο πόλεμος των ελληνικών δικτυακών ΜΜΕ άρχισε" του e-rooster blog, διαβάστε και το "
η κότα έκανε το αυγό ή το αυγό την κότα" του in.site.rs.
Δέρμα πορσελάνη, μάτια σαν του Astroboy. Η τελευταία μόδα για τις teenagers της Ιαπωνίας είναι φακοί επαφής. Όχι πράσινοι ή γαλάζιοι αλλά κατάμαυροι φακοί που τις κάνουν να φαίνονται σαν να έχουν τεράστιες μονόχρωμες κόρες (ματιού). Τα κορίτσια του Tokyo ζήλεψαν το μοτίβο των χάρτινων χειροποίητων manga και των anime και συμφωνούν πως "Όσο μεγαλύτερα τα μάτια, τόσο πιο όμορφα φαίνονται".
Το 1998 το Amazon είχε δύο κύριες κατηγορίες προϊόντων, τα βιβλία και τη μουσική. Καθώς προσθέτονταν κι άλλες κατηγορίες (όπως το video και τα δώρα), το κεντρικό μενού επιλογών στο header του site μεγάλωσε αρκετά και δημιούργησε έτσι μια καλή ευκαιρία στο να διαχωριστούν οι κατηγορίες και με χρώμα.
Το 1999 και το 2000 συνέχισαν να προσθέτονται κι άλλες κατηγορίες και έτσι το μενού μεγάλωνε. Οταν εμφανίστηκαν και είδη όπως τα Z-shops και τα Toys&Games τα tabs ήταν τόσα πολλά που το μενού έφτασε στα όρια του αφού δεν έμενε χώρος ούτε για το λογότυπο του Amazon, το οποίο μετακινήθηκε στο κέντρο της πρώτης σελίδας, αλλά και η γραμματοσειρά μίκρυνε αισθητά. Μέχρι σ'αυτό το σημείο το site ήταν σχεδιασμένο για να προβάλεται και σε αναλύσεις 800x600. Κάπου εκεί το Amazon έχασε τον έλεγχο προσθέτοντας δεύτερη σειρά tabs και επαναφέροντας το logo στην αρχική του θέση.
Το 2000 δοκίμασε ένα face-lift, όπου αναδείκνυε κάποιες συγκεκριμένες επιλογές και κατηγορίες, προσθέτοντας έναν παράλληλο εύκολο τρόπο αναζήτησεις στις υπόλοιπες κατηγορίες. Λιγο αργότερα υιοθετήθηκε το προσωπικό κατάστημα(personal store) και ο σχεδιασμός επέστρεψε στα tabs σε μια γραμμή με ένα link στο τέλος της για "κι άλλα καταστήματα".
Εκεί το σύστημα με τα tabs έδειξε την αδυναμία του. Το Amazon συνέχισε να προσθέτει κι άλλες κατηγορίες και έπρεπε να τις προωθήσει, ενώ οι παλιότερες δεν έπρεπε να χαθούν. Από το κεντρικό μενού προσθέτονταν και αφαιρούνταν κατηγορίες σε μηνιαία ή και εβδομαδιαία βάση, κάτι που έκανε τους χρήστες να" χάνονται" και να αντιδρούν στις συνεχείς αλλαγές παρά το ότι τα tabs Welcome και Your Store μένανε ανέπαφα. Ούτε οι καλλιτεχνικές ανησυχίες του Amazon, που χρωμάτιζε ή σχεδίαζε τα tabs ανάλογα με το περιεχόμενο, έφεραν λύση.
Για να δώσει μια δραστική λύση το site δοκίμασε ένα μενού μονής γραμμής αλλά με δυναμικά tabs(.ppt). Μια δοκιμή ακόμη το 2004 αύξησε τις σειρές σε δύο (όπως το 1998). Το πρώτο tab ήταν δυναμικό, αλλάζοντας ανάλογα με την κατηγορία στην οποία βρισκόσουν, και το δεύτερο ήταν το "All Categories". Στην έκδοση του 2005, το μενού άλλαξε (και αισθητικά επιτέλους) καταλήγοντας με δύο tabs στα οποία προστίθεται (αντί να αντικαθιστά κάποιο υπάρχον) το tab με την κατηγορία στην οποία βρίσκεται ο χρήστης και φυσικά και οι υποκατηγορίες του.
the liberation of literature
Sony Playstation 3
Φρέσκο πράγμα από το site του Warhol. 
