Ζωή;

Χθες το βράδυ πίναμε μπύρες στο μπαλκόνι. Θέματα συζήτησης απλά και ευχάριστα. Καλοκαίρι, μπάνια, διακοπές. Το μπλουζάκι ιδρωμένο. Ο εγκέφαλος στο ρελαντί. Η Ε. έφερε τη συζήτηση στις σχέσεις. Τι τα θες τέτοιο καιρό; Σεξ και μόνο σεξ το καλοκαίρι, συμφώνησαν όλοι. Δεν σε νοιάζει τίποτα τέτοιες στιγμές. Να περνάμε καλά, γράφει η κολημμένη τσίχλα στο πίσω μέρος του μυαλού σου. Η ώρα πέρασε κι το πρωί δουλεύουμε όλοι. Ζεστάθηκε κι η μπύρα, "Αντε, καληνύχτα".

Πάλι στο δρόμο για τη δουλειά το πρωί. Ο κουλουρτζής της γωνίας που φωνάζει "φρέσκο" μόλις περνάς από μπροστά του, είχε καινούργιο ραδιοφωνάκι. Επαιζε στο τέρμα Αντζελα. Χαζογέλασα καθώς τον έβλεπα να παιδεύεται με το νέο μαραφέτι κι έπεσα σε μια μελαχροινή κουκλίτσα που έβγαινε από ένα μαγαζί με ρούχα. Το χαμόγελό της σκοτώνει. "Καλημέρα" τις απαντάω στο δικό της χαιρετισμό και συνεχίζω για το γραφείο με πιο αναλαφρο βήμα.

Ωραία ζωή.

Μόνο που ξέχασα πως το 99% της, το παρακολουθούμε αντί να το ζούμε. Και η καριόλα έχει μια τάση στην ειρωνία. Μόλις μπήκα στο γραφείο χτύπησε το τηλέφωνο. Ο Τ. με μια φωνή εντελώς διαφορετική από την χθεσινοβραδυνή.
- "Δεν ήξερα ποιον να πάρω. Θυμάσαι χθες που λέγαμε να παμε για μπύρα; Θα τη χρειαστώ". - "Τι έγινε";
- "Σταμάτησαν την χημειοθεραπεία στον πατέρα μου και του έδωσαν 1-2 μήνες ακόμη ζωή".
- "......."

Τι μπορείς να πείς; Τι να απαντήσεις; Πως να τον στηρίξεις; Και πως να χαμογελάσεις στην ζωή όταν 5 λεπτά αργότερα σε ενημερώνουν πως πρέπει να πας τον παππού με ΙΧ από το νοσοκομείο στο σπίτι και να τον ανεβάσεις 3 ορόφους σε μια πλαστική καρέκλα "ταμτάκος" γιατί έχει απεργία το ΕΚΑΒ; "Κρατήστε τον και όσο αντέξει" είπε ο γιατρός.

Τι λέτε ρε; Πάτε καλά;

Σήμερα το βράδυ πάλι μπύρες θα πίνουμε. Αλλά η κουβέντα δεν θα είναι απλή και ευχάριστη.

Life is simple, its just not easy.
~Author Unknown