Δευτέρα, Ιουνίου 20

Anonymity: Η κατάρα των blogs;

anonymous

ή "Είμαστε όλοι πνευματικές πουτάνες".

Ναυτίλος, Πιτσιρίκος, Κουρούνα, Νετπεν, και έμεσα με σχόλια ο Ονειρος και μερικοί ακόμη, ασχολούνται με ένα κείμενο περι anonymity, του κ.Τσαγκαρουσιάνου (δεν είμαστε και κολλητοί να τον πω με το μικρό του).

Και τώρα κάνω κι εγώ post. Ο CrazyMonkey. Γιατί; Δεν είναι ειρωνία;

Κι αν ορισμένοι εμφανίζονται και με τα αληθινά ονόματά τους τί σημασία έχει; Ειναι για το εγώ; Ή να ξαναπιάσουμε μήπως το "γιατί ανοίγει κάποιος ένα blog"; Η μήπως κατακρίνουμε την ανωνυμία ώς κατάπτυστη πράξη (ή μέθοδο;) για να πει κάποιος την άποψή του; Η θα ακούσω το μάγκικο "Αν έχεις τα αρχίδια φιλαράκο, έλα εδώ να μου το πεις" κλπ.; Ή ξανανακαλύπτουμε τον τροχό; Ή η ελληνική blogόσφαιρα θα θέσει ξανά νέους κανόνες ηθικής και συμπεριφοράς στο internet;

Απορίες ενός τρελοπίθηκα που έχει κάνει κι έχει πει πολλές μαλακίες online.

Το πρόβλημα -αν καταλαβαίνει αρκετά η πιθηκίσια νοημοσύνη μου- είναι με την ανώνυμη ρίψη χολής. Δεν μας ενοχλεί ένα ανώνυμο "καλό" κείμενο ή "ευγενικό" σχόλιο. Τα ανώνυμα μπινελίκια μας ενοχλούν.

Μπερδεύτηκα. Είναι και καλοκαίρι, έχω και τον πονοκέφαλο από το χθεσινό ψήσιμο στις παραλίες της Χαλκιδικής, δεν βγάζω άκρη.

Σεβαστή η επιθυμία του Αντρέα(Ναυτίλου) να γράφει επώνυμα αλλά και του Πιτσιρίκου, που προτιμά την ανωνυμία για τους δικούς του λόγους, και αντίστοιχα του κάθε επώνυμου ή ανώνυμου blogger. Και δεν εννοώ με την εμβληματική για τον δυτικό πολιτισμό ρήση του Βολταίρου, "διαφωνώ με ό,τι λες, αλλά θα υπερασπιστώ το δικαίωμά σου να το λες -αν και σε έχω γραμμένο στ’ αρχίδια μου- επειδή έτσι αποδεικνύεται πόσο πιο έξυπνος από σένα είμαι" ;-)

Απλά διαβάζω τα κείμενα που μ'αρέσουν. Επεξεργάζομαι τις πληροφορίες που μου δίνουν, ακολουθώ τα links τους, ή απλά τα βήματά τους σε ταξίδια και όνειρα που μια (ανώνυμη ή επώνυμη) ψυχή κρέμασε σε ένα μέσο που είναι τόσο ανέμελο, ατσούμπαλο και απρόσεκτο, όσο οι χρήστες του, αλλά και τόσο δυνατό που τα θρασύδειλα μειράκια και οι ψεύτες ολκής μπορούν να ξεκαθαριστούν πιο εύκολα από ότι σε πιο κλασικά μέσα.

Προσωπικά διάλεξα να postάρω (γιατί δεν "γράφω") με ψευδώνυμο, αν και ποτέ δεν έκρυψα την ταυτότητά μου σε κάποιον που επικοινώνησε μαζί μου πέραν των comments. Και θα συνεχίσω να είμαι ο CrazyMonkey (με το alter-ego μου τον Tyler Durden). Για περισσότερες πληροφορίες, ρωτήστε εντός.

σημ.: ο υπότιτλος είναι από σχόλιο στο σχετικό post του Σπιτάκι.

update: Κι άλλοι για το θέμα:
Ανωνυμοι κουνουπες - EVA
Οι Γνωστοί Άγνωστοι - digital-era.org
φίλοι bloggers και "εχθροί" - Manifesto
Ένα e-mail απο τον Στάθη Τσαγκαρουσιάνο - in.site.rs

2 σχόλια:

lazopolis είπε...

Απ’τη μεριά μου δεν καταλαβαίνω γιατί δεν έγινε απ’την αρχή (απ’τον Τσαγκαρουσιάνο) ο διαχωρισμός ανάμεσα σε ανώνυμους και όσους χρησιμοποιούν ψευδώνυμο. Οι τελευταίοι προφανώς δεν είναι ανώνυμοι. Το ψευδώνυμο είναι η ταυτότητά τους στο δίκτυο και μέσω αυτού υφίστανται ότι μπορεί να υποστούν, ακριβώς σαν να χρησιμοποιούσαν το ?κανονικό?, ληξιαρχικό τους όνομα.

Εκτός κι αν πρόκειται για ενδοδημοσιογραφικό χαβαλέ σχετικά με το ποιός είναι ο πιτσιρίκος και γιατί βαράει...

Nassos K. είπε...

Πολύ σωστό το σχόλιό σου lazopolis. Συμφωνώ πως το ψευδώνυμο δεν σε καθιστά ανώνυμο χρήστη, αλλά είναι το avatar σου στον ψηφιακό κόσμο.