Το επεισόδιο
Ξάφνου μια ομάδα μαύρων σκύλων
όρμησε πάνω στη σκηνή.
- Αυτό δεν το είχαμε προβλέψει, ούρλιαξε
πανικόβλητος ο θεατρίνοςΜίλτος Σαχτούρης
Πέσανε σαν μαύροι σκύλοι να φάνε τη μνήμη του.
Μπροστά σε κάμερες και σε μικρόφωνα.
Να πουν όλοι κάτι για έναν άνθρωπο
που οι περισσότεροι τους
ούτε γνώρισαν ποτέ.
Φάτε. Φάτε μαύροι σκύλοι τα σωθικά μου.
Καθως κοιτάζω τον εαυτό μου στον καθρέφτη
κι αντικρίζω κι εγώ
ένα μαύρο σκύλο.
Δες αυτούς που τον γνώρισαν. 01. 02. 03. 04.
Ζηλεύω.
6 σχόλια:
Σαχτά στα μούτρα τους, βδέλλες ακέφαλες.
Παρεμπιπτόντως:
"αισθητική απόλαυση, ψυχική μέθεξη και νοήματα μεστά"
Αυτά τα βρίσκει κανείς και στα μπλογκ, ρε! ;-)
Άλλο πράγμα είναι η ποίηση.
Πραγματικά άλλο πράγμα η ποίηση. Κι ακόμα το ψάχνω.
Ψάχνω κι εγώ να βρώ πόσοι γονάτισαν σε επιτάφιο θρήνο, γιατί δεν έμειναν τέτοιοι πολλοί πια να κλάψουμε, κι ο 'μαύρος σκύλος' είν' εκεί, μη χάσει.
@ dystropoppygus ,
δεν χρειάζεται να μας νοιάζει ο κάθε μαύρος σκύλος που εμφανίζεται μπροστά μας.
Αλλωστε και γι' αυτόν εμείς δεν είμαστε τίποτα περισσότερο από κάτι ενοχλητικά δίποδα.
Ο συγκεκριμένoς μάλιστα έχει περάσει και τα όρια του troll.
NERD alert!..
Μπαμπάκα Τρελοπίθηκε μην κλαις και μη ζηλεύεις, εσύ έχεις εμένα κα με γνωρίζεις καιρό!!!!
Ε;
Θέλεις να σου γράφω ποιηματάκια;
Εγώ όμως μόνο ποιηματάκια μπορώ να γράφω, όχι ποιηματάρες.....
Γκλουπ, πες μου κάτι καλό....κι άσε τους μαύρους σκύλους, μαύρισε πια η ψυχή μου....
Αυτό το ποιηματάκι (υποκοριστικό λόγω εκτάσεως και μόνο) που παραθέτεις στην αρχή του post μ' αρέσει πάρα πολύ, νομίζω ανήκει στην ίδια ομάδα εφιαλτικών εικόνων με το ακόλουθο:
Ο Mότσαρτ
O Mότσαρτ μ' ένα μαύρο σκύλο τριγυρίζει τα καμμένα
σπίτια· ψάχνει κει μέσα στην καφτή τέφρα και την καρβου-
νίλα.
Σε μερικές γωνιές δεν έχουν ακόμη σβήσει οι φωτιές...
―ΠAPAΞENO -λέει- ΠOYΘENA ΔEN AKOYΓETAI
ΠIA H MOYΣIKH MOY...
Δημοσίευση σχολίου