Opus Dei vs. Ιάκωβος Γιοσάκης

Πολύ καλή -για άλλη μια φορά- η χθεσινή εκπομπή "Φάκελοι".
Δυστυχώς έπεσε πάνω σε μέρα Champions League και δεν ξέρω αν την παρακολούθησαν όσοι θα έπρεπε.

Ιδιαίτερα ενδιαφέρον το θέμα της εκπομπής για την Opus Dei.

Ποια μυστικά κρύβονται πίσω από τη θρησκευτική οργάνωση Όπους Ντέι που πολλοί έχουν παρομοιάσει με την ελληνική οργάνωση της "Χρυσοπηγής"; Οι Φάκελοι επισκέπτονται τα αρχηγεία του Όπους στη Ρώμη και τη Μαδρίτη και αποκαλύπτουν της στόχους τους, το παγκόσμιο δίκτυο εξουσίας, το παρασκήνιο της σχέσης τους με τον Πάπα και τις δύο μεγάλες "χάρες" που τους έχει κάνει. "ΟΙ ΦΑΚΕΛΟΙ" επισκέπτονται ακόμη τα περίφημα σχολεία και πανεπιστήμια της οργάνωσης, εκεί όπου στρατολογούνται τα μέλη της και διαπαιδαγωγείται η μελλοντική επιχειρηματική ελίτ της Ισπανίας και άλλων χωρών. Ακόμα, δοκιμάζουν να φορέσουν το σιλίσιο, το μεσαιωνικό όργανο σωματικής ταπείνωσης που προκαλεί μεγάλο πόνο και είναι υποχρεωμένα να χρησιμοποιούν όλα τα μέλη της οργάνωσης.

Επισκευτείτε το επίσημο site της, διαβάστε το Unofficial Opus Dei FAQ, και συνεχίστε την αναζήτησή σας στο Google. Πολλά κι ενδιαφέροντα θα βρείτε για την οργάνωση. Αλήθεια ή ψέμματα, μύθοι ή παραμύθι, επιλέξτε εσείς.

Εξίσου ενδιαφέρον το θέμα: Ιάκωβος Γιοσάκης - από τα Κύθηρα στα δικαστήρια του Πειραιά

Ο αρχιμανδρίτης που άνοιξε τους ασκούς του Αίολου και η πραγματική του ιστορία. "Οι Φάκελοι" ταξιδεύουν στα Κύθηρα και αναζητούν τον πραγματικό Γιοσάκη και το "προπατορικό του αμάρτημα". Μητροπολίτης Ιάκωβος, ηγούμενος Κύριλλος και αρχιμανδρίτης Γιοσάκης εμπλέκονται σε μια τεράστια δικαστική διαμάχη με το σύνολο σχεδόν του νησιού. Για πρώτη οι "Φάκελοι" φέρνουν στο φως της δημοσιότητας τις μεθοδεύσεις του Γιοσάκη, που ξεκίνησαν με την υπόθεση των Κυθήρων, μια υπόθεση αφαίρεσης δικαστικών εγγράφων και επηρεασμού δικαστών.

Οι εκκλησίες ανα τον κόσμο, ασχέτως θεού και τύπου πίστης, δείχνουν να χάνουν πελάτες. Θυμάμαι πόσο συμφωνούσα με την καθηγήτρια marketing στη σχολή μου, όταν μας έλεγε ότι το μεγαλύτερο παράδειγμα σωστού marketing στην ιστορία της ανθρωπότητας είναι ο χριστιανισμός. Ενα προϊόν, 12 πωλητές, καλή πολιτική franchise και πέτυχε. Γενικά όμως έχω την εντύπωση πως η πίστη του κόσμου κλονίζεται και δεν χαίρομαι καθόλου.

Δεν είμαι Χ.Ο. και είμαι ενάντια στην αναγραφή του θρησκεύματος στις ταυτότητες. Δεν είμαι βουδιστής ούτε μουσουλμάνος. Ουτε βουντού κάνω. Οχι, δεν είμαι άπιστος. Ισως άθεος, αλλά το συζητάμε αυτό.

Πιστεύω στον άνθρωπο. Στο μυαλό και σ'αυτό που λέμε ψυχή και καρδιά. Δεν μου κάνει η ιστορία ενός "θείου" όντος που δημιούργησε τον κόσμο. Ειδικά όταν βλέπω κόσμο να πιστεύει σε ιστορίες για φίδια και μήλα, προπατορικά αμαρτήματα, κιβωτούς και νερό που γίνεται κρασί, απελπίζομαι.

Πιστεύω στην Πίστη, με κεφαλαίο Π. Ο καθένας πρέπει να Πιστεύει κάπου. Το έχει ανάγκη ο άνθρωπος (=ανω θρώσκω). Από τη μία λυπάμαι που ο κόσμος χάνει την πίστη του. Από την άλλη σκέφτομαι ότι ίσως βγει από το παραμύθι και βρει κάτι πιο "καθαρό" για να πιστέψει. Αλλά μπορεί να κάνω και λάθος.

Μπερδεμένες σκέψεις αλλά έτσι τις έχω στο μυαλό μου και έτσι τις γράφω. Μάλλον δεν μ'ενοχλεί η πίστη σε θεούς και δαίμονες (με τη μορφή παραμυθιού) με την οποία δεν συμφωνώ, αλλά η εκμετάλευση της όποιας πίστης από κάποιους εγκληματίες. Με ενοχλεί που ο άνθρωπος έχει σταματήσει να πιστεύει στον εαυτό του πάνω από όλα. Με ενοχλεί το κισμέτ με τη στενή του έννοια.

Χμμ...

UPDATE: Το είδα πριν λίγο και ένιωσα ότι "κολλάει" εδώ.
Γράφει ο J95 στο Εθνοφθόρες σκέψεις@Don't Kiss The Frog, "... παρ' όλο που ο Μπαμπινιώτης δεν το γράφει, υποψιάζομαι ότι πριν το 1945 κανείς δεν είχε ακουστά τη λέξη εθνικοφροσύνη..." και κλείνει "ΥΓ: Η λέξη πατριώτης στην κλασσική αρχαιότητα χρησιμοποιούνταν μόνο για βάρβαρο. Οι Ημών υποτιμούσαν τους βαρβάρους επειδή συνδέονταν μεταξύ τους μόνο με δεσμούς αίματος, γλώσσας και θρησκείας (πράγμα πολύ πρωτόγονο για τους Έλληνες) και ήταν απλοί πατριώται. Οι Έλληνες δε θα μπορούσαν ποτέ να είναι πατριώται. Οι Έλληνες ήταν πολίται. Γι' αυτό και μόνο, τους παραδέχομαι."

Κι εμείς!